به گزارش خبرنگارمهر، مراسم تودیع فاضل نظری از ریاست حوزه هنری استان تهران و معارفه محمد سرشار به این سمت، عصر امروز سه‌شنبه 5 دی در تالار مهر حوزه هنری برگزار شد.
در این مراسم و پس از سخنرانی مومنی، فاضل نظری در سخنانی با یادآوری خاطره‌ای از یکی از نشست‌های خود با محمد بنیانیان رئیس پیشین حوزه هنری گفت: در آن نشست صحبت می‌کردیم که حوزه از نظر کاری و ساختار شاید شبیه یک کارخانه باشد اما بحث ما این بود که آیا تولید صنعتی با تولید هنری و سینمایی فرقی ندارد؟ یادم هست که این بحث به استفاده از استعاره‌های مختلف برای تعریف سازمان منتهی شد.
وی ادامه داد: برخی معتقدند سازمان می‌تواند به مثابه یک موجود زنده معرفی شود و برخی معتقدند می‌توان آن را به یک ماشین تعبیر کرد و البته برخی هم معتقدند که سازمان را می‌توان به فرهنگ تعبیر کرد و خب شما فکر کنید اگر سازمان را به فرهنگ تعبیر کنیم آنگاه معنای سازمان فرهنگی چیست.
نظری افزود: اگر کارمندان یک کارخانه آنرا ترک کنند بنای آن باز هم کارخانه می‌ماند اما اگر دانشگاهی از اساتید و دانشجویان خالی شود چیزی جز یک بنای متروکه نیست. حوزه هنری هم بدون هنرمندانش هیچ چیزی نیست. حوزه هنری در واقع جایی است که هنرمندان حوزه در آن جمع باشند.
رئیس سابق حوزه هنری استان تهران ادامه داد: دوستی با محسن مومنی برای من همیشه مایه مباهات بوده است و در زمان انتصاب وی به این سمت همه ما خوشحال شدیم که بالاخره یک نفر از اهالی هنر بر این قبله به نماز ایستاده است.
وی ادامه داد: رسالت حوزه هنری به اعتقاد من کاشت و داشت است و برداشت وظیفه سازمان‌های دیگری است. حوزه مثل باران وسیعی است که در جاهای مختفلی بارش دارد اما خواستگاهش همینجاست، با همان تعبیر متافیزیکی که دارد. گاهی من و آقای بنیانیان تعبیر مزرعه را برای حوزه هنری به کار می‌بردیم اما این تعبیر خوبی نیست چون مزرعه بی کشاورز مزرعه می‌ماند اما حوزه هنری بدون هنرمند حوزه هنری نیست.
نظری افزود: خوشحالم که بخشی از زندگی‌ام و در واقع بهترین روزهای آن که جوانی من بود در حوزه هنری گذشت. حوزه امروز راه زیادی را طی کرده است و دشواری‌های زیادی را از سر راهش باز کرده است؛ نکته اصلی در اینجاست که حوزه هنری هم به پرورش استعدادهای جوان همت گماشته است و هم در خلق آثار فاخر هنری موفق بوده است.
وی ادامه داد: معمولا استعدادهای جوان باید ابتدا تجربه کنند تا بعد به خلق آثار درخشان برسند اما حوزه هنری هر دوی اینها را توامان با هم دارد و در نقشه فرهنگی کور نقطه‌ای تاثیرگذار از خود به جای گذاشته است.
رئیس سابق حوزه هنری استان تهران افزود: آقای مومنی لطف کرد و از باب برادری اجازه عزیمت به من داد و من را مرخص کرد. من به احترام او کماکان سرباز او هستم و امیدوارم خدا همواره بر عزت او بیافزاید. به نظر من فرقی نمی‌کند آدم درکجای جهان باشد. مهم این است که به دریا برسیم. وقتی چاره‌ای جز آب نیست زیستن در دریا و تنگ آب فرقی ندارد. هدف پاک مطهر بودن است که در کنار آب بودن آن را مهیا می‌کند.
نظری افزود: برای آینده تصمیم خاصی ندارم. دوست دارم کمی به کارهای علمی و ادبی خودم سامان بدهم و شاید هم خداوند دوباره انگیزه‌ای داد و مسئولیت اجرایی پذیرفتم.
وی ادامه داد: آدم‌ها گاهی جدا نمی‌شوند اما خداحافظی می‌کنند. من عضو خانواده حوزه هنری هستم و این باعث افتخار و عزت من است و به آن می‌بالم. در حوزه هنری شاید گاهی مساله‌ای پیش بیاید اما هیچ گاه مشکلی وجود ندارد. مساله‌ای هم اگر باشد همه درصدد رفع آن بر می‌آیند و بودن مساله اساسا اقتضاء کار است.