نفت و گاز مهمترین منابع تامین انرژی در جهان حاضر است. در این زمان که گازرسانی به نقاط مختلف کشور گسترش یافته؛ نفت و گاز این سرمایه بزرگ امانتی در دست ماست که وظیفه انتقال آن به نسل‌های آینده بر عهده دولت و ملت است و حراست از آن تکلیف است.
بی‌شک انرژی یکی از نعمت‌های ارزشمند است که انسان با نبود آن نمی‌تواند زندگی بکند چه انرژی‌های عظیمی که از خورشید به جهان هستی هدیه می‌شوند و چه انرژی‌هایی که در اثر آب به وجود می‌آیند و چه آنهایی که به وسیله باد و منابع زیرزمینی مانند نفت و گاز به دست می‌آیند. کشور ما ایران از معدود کشورهایی است که از منابع سرشار انرژی برخوردار است، ولی گاهی فراموش می‌کنیم که نسل‌های آینده نیز حق استفاده از این منابع را دارند. ما باید در حد نیاز و با رعایت تمام مسایل مادی و الگوی صحیح مصرف مجاز به بهره برداری آن هستیم نه بیشتر. قرآن کریم سوره نساء آیه 58 می‌فرماید: "خداوند به شما فرمان می‌دهد تا امانت‌ها را سالم به اهل آن بسپارید."
متاسفانه کشور ما تقریبا برابر کشور پرجمعیت چین و کشورهای اتحادیه اروپا مصرف سوخت دارد که خود این دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد؛ یکی ارزان بودن و دیگری بی تعهدی عده‌ای و ولخرجی عده دیگری که در مصرف همه چیز و به خصوص منابع مهم اصرار به اسراف و هدر دادن دارند این خود یک فاجعه است که باید از آن جلوگیری به عمل بیاید و نیازمند به مدیریت صحیح اقتصادی و الگوی صحیح مصرف می‌باشد.
اولاً باید مسئولان برای ایجاد الگوی صحیح مصرف برنامه ریزی کنند و ثانیاً رسانه‌ها و مطبوعات به فرهنگسازی صحیح کمک کنند.
حفاظت از منابع جز با احتیاط و دلسوزی و مراقبت کامل در مصرف امکان پذیر نخواهد بود و در نتیجه همین صرفه جویی است که فرزندان و اعقاب این ملت نیز فرصت استفاده و برخورداری از آن را پیدا خواهند نمود و این امر نیازمند به الگوسازی صحیح و مناسب می‌باشد و ابتدا در مراکزی که به دولت مربوط می‌شود باید الگوسازی شود. در وسایل نقلیه، ساختمان‌ها، افتتاحیه‌ها، تشریفات و مهمانی‌ها، اتاق و دفاتر مدیران و نوع استفاده از اموال دولتی باید طوری طراحی شود که هیچگونه اسرافی وجود نداشته باشد.
با کمک دولت و مسئولین در امر ساخت و سازهای متناسب باید تلاش شود و ساختمان‌ها طوری طراحی شود که انرژی به هدر نرود که کمترین سوخت را لازم داشته باشند و مردم و مسئولین باید متوجه حساسیت این موضوع باشند که منابع و ذخایر رو به پایان است و اگر این روند مصرف ادامه پیدا کند بشر در مدت کوتاه این سرمایه عظیم را از دست داده و به عواقب سخت آن دچار می‌گردد.