به گزارش خبرنگار مهر، این مراسم شنبه شب در تالار اجتماعات مجتمع فرهنگی امام خمینی(ره) به مناسبت میلاد با سعادت امام علی‌بن موسی‌الرضا(ع) برگزار شد.
این شب شعر با رونمایی از بزرگ‌ترین تابلوی نقاشی‌خط جهان اثر علیرضا بهدانی به ابعاد 1.40 در 114 متر، توسط محمدعلی بهمنی شاعر معاصر و با حضور هنرمندان و هنردوستان آغاز شد.
آقا شما که از همه‌کس باخبرترید
با دعوت سعید بیابانکی مجری برنامه از ثابت‌نیا مدیر موسسه آفرینش‌های آستان قدس رضوی، گفت: یکی از افتخارات موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی این است که یکی از زیر مجموعه‌هایش که سال‌های بسیاری است فعالیت دارد، انجمن ادبی رضوی است، که از قدیمیترین انجمن‌های ادبی در کشور است.
وی افزود: حضور هنرمندان متعهد و شاعران آئینی در این مراسم باعث خوشحالی و امیدواری است تا هرچه بیشتر و بیش از پیش شاهد نشر و اشاعه فرهنگ و هنر رضوی باشیم.
مجری برنامه از محمدعلی بهمنی به عنوان اولین شاعر دعوت کرد تا شعرش را برای حاضران بخواند، وی نیز غزل اعتراف را برای حاضرین خواند؛
شرمنده‌ام که همت آهو نداشتم
شصت و سه سال راه به این سو نداشتم
اقرار می‌کنم که من – این های و هوی گنگ-
ها داشتم همیشه ولی هو نداشتم
جسمی معطر از نفسی گاه داشتم
روحی به هیچ رایحه خوشبو نداشتم
فانوس بخت گم‌شدگان همیشه‌ام
حتی برای دیدن خود سو نداشتم
وایا به من که با همه‌ی هم زبانی‌ام
در خانواده نیز دعاگو نداشتم
شعرم صراحتی‌ست دل‌آزار، راستش
راهی به این زمانه‌ی نه تو نداشتم
نیشم همیشه بیشتر از نوش بوده است
باور نمی‌کنید که کندو نداشتم؟!
می‌شد که بندگی کنم و زندگی کنم
اما من اعتقاد به تابو نداشتم
آقا شما که از همه‌کس باخبرترید
من جز سری نهاده به زانو نداشتم
خوانده و یا نخوانده به پابوس آمدم
دیگر سوال دیگری از او نداشتم
بهمنی به مناسبت هفته دفاع مقدس غزلی برای روزهای سخت دزفول خواند؛
ناگهان دیدم که دور افتاده‌ام از همرهانم
مانده با چشمان من دودی به جای دودمانم
ناگهان آشفت کابوسی از خواب کهفی‌ام
دیدم آوخ قرن‌ها راه است از من تا زمانم...
وی با خواندن غزلی که تیتراژ پایانی سریال موفق «وضعیت سفید» هم بود به کار خود پایان داد؛
گفتم:«بدوم تا تو همه فاصله ها را»
تا زودتر از واقعه گویم گله‌ها را
چون آینه پیش تو نشستم که ببینی
در من اثر سخت ترین زلزله‌ها را
پر نقش تر از فرش دلم بافته‌ای نیست
از بس که گره زد به گره حوصله‌ها را
ما تلخی نه گفتنمان را که چشیدیم
وقت است بنوشیم از این پس بله‌ها را
بگذار ببینیم بر این جغد نشسته
یک بار دگر پر زدن چلچله‌ها را
یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش
بگذار که دل حل بکند مسئله‌ها را...
شاعر یاران چه غریبانه، پرویز بیگی حبیب آبادی، میهمان بعدی این مراسم بود؛
یاران من آن روزها عاشق‌ترین بودند
مردان میدان‌های مین بودند
یاران من آن روزها پرواز می‌کردند
اعجاز می‌کردند
درهای سبز آسمان را باز می‌کردند
شاعرم و عاشق دل‌سوخته
جز سخن عشق نیاموخته
شب همه شب گام جنون می‌زنم
باز از این خانه برون می‌زنم
این چه صدایی است که چون خواندم
فرصت تردید نمی‌ماندم
آی کجایی خراباتیان
بلکه بگیرید مرا در میان...
بیابانکی، محمود حبیبی کسبی شاعر برگزیده جشنواره شعر فجر را برای خواندن آثارش دعوت کرد؛
به آسمان تو با خسته بالی آمده‌ام
دلم پر است، اگر دست خالی آمده‌ام
به رونمای تو چیزی نداشتم جز اشک
به آبیاری گل‌های قالی آمده‌ام...
از حس و حال روشن معراج پر شدم
نادر بختیاری شاعر میهمان بعدی این نشست بود، که چند شعر برای حاضرین اجرا کرد؛
حضرت یار بالا نشین است
عشق انگشتر و او نگین است...
محمدجواد شرافت شاعر اهل قم نفر بعدی بود تا چند بند از یک ترکیب‌بند را برای حاضرین بخواند؛
با زمزمی به وسعت چشم تر آمدم
تا محضر زلال‌ترین کوثر آمدم
قسمت نشد که بال و پری دست و پا کنم
اما به شوق دیدن تو با سر آمدم
گفتند زائر حرمت زائر خداست
مُحرم‌تر از همیشه بر این باور آمدم
اینک مدینه النبی‌ام مشهد الرضاست
با نام تو به محضر پیغمبر آمدم
از حس و حال روشن معراج پر شدم
وقتی به خاک بوسی «بالاسر» آمدم...
محمدجواد غفورزاده شفق شاعر پیشکسوت آئینی اهل خرسان آخرین شاعر این مراسم بود تا اثرش را برای حاضرین بخواند؛
چشم تو نوازشگر و مهر افروز است
در عمق نگاه تو غمی جانسوز است...
گفتنی است در پایان این مراسم از سه کتاب 88 شعر رضوی ، کتیبه‌های مسجد گوهرشاد، تنها تو را می‌خواهیم، از پشت پنجره، که از تولیدات موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی بود توسط دکتر علوی قائم مقام تولیت آستان قدس، جواد آرین‌منش، محمدعلی بهمنی، محمدجواد غفورزاده شفق، ثابت نیا مدیر موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس، رونمایی شد و همچنین از علیرضا بهدانی خالق طولانی‌ترین نقاشی‌خط جهان نیز تقدیر شد.
همچنین از نماهنگ شاه پناهم بده که از تولیدات بین المللی مرکز آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی در حوزه نماهنگ بود، رونمایی شد.
شعر این اثر توسط حبیبی کسبی سروده شده بود و توسط دولتمند خلف خواننده تاجیک خوانده شده بود.