خبرگزاری مهر- گروه بین الملل: رژیم صهیونیستی از چهارشنبه گذشته، غزه را آماج حملات خود قرار داده است و جنبش حماس نیز در واکنش به آن پاسخ مناسب را داده اما آنچه که مهم است اینکه واشنگتن و تل آویو برای این اقدامات بار دیگر از تعبیر و واژه دهان پر کن "دفاع از خود" استفاده کرده اند.

حملات رژیم اسرائیل به غزه که از چهارشنبه آغاز شده است،یکی از تدابیر تازه تل آویو برای ایجاد تنش در خاورمیانه به شمار می رود.

اقدام اسرائیل برای کشتن این فرمانده حماس در حالی صورت می گیرد که نباید آن را در وضعیت فعلی اقدامی در راستای تضمین امنیت اسرائیل تعریف کرد.
 
الجعبری کسی بوده که اسرائیل برای آزادی سرباز به گروگان گرفته خود با او مذاکره کرده بود. ضمنا مردی که در حقیقت باعث شده بود تا آتش بس مورد توافق بین فلسطین و اسرائیل مدتها دوام بیاورد. حتی فردی که از سوی رژیم اسرائیل مامور مذاکره با الجعبری برای آزادی نظامی صهیونیست بود از سوی وی پیشنهادی را دریافت کرده بود که چگونه بتوان آتش بین دو طرف را طولانی تر کرد. همین مسئول اسرائیلی اینک می گوید که مسلما الجعبری یک فرشته و مرد صلح نبود ولی اینک با کشتن وی همه امیدها برای آتش بس از بین رفته است.
 
حال در اینجا این پرسش مطرح است که چرا نتانیاهو در این شرایط زمانی دست به این اقدامات تروریستی زده است.
 
اسرائیل برای این اقدام واژه دهان پر کن "دفاع از خود" را بهانه قرار داده است اما آیا این اقدام اسرائیل از لحاظ بین المللی دفاع از خود تلقی می شود؟
 
نوام چامسکی کارشناس ارشد مسائل خاورمیانه در این باره می گوید: زمانی که اسرائیل در سرزمینهای اشغالی به سر می برد نمی تواند ادعا کند که از خود دفاع می کند. آنها به شیوه ای از خود دفاع می کنند که هر اشغالگر نظامی باید در برابر مردمی که آنها را سرکوب می کند چنین کند.
 
وی می گوید: شما نمی توانید سرزمین کسی را که اشغال کرده ای، بهانه دفاع از خود را بیاورید. این دفاع نیست، شما می توانید آن را آنچه که خود دوست دارید، بنامید، نه دفاع از خود.
 
حال با این توجیه می توان به این یقین دست یافت که اسرائیل قصد دفاع از خود نداشته است. اولا اینکه فردی را مورد حمله قرار داده که طرف گفتگو بوده، دوم اینکه به عنوان اشغالگر نمی تواند چنین اقدامی را برای دفاع از خود داشته باشد.
 
پس در اینجا این پرسش مطرح است که هدف رژیم صهیونیستی از حمله به غزه چه بوده است؟.
 
حمله به غزه به عنوان دستاویز تبلیغاتی دولت بی بی
 
یکی از دلایلی که برای حمله به غزه در این شرایط زمانی عنوان می شود استفاده تبلیغاتی از آن برای مصارف داخلی اسرائیل است.
 
نتانیاهو چند روز پیش در کنیست(پارلمان)، ایهود اولمرت نخست وزیر سابق را متهم می کرد که سبب بروز دو جنگ شده بود ولی او در زمان نخست وزیری خود هرگز اعلان جنگی نکرده است، اینک نتانیاهو نیز می تواند در غزه آن هم دو ماه و نیم پیش از انتخابات در اراضی اشغالی جنگ خود را داشته باشد.
 
دیگر هرگز قابل تصور نیست که نتانیاهو درکی از تفاوت خاورمیانه امروز با خاورمیانه سال 2008 ،که اولمرت جنگ علیه غزه را انجام داد، ندارد. شاید انتخابات پیش رو بتواند روشن کند که چرا نتانیاهو اینک دست به ریسک زده و می خواهد جنگ جدیدی بر پا کند.
 
نظرسنجی های اخیر درباره این انتخابات برای نتانیاهو خیلی بد نبود، ولی چندان هم خوب نمی توانست باشد. مخالفان نتانیاهو مرتبا در نظرسنجی های جدید از هواداران بیشتری برخوردار می شدند. این در حالی است که اگر موضوع امنیت اسرائیل مطرح شود آن وقت فقط حزب نتانیاهو و باراک هستند که می توانند برنده انتخابات باشند.
 
حال نتانیاهو می تواند خود را به عنوان قهرمان معرفی کند که یک دشمن سرسخت اسرائیل را از طریق هوا به قتل رسانده و سپس با حملات تلافی جویانه حماس نسبت به این امر نیز صهیونیستها آن وقت به دنبال فردی می روند که سرسختی نشان دهد و ضمنا معضلات عدیده اقتصادی که دولت نتانیاهو با آن دست به گریبان است نیز به فراموشی سپرده می شود.
 
در این شرایط صداهای اعتراض و انتقاد علیه نتانیاهو در گلو خفه می شود و وی برنده میدان خواهد بود. ولی بهای این امر مسلما بسیار بالا خواهد بود. کل منطقه با این حرکات می تواند بی ثبات تر شود. در حالی که اوباما از نتانیاهو حمایت کرده و طرفین را به صبر و بردباری دعوت کرده ولی محمد مرسی این حرکت اسرائیل را غیر قابل قبول خوانده و به شدیدترین وجه محکوم کرده است. این درحالیست که حتی مرسی نیز تمایل به آرامش دارد ولی ظاهرا ثبات منطقه در دستور کار نتانیاهو قرار ندارد.