به گزارش خبرگزاری مهر، مراسم در روز 5شنبه 18/8/91 بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء و قرائت دعای کمیل آغاز گردید.
در این مراسم آقای اسدی موحد رایزن فرهنگی و نماینده مجمع جهانی اهل البیت (ع) به اهمیت و تبیین واقعه مباهله پرداخت و با اشاره به آیه 61 سوره آل عمران: فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنةالله على الکاذبین" گفت: پس از فتح مکه در سال هشتم هجرى و درخشش قدرت اسلام در جزیرةالعرب، پیروان دیگر ادیان و مذاهب و رهبران و رجال سیاسى و مذهبى توجه خاصى به اسلام و مسلمانان و به کانون این قدرت عظیم یعنى مدینةالرسول پیدا کردند.
وی تصریح کرد: این بود که در سال نهم هجرى به تدریج هیئتهاى نمایندگى طوائف و قبائل عرب به حضور رسولخدا مىرسیدند و این سال را مورخین «عام الوفود» نام نهادهاند. نامه رسولخدا به مسیحیان نجران از جمله نامههاى ارسالى آن حضرت بود که گروهى از بزرگان و اشراف نجران را به مدینه کشاند و واقعه مباهله اتفاق افتاد .
آقای اسدی در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد که آیه مباهله از معجزات و کرامات زنده اهل البیت (ع) است که باید مثل ادیان دیگر نهادینه شود.
وی در ادامه یادآور شد: این واقعه از سه جهت اهمیت ویژه دارد. جهت اول: ظهور حقانیت اسلام در برابر مسیحیت. جهتدوم: اثبات فضیلتىعظیم براى علىعلیه السلام و زهراءعلیها السلام و حسنینعلیهما السلام که تنها همراهان رسولخدا در این ماجرا بودند و اختیار نمودن پیغمبر اینان را از میان فرزندان و زنان و اصحاب خود، بهترین دلیل بر علو مرتبه و منزلت آنها نزد خدا و رسولخداست. جهت سوم: دلالت آیه مباهله بر امامت علىعلیه السلام، چرا که کلمه «انفسنا» در آیه مذکور شاهد بر وجود مقام و منزلتى براى خصوص علىعلیه السلام نزد رسولخداست که هیچکس بدان نرسیده و نخواهد رسید و هموست که در لسان وحى نفس پیغمبر شمرده شده است و از اینجاست که مىتوان گفت علىعلیه السلام افضل صحابه بلکه افضل خلق بعد از رسولخدا است و طبعا همه کمالاتى که براى رسولخدا ثابت است، ( غیر اصل نبوت )برای علی (ع) نیز ثابت مىگردد.
نماینده مجمع جهانی اهل البیت (ع) در زیمبابوه در ادامه به اتقاق و صحت واقعه مباهله با توجه به مصادر و متون اسلامی اشاره و گفت: شان نزول و واقعه مباهله تقریبا به تواتر رسیده است و نمونه آن گفتگوی معاویه به سعد وقاص است که در «صحیح مسلم» در کتاب «فضایل الصحابه» در باب فضائل علی بن ابی طالب علیه السلام از سعد بن ابی وقاص نقل شده که معاویه به سعد گفت: چرا ابوتراب را سبّ و دشنام نمی دهی؟ او گفت: من سه سخن از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم درباره ی علی علیه السلام به خاطر دارم که نمی توانم او را دشنام دهم و اگر یکی از آنها برای من باشد بهتر از تعداد زیادی شتران سرخ مو است. سپس «حدیث منزلت» در جنگ تبوک و جریان پرچم دادن به دست علی علیه السلام در جنگ خیبر را ذکر کرده و افزود: و هنگامی که آیه مباهله نازل شد، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، علی علیه السلام و فاطمه علیها السلام و حسنین علیهما السلام را فراخواند و عرضه داشت: خداوندا اینان اهل بیت من می باشند و مصداق این آیه اند.
در پایان این مراسم اشعاری به زبان فارسی و عربی در فضیلت مباهله قرائت گردید.