حجت الاسلام والمسلمین دکتر علی نصیری، رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد دیدگاه اسلام در مورد قدرت و قدرت طلبی گفت: طبق آموزه های اسلامی انسانها آئینه تمام نمای آفرینش و در واقع شاهکار دستگاه خلقت پروردگار هستند.
وی افزود: باید از کسانی تمجید شود که خود را وقف خدمت و رسیدگی به امور مردم می کنند، لذا در همان آغاز قرآن که مرام نامه دین مطرح می شود بعد از ایمان به غیب و بحث نماز که رابطه با پروردگار است، بلافاصله « وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ» رسیدگی به مردم مورد توجه قرار می گیرد. در روایت نبوی از ایشان سؤال می شود «احب الناس الی الله» یعنی محبوب ترین مردم نزد خداوند کیست؟ ایشان پاسخ می دهند کسی که بیشترین سود را به مردم می رساند. به تعبیر جامی شمع شو، شمع تا که خود سوزی/ تا بدان عزم کسان افزونی.
عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران تصریح کرد: قدرت در نگاه مثبت می تواند بستر و خاستگاه خدمت را فراهم کند، چون بالاخره هر قدر انسان در رأس نظام مدیریتی قرار گیرد زمینه خدمت و سودرسانی به مردم بیشتر برایش فراهم می شود. بنابراین قدرت در آموزه های اخلاقی و دینی نه به عنوان قدرت بلکه به عنوان ابزار برای خدمت مورد تشویق و تأیید قرار می گیرد. از طرف دیگر به شدت مذمت و نکوهش می شود، کسی که بخواهد قدرت را برای قدرت و به خاطر انانیت، خودخواهی و منافع شخصی یا دنیایی بخواهد به شدت مذمت می شود و از اینجاست که در آموزه های اخلاقی بر روی جنبه آموزش نفس و این که انسان درون خودش را تزکیه کند و دنبال انانیت و خودخواهی نباشد، تأکید می شود.
رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد اظهار داشت: امام(ره) چه در جهاد اکبر به طلبه ها توصیه می کنند که اول خودتان را بسازید و تهذیب نفس کنید، بعد بیائید در عرصه سیاست و مدیریت قرار گیرید تا مبادا قدرت و سیاست، میدانی برای ترک تازی هواهای نفسانی باشد. همچنین امام(ره) در نامه ای که خطاب به فرزندش مرحوم سید احمد آقا دارد توصیه می کنند تا خودت را نساختی در عرصه و میدان سیاست وارد نشو! به خاطر اینکه قدرت به طور طبیعی انانیت و خودخواهی ها و خودمحوری ها را تقویت می کند و انسان به جای اینکه خدامحور شود و خلق را مد نظر قرار دهد. خدمت به هواهای نفسانی خود را مد نظر قرار می دهد. این اصل اساسی است که دین مورد توجه قرار می دهد.
این محقق و استاد دانشگاه بیان کرد: وقتی به سیره مردان الهی نگاه می کنیم، اینها اساسا از اینکه شهره آفاق شوند و هر روز عکس و تصویرشان در چشم و نگاه مردم باشند گریزان بودند. امام(ره) از مرحوم آیت الله العظمی آقامجتبی تهرانی خواسته بودند که عضو شورای نگهبان شوند، ایشان گفتند: اگر امر باشد می پذیرم، اما اگر اجازه بدهید من در امر تبلیغ دین باشم همان را می پذیرم. ایشان در تمام این سالها از شهرت گریزان بودند. چرا این گونه است؟ چرا مردان خدا این گونه برخورد می کنند؟ این درسی برای همه ماست، البته اگر جایی احساس کنند که نیاز به خدمت به مردم وجود دارد و لازم است مسئولیت قبول می کنند و کار به دست می گیرند. اینها با افتخار می آیند و اگر روزی هم برسد که به آنها گفته شود ما الان به شما نیاز نداریم با افتخار کناره گیری می کنند و خوشحال می شوند که فرصتی پیدا کردند تا بتوانند با خدای خودشان خلوت کنند.
وی با تأکید بر اینکه اینها رویه های اخلاقی و دینی است که واقعا آیات و روایات به ما می آموزد، گفت: یعنی اصل بر این نیست که انسان قدرت را در دست بگیرد و محکم نگه دارد. اصل بر این است که انسان در فکر عبودیت و خدمت به مردم باشد. اگر در خودش این شایستگی را می بیند که بیاید وارد عرصه خدمت شود. اگر هم روزی احساس شود که ایشان دیگر توانایی لازم را ندارد و فرد با لیاقت دیگری ظهور کرده با کمال افتخار کنار می روند. اگر در دوره ای که مسئولیت را بر عهده داشتند برای مردم کار کرده بود خوشحال هستند و اگر کوتاهی کردند باید از مردم عذرخواهی کند و استغفار بلطبند.
وی با اشاره به اینکه شهید بهشتی می فرمایند: ما تشنگان خدمتیم نه شیفتگان قدرت، تأکید کرد: به نظرم این بالاترین پیام است اگر کسی می خواهد وارد عرصه سیاست شود باید تشنه خدمت باشد نه شیفته قدرت و شهرت. امام(ره) هم با اینکه به سادگی زیست و بهره مادی از این انقلاب نبرد و در حسینیه ای به سادگی زندگی کرد، در آخرین بخش وصیت نامه اش با کمال ادب و اخلاق اعلام می کند اگر قصور تقصیری در خدمت داشتم استغفار می طلبم. اولیای الهی با وجود اینکه عمری را به خدمت گذارندند باز هم اعلام می کنند ممکن است ما کوتاهی کرده باشیم. این اوج ادب و اخلاق است. ما کسانی مانند امام(ره) داریم که نشان دادند سیره اخلاقی مناسب با قدرت چگونه است و اصولا هم جایی برای رفتاری غیر از این در انقلاب نیست، با توجه به خونهای پاک شهدا که همه هستی خود را در این راه دادند.