به گزارش خبرگزاری مهر، هاآرتض در گزارش خود می نویسد : چرا ایران را فراموش کرده اید؟ تهدید بیرونی که مقامات اسرائیل تا چند هفته قبل از آن سخن می گفتند چه شد؟ تهدیدی که تبدیل به موضع اصلی در اسرائیل شده بود و نیروهای نظامی اسرائیل و سایر کشورها را نیز درگیر خود کرده بود.
برهمین اساس حتی اگر تصویری که "بنیایمن نتانیاهو" از این تهدید در مجمع عمومی سازمان ملل کشید فراموش شود، آیا اتفاقی در داخل اسرائیل رخ داده که ما از آن بی خبر هستیم؟ اتفاقی که موجب شده تا دیگر مقامات تل آویو درباره ایران صحبت نکنند.
این روزنامه در ادامه گزارش خود می نویسد: آیا کسی درباره اتفاقات سوریه به طور جدی فکر کرده است؟ روسیه و ترکیه در حال بحث بر سر کنار گذاشتن بشار اسد هستند، آمریکا اتحاد مخالفان سوری را به عنوان جایگزنی برای دولت فعلی تصور می کند و حتی حزب الله نیز در حال بررسی احتمالات پیشرو هستند.
در همین رابطه، در مصر تنش های سیاسی به گونه ای است که نتیبجه آن نه تنها موجب ایجاد تغییراتی در داخل این کشور می شود بلکه ممکن است بر روابط آتی این کشور با دیگر کشورها نیز تاثیر بگذارد.
اما هیچ یک از موارد مورد توجه اسرائیل -که تا پایان ماه ژانویه درگیر رقابت های انتخاباتی است- نیستند، حتی جنگ اسرائیل با فلسطینیان باعث نشده که مقامات تل آویو توجه چندانی به آن نشان بدهند.
این در حالی است که فلسطینی ها در ماه های اخیر تلاش زیادی از خود در صحنه بین المللی نشان داده اند تا بلکه بتوانند مقدمات شکل گیری یک کشور مستقل را فراهم کنند.
و یا حتی ممکن است اسرائیل با انتفاضه سوم فلسطینی ها مواجه باشد اما با این وجود بازهم شاهد هستیم که در تل آویو کسی درباره آن سخن نمی گوید و این در حالی است که مردم اسرائیل با مسائل زیادی درباره فلسطینیان مواجه هستند.
بر همین اساس و با توجه به رقابت های انتخاباتی، اکنون نکته اصلی این است که کدامیک از چهره ها می توانند از فرصت استفاده کرده و آرای بیشتری را در انتخابات کسب کنند.
هاآرتض در ادامه مدعی می شود که فلسطین و ایران دو تهدید اصلی پیش روی اسرائیل هستند . زیرا فلسطینی ها بدنبال تشکیل کشور مستقل هستند و اگر این کشور تشکیل شود وضعیت اسرائیل به چه صورت خواهد بود؟
نویسنده مطلب فوق می افزاید: ایران موضوعی مجزا است. ایران کشوری با قابلیت های فناوری بالا بوده و علاقه دارد تا به عنوان یک قدرت منطقه ای مطرح باشد و در این راه از فعالیت هسته ای خود نیز سود می برد. اما اگر مقامات اسرائیل تا چند ماه دیگر درباره ایران و فلسطین سکوت کنند، پس از چند ماه چگونه قادر خواهند بود تا نظر جامعه جهانی را علیه ایران جلب کنند؟
به نظر می رسد که ایران و فلسطین موضوعات چندان مهمی در انتخابات آتی اسرائیل نباشند. زیرا اگر چنین وضعیتی وجود داشت، حداقل باید در رقابت های انتخاباتی اشاره ای به آن می شد. هر یک از احزاب و نامزدهایی که معتقد هستند ایران و فلسطین تهدیدهای اصلی پیش روی اسرائیل هستند، باید این دو موضوع را در اولویت برنامه های انتخاباتی خود قرار بدهد.
هاآرتض در پایان مطلب خود می نویسد: دو یا سه ماه بعد، هنگامی که مباحث بودجه به محاق برود و مجدداً ایران و فلسطین مطرح شود، این مسائل موضوعیت می یابد... (انگار) هیچ زمانی اسرائیل مانند الآن ایمن نبوده است.