عادل بزدوده در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: هیچ کدام از طراحان صحنه و زیر مجموعه آن‌ها طراحان لباس هیچ وقت نتوانسته اند با این نگاه لباس هایی طراحی و تعیین کنند که الگوی جامعه و زنان ایران باشد. حداقل کارشان را با این قصد انجام نداده اند. از تیپ های مختلفی که در جامعه زندگی می کنند ما اکثرا یک قشر خاص را در فیلم ها می بینیم و کمتر اتفاق افتاده که نمونه خوبی برای پوشش یک بانوی ایرانی در این فیلم ها به چشم آمده است.
وی در مورد تطبیق طراحی ها با واقعایت جامعه افزود: به هر حال درصد بیشتر طراحی‌ها با اجتماع هماهنگ است اما در جامعه ما رنگ‌هایی را داریم که با سینما متفاوت است. مثلا روسری ها و شال هایی که در فیلم ها استفاده می شود ما به ازای خارجی اش در جامعه کمتر است. در زندگی روزمره هم خیلی از این رنگ ها خیلی به ندرت استفاده می شود. در تابستان بسیار گرم در زندگی عادی پارچه هایی مورد مصرف قرار می گیرد که گرمش آفتاب را به بدن نرسانند و سپر گرما باشند. در سینما اما پارچه هایی مورد استفاده قرار می گیرد که مربوط به فصل سرماست!
این کارگردان و طراح صحنه ادامه داد: لباس هایی که خارج از عرف جامعه است را در سینما بکار می بریم. درحالی که در خیابان چنین پوششی دیده نمی شود. نمی خواهم بگویم جامعه کنترل نمی شود ولی عرف فاصله اش با آنچه نشان می دهیم خیلی زیاد است. عنصر رنگ و لباس های رنگی به طور کلی در پوشش شهری در ایران جایی ندارد مگر در جغرافیای خاص. مثلا ایلات یا کردها از رنگ خیلی استفاده می کنند. رنگ را نمی شود از آن ها دور کرد به خاطر این است که پوشش آن ها یک قدمت هزارساله دارد و حتی نمی شود برای دیگر ایرانیان الگو قرار داد.
بزدوده با مطرح کردن یک راهکار گفت: البته با شناخت نسبی از جغرافیای خاص ایران و پوشش آن ها می توان طراحان لباس را راهنمایی کرد تا با مناعت طبعی که در آن ها سراغ دارم با توجه به سناریو لباس های جدیدی را طراحی کنند. آنجاست که می تواند طراحی نقش محوری داشته باشد و واقع گرایانه باشد. ما با توانمندی خودمان پوشش مردانه یا زنانه را برای دیگران هم تربیت کنیم و ارتقا دهیم. البته باید دید در هر جایی چه پوششی مورد قبول است. این طبیعی ست که مثلا یزدی ها تمایل به پوشیدن لباس زنان شریف کرد نداشته باشند.
طراح صحنه سریال "هتل مروارید” افزود: رنگ آمیزی خصلت درونی آدم است. برای هر کاراکتری هم باید رنگی تعریف شود تا شخصیت او را معرفی کند. چون رنگ ها شخصیت دارند و در معرفی شخصیت افراد هم موثرند.
وی در پایان تصریح کرد: نظر من این است که دوستان بزرگواری که طراح لباس فیلم های مختلف می شوند چند درصد محدودیت نظری دارند. وقتی فیلم با یک جغرافیای خاص باید ترسیم شود من به عنوان طراح باید طرحی پیشنهاد بدهم که با آن ها همخوانی داشته باشد. کت و شلوار با ایلات تناسبی ندارد. در حالی که لباس بانوان مثلا در همان ایلات گره شرعی ندارد و می شود نمایش داد. در فیلم ها معمولا طراحی هایی می شود که متاسفانه با فضای حاکم بر فیلم تناسب ندارند. این ها همه به رفتارهای سلیقه ای برمی گردد که جلوگیرنده هستند تا پیش برنده.