به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بوک ترید، هیئت داوری آکادمی نوبل با وجود این که جایزه خود را به دلیل متون واقع‌گرایانه و تاثیرگذار جان اشتاین بک به وی اهدا کردند، اما این انتخاب از سر ناچاری بود و در آن سال نامزدهای قدری برای انتخاب وجود نداشت.
این اسناد نشان می‌دهد نامزدهای آن سال از میان 66 نویسنده به فهرست نهایی راه یافتند و در فهرست نهایی در کنار جان اشتاین بک، رابرت گریوز، نویسنده بریتانیایی، لارنس دورل نویسنده انگلیسی، ژان آنوئیل نمایشنامه‌نویس فرانسوی و کارن بلیکسن نویسنده دانمارکی جای داشتند.
با این حال اعضای آکادمی به دلیل این که دیگر نویسندگان از موقعیت چندان درخشانی برای برنده شدن برخوردار نبودند، مجبور شدند جان اشتاین بک را انتخاب کنند و حتی دبیر آکادمی اعتقاد داشت با وجود این که اشتاین بک آثار درخشانی در کارنامه‌اش دارد، اما بیشتر آن‌ها مربوط به چند دهه پیش هستند و آثاری چون «موش‌ها و آدم‌ها» در سال 1937 و «خوشه‌های خشم» در سال 1939 منتشر شده اند. او جدیدترین کتاب این نویسنده آمریکایی را که سال 1961 با نام «زمستان نارضایتی ما» منتشر شده بود، اثری ضعیف خوانده بود که نشان می‌داد این نویسنده دیگر توانایی قبلی خود را ندارد.