ابوالفضل خطیبی، محقق ادبیات، شاهنامه‌پژوه و از دوستان زنده‌یاد عزیزالله جوینی در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره فعالیت‌های شاهنامه‌پژوهی جوینی گفت: جوینی یک محقق و پژوهشگر ادبی بود که یکی از فعالیت‌های مورد علاقه‌اش، شاهنامه‌پژوهی بود؛ به طوری‌که بیشتر اوقات 20 سال آخر زندگی او به این امر اختصاص پیدا کرده بود. از زمانی که شاهنامه نسخه فلورانس کشف و سپس چاپ شد، موافقان و مخالفان زیادی پیدا کرد.
وی افزود: یک سری از محققان ایرانی شاهنامه معتقد بودند، تاریخی که روی نسخه فلورانس است، جعلی است. در مقابل گروه دیگری هم معتقد بودند این تاریخ ضمیمه، بسیار سالم و صحیح است. به نظرم در این میان جفاهای زیادی به این نسخه شد. در این روزگار، جوینی به درستی و در زمان مناسبی بر تاریخ نسخه فلورانس انگشت گذاشت و 20 سال از عمر خود را صرف بررسی، پژوهش و تصحیح و تنقیح آن کرد. او در چند مقاله و سخنرانی پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای به مخالفان نسخه فلورانس داد. من هم با نظرات جوینی موافقم و موضعی موافق موضع او در چند مقاله‌ای که در این باره نوشتم، گرفتم.
این شاهنامه‌پژوه در ادامه گفت: کاری که جوینی روی نسخه فلورانس انجام داد، بسیار ویژه است و به هرحال، شاهنامه‌شناسانی که در این عرصه فعالیت دارند، از مطالب و تحقیقات او در این زمینه بی‌نیاز نیستند. برای اثبات این ادعا، مثالی می‌زنم که نشان‌دهنده دقت زیاد او در این زمینه است. در بیتی از شاهنامه نسخه فلورانس، به جای اسم «تهمینه»، واژه «تهمیمه» آمده است. تا پیش از جوینی کسی به این نکته توجه نکرده بود. جوینی هم اعلام کرد که تهمیمه درست است چون با وجود حرف «م» است که قافیه آن بیت صحیح می‌شد. جوینی با تحقیقات خود، گفت که نام تهمیمه هم صحیح است و خانواده‌های ایرانی می‌توانند از این اسم برای دختران خود استفاده کنند.
خطیبی گفت: علاوه بر زنده‌یاد جوینی، من هم در حدود 8 نسخه شاهنامه این نام را دیدم به ویژه نسخه سن‌جوزف.
برنده جایزه حامیان نسخ خطی همچنین گفت: جوینی اولین کسی بود که به چنین نکته و نکات مشابه آن در نسخه فلورانس و دیگر نسخ شاهنامه توجه داشت. ممکن است من با برخی از نظرات او موافق نباشم، اما در کل تلاش‌های او بسیار قابل تقدیر و تجلیل هستند و همان‌طور که اشاره کردم، شاهنامه‌پژوهان کشورمان از حاصل آن‌ها بی‌نیاز نیستند.