تشنه كامان غنيمت ! ز اُحد ياد آريد

اي به اميد كسان خفته ، ز خود ياد آريد
تشنه كامان غنيمت ! ز احد ياد آريد

سر به سر باديه بازار هياهو شده است
سنگ قبر شهدا ، سنگ ترازو شده است

گر چه مرحب سپر انداخته ، خيبر باقي است
بت نگوئيد شكستيم ، كه بتگر باقي است

ره دراز است ، نگوئيد كه منزل ديديم
نيست ! اين پشت نهنگ است كه ساحل ديديم ...

ره دراز است ، سبك تر بشتابيم اي قوم
خصم بيدار است ، يك چشمه بخوابيم اي قوم 

نه بنوشيم از اين آب ، كه زهر آلود است
غوطه بايد زد و بگذشت ، كه پل فرسوده است

واي اگر قصه ما عبرت تاريخ شود
خيمه قافله را دشنه ما ميخ شود

واي اگر بر در باطل بنشيند حق ما
واي اگر پرده تزوير شود بيرق ما  

خيمه بگذار و برو ، باديه توفان جوش است
كوه ، آتش به جگر دارد اگر خاموش است

فتنه مي بارد و سنگين ، ز در و ديوارش
هركه اينجا خفت ، سيلاب كند بيدارش

مي رويم امروز با صاعقه ، همپاي سفر
گرد باديم و ز سر تا به قدم ، پاي سفر ...