به گزارش خبرنگار مهر، برای رسیدن به بزرگترین انارستان لرستان باید خود را به دست جاده ها سپرد تا 50 کیلومتری شهر کوهدشت در استان لرستان؛ جایی که امواج سرخ انار تو را به خود فرا می خوانند.
سوار بر پیچ باریک گردنه "سَر آسِن"جاده را پایین می رویم و بعد از گذشتن از جاده ای باریک، "گراب" را نیز پشت سر می گذارم تا پس از چند کیلومتر به تنگه ای برسیم که باید آن را دروازه انارستان لرستان نامید، جایی برای لمس زیبایی های یاقوت سرخ ایران!
اینجا بزرگترین انارستان استان لرستان چشم ها را به خود خیره کرده است؛ درختان اناری که چنان یک دریای سرخ و سبز، بی کرانه اند و نگاه نمی تواند خود را به انتهایشان برساند؛ فقط می ایستی و خیالت را به دل امواج انارستان می سپاری؛ تا دلت از خنکای این همه زیبایی اوج بگیرد.
بوی بکر انار نچیده توی هوا می غلطد و گاه خودش را به صورت و مشامت می زند تا هوس یاقوت چینی به سرت بزند! یاقوت سرخ ایرانی!
اینجا تا چشم کار می کند باغ انار است و باغدارانی که زحمات خود را می چینند و به نام یاقوت سرخ ایران روانه دل خانه هایمان می کنند.
این روزها چیدن انار در باغ های "زیر تنگ سیاو" رونق گرفته است، باغداران سبد به دست، جعبه ها پر از یاقوت، دستان پر از انار و این همه زیبایی و اشتیاق که بعد از یکسال مرارت تامین آب حال به بار نشسته است.
زن و مرد و بزرگ و کوچک و حتی دخترکان و پسرکان کوچک آبادی دست ها را دراز کرده اند تا حاصل یک سال آبیاری و پاسبانی و شب بیداری خود را از شاخه های سرخ و سبز بچینند.
هرچند امسال آب به اندازه کافی روح سبز درختان را خنک نکرد و این چشمه های کم جان به زور خود را به پای درختانش می رساندند اما باز هم انار "زیر تنگ سیاو" لرستان در دنیا حرف اول را می زند.
در میان چهره های بومی که آشنایی شان را با ما فریاد می زنند؛ اصفهانی ها و ساوه ای های بسیاری در انارستان دیده می شوند که به طلب یاقوت سرخ ایرانی به لرستان آمده اند.
یکی از باغداران می گوید: عده ای از ساوه و اصفهان یک ماه قبل از شروع برداشت، به اینجا آمده اند و برخی باغات را اجاره کرده اند و در برخی مواقع هم نام و نشان انار لرستان به یغما می رود.
یکی دیگر از باغداران نیز پی حرف همراهش را می گیرد و می گوید انار "زیرتنگ" را از اینجا می برند و با نام استان های دیگر به خارج از کشور صادر می کنند؛ و من با خود می اندیشم که این روزها که در حراج بازارها نام انار ساوه را می شنوم باید در میانشان دنبال یاقوت باغات لرستان باشم.
با باغداران همراه می شوم و در چیدن کمک می کنم، دانه های سرخ انار چون خورشید های دانه دانه بر درخت ها می درخشند و زحمات باغداران لرستانی را فریاد می زنند.
باغداران انارهای درشت را در جعبه می گذارند تا روانه بازار کنند و انارهای ریزتر و ترکیده را به کارخانه رب اناری انتقال می دهند که در ابتدای دریای انارستان "سیاو" ساخته شده است.
این روزها همزمان با فصل برداشت انار مسافران و گردشگران زیادی راهی این تنگه سبز و سرخ شده اند تا فصل زیبای چیدن را از نزدیک نظاره گر باشند و گاه طعم سرخ انار لرستان را در دل باغات زیر دندانهایشان مزمزه کنند.
سبدهای بالا آمده از انار هم کنار جاده مسیر انارستان روی هم منتظرند تا در صندوق ماشین های مسافران و گردشگران قرار گیرند تا از این رهگذر با خود سوغات ببرند.
بر روی برخی درختان انارهای ریز و سوخته ای هم دیده می شوند که باغداران علت سوختگی این انارها را نرسیدن آب کافی پای برخی درختان می دانند.
اما باز هم تا چشم کار می کند دانه های سرخ یاقوت است که گویا دست زحمت باغبان آنها را بر بالای شاخه ها جای داده است تا امروز یکی از جلوه های زیبای نعمت های خداوندی در گوشه ای از این سرزمین چشم هر رهگذری را خیره کند.
عده ای از گردشگران هم در سراب ابتدای انارستان ها در حال آب تنی هستند تا گرد راه دور و درازی که آمده اند را از تن خستگی شان بشویند، آب و انار و درختان سبز؛ تلاقی شگرفی برای لحظه ای آسودن در پناه بهشت کوچک انارستان زیر تنگ سیاب است.
برای رسیدن به همه زیبایی راه دور نیست، باید به لرستان آمد و بعد هم کوهدشت و 50 کیلومتر تا قطعه زیبای انارستان تنگ سیاب؛ فقط یادمان نرود نام و نشان این یاقوت سرخ "لرستانی" است و در روایت هایمان نشان این زیبایی را از خاطر نبریم.