بی شک نظام آموزش عالی نقش مهمی در تولید علم و دانش هر کشور ایفا میکند. بررسی روند توسعه کشورهای پیشرفته نشان میدهد که این کشورها به اهمیت و جایگاه تولید علم کاملاً واقف بوده و برای تحقق آن به برنامهریزی استراتژیک متوسل شدهاند. یکی از عوامل مهم رکود علمی و عقب ماندگی کشور ما "فقدان استراتژی کلان علمی" و "سیاست علمی" مشخص است، این در حالی است که برنامههای توسعه باید با ملاحظه همه مؤلفههای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و علمی جامعه تدوین و اجرا شوند.
این کتاب که تشکیل شده از مجموعه مقالاتی در خصوص نظام آموزش عالی، مقاله اول با عنوان "چالشهای آموزش عالی ایران در هزاره سوم" که توسط مژگان امیریان زاده و دکتر حمید شفیع زاده نگاشته شده است به تأثیرات جهانی شدن و نقش تغییرات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و علمی در آموزش عالی پرداخته و به برسی نقش انواع دانشگاهها درعرصه اقتصادهای علمی میپردازد.
مقاله دوم با عنوان"چالشهای ناشی از جهانی شدن بر برنامههای درسی آموزش عالی" به قلم نوروز زاده و محمد آتشک، تأثیر مؤلفههای مرتبط را در برنامههای درسی آموزش عالی جهت مواجهه با جهانی شدن مورد توجه قرار میدهد.
"تعیین سطح سرمایه اجتماعی مدیران آموزش عالی کشور بر مبنای الگوی هاروارد" عنوان مقاله فخرالدین احمدی است که در آن به بررسی مفهومی سرمایه اجتماعی از دیدگاه صاحبنظران پرداخته و ابعاد آن را بر مبنای مدل دانشگاه هاروارد مورد واکاوی قرارداده است.
مقاله چهارم با عنوان"چالشهای فرایند تبدیل دانش به فناوری در دانشگاهها" توسط هدی سادات محسنی نگاشته شده است. در این مقاله نویسنده به برسی ارتباط و هماهنگی میان نهادهای دولت، دانشگاه و صنعت به عنوان یک الزام پرداخته و راهکارهایی نیز به منظور تبدیل دانش به فناوری در راستای تحقق فرایند توسعه ملی ارائه شده است.
مقاله آخر تحت عنوان "بحران سازمانی دانشگاههای پژوهشی آلمان" برگردانی است از دکتر حمید شفیع زاده که به تحلیل جامعه شناسی آموزش عالی در نقش یک نهاد اجتماعی برای کشور آلمان پرداخته شده و با تمرکز بر نقاط بحرانی درون سیستمی آموزش عالی آلمان را با مدل قدیمی در قرن نوزدهم و بحرانهای جدید آموزشی مطابقت میدهد.
پژوهشنامه"آموزش عالی؛ چالشها و راهبردها" کاری است از سوی پژوهشکده تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام که به کوشش حمید شفیع زاده در تابستان امسال در 119صفحه منتشر شده است.