اسدالله امرایی، مترجم آثار ادبی در گفتگو با خبرنگار مهر، نظرش را درباره انتخاب امسال کمیته نوبل ادبیات اینگونه بیان کرد: آثار «مو یان» (نویسنده چینی برنده جایزه امسال نوبل) به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و سوئدی ترجمه شده، ولی در کشور ما نویسنده ناشناخته‌ای است و تا جایی که من اطلاع دارم، تقریباً هیچ اثری از او به فارسی ترجمه نشده است.
وی افزود: البته در مجموع بازار ایران چندان به ادبیات شرق دور و آسیای جنوب شرقی اقبال نشان نداده و حتی آثاری که از نویسندگانی مطرحی مانند ایشی گورو به فارسی ترجمه شده، در سطح محدودی ارائه شده و معمولاً به چاپ‌های زیاد نرسیده‌اند.
مترجم کتاب‌هایی مانند «لائورا دیاس» و «اینس» اضافه کرد: حتی دیگر نویسنده چینی «گائو شینگ جیان» (تبعه فرانسه) هم که سال 2000 جایزه نوبل را از آن خود کرد، برای ما چندان شناخته شده نیست با این حال می‌بینیم که آثار نویسنده‌ای مانند ارنست همینگوی بعد از حدود 40 سال از اعطای نوبل به او، در ایران تجدید چاپ می‌شوند و مخاطب دارند.
امرایی در پاسخ به این سوال که «آیا از این انتخاب تعجب کردید؟» با بیان این نکته که «نوبل همیشه همین است» گفت: جایزه نوبل به نویسندگان در قید حیات داده می‌شود ولی بارها شده که نویسندگان بزرگی در قید حیات بوده‌اند و نوبل به آنها روی خوشی نشان نداده است؛ از جمله آنها می‌توان به لئو تولستوی، کارلوس فوئنتس و خورخه لوئیس بورخس اشاره کرد.
وی که از آشنایی نسبی خود با «مو یان» از طریق مطالعه چند اثر داستانی او سخن می‌گفت، در پاسخ به این سئوال که «با توجه به این شناخت نسبی، فکر می‌کنید چه چیزی در آثار این نویسنده چینی توجه اعضای کمیته نوبل را به خود جلب کرده است؟» گفت: با این یکی دو کتاب نمی‌توان درباره یک نویسنده قضاوت کرد اما در زمان اعلام نام او به عنوان برنده جایزه ادبی نوبل، از یک کتابش به نام «ترانه‌های پیاز» سخن رفته، اما نمی‌توان نظر قطعی درباره انتخاب‌های کمیته نوبل داد.
این مترجم اضافه کرد: به هر حال اعضای کمیته نوبل استدلال‌های خودشان را دارند و باید منتظر بود و دید اقبال خوانندگان ایرانی به این برنده چینی نوبل ادبیات چگونه است؟
روز گذشته کمیته علمی نوبل در رشته ادبیات «مو یان» نویسنده چینی را به عنوان برنده این جایزه در سال جاری میلادی معرفی کرد.