مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری در مراسم رونمایی از کتاب «ستارگان نبرد هوایی» گفت: دنیا امروز بسیار دوست دارد تا درباره جنگ ما اطلاعاتی داشته باشد و این یعنی ما وظیفه داریم جدای از جمع‌آوری اطلاعات و خاطرات جنگ، آنها را ترجمه کنیم.

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از کتاب «ستاره‌های نبرد هوایی» عصر امروز دوشنبه 30 بهمن در تالار سوره حوزه هنری و با حضور جمعی از خانواده خلبانان نیروی هوایی ارتش برگزار شد.

در ابتدای این نشست مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری در سخنانی با بیان اینکه خاطرات انسان‌ها قدیمی‌ترین همدم‌ آنها در طول حیاتشان به شمار می‌آیند، اظهار کرد: خاطره‌گو جهان پیرامونش را برای ما تعریف می‌کند و این تعریف و توصیف است که در نهایت در میان ما می‌ماند و فراموش نمی‌شود.

سرهنگی ادامه داد: آنچه در جنگ هشت ساله ما رخ داد، ابزار بزرگی برای دشمن نبود اما نقشه بزرگی را برای ما ایجاد کرد که متاسفانه هنوز به درستی نسبت به آن شناخت نداریم. ما از 12 کشور جهان در ایران زمان جنگ، اسیر داشتیم و به خوبی هم از آنها نگاهداری کردیم اما این مساله هنوز به درستی برای برای ما تبیین نشده است.

 مدیر دفتر ادبیات وهنر مقاومت حوزه هنری افزود: در اردوگاه‌های ما فرمانده همان غذایی را می‌خورد که معاونش و سربازش و اسیر غیر ایرانی حاضر در آن اردوگاه‌ها و من خودم این مساله را با دو چشمم دیده‌ام.

سرهنگی افزود: طه یاسین رمضان معاون صدام، به صراحت گفته بود که مشکل ما با ایران اراضی مورد منازعه نیست، ما می‌خواهیم ایرانی نباشد و دوست داریم آن را به پنج کشور کوچکتر تجزیه کنیم. این سخنان زمانی مطرح می‌شد که جغرافیای ما 3.7 برابر عراق و جمعیت ما نیز سه برابر آن کشور بود. این یعنی صدام با هفت برابر بزرگتر از خود جنگید و این خلاء هفت برابری را بر اساس اسناد 36 کشور برای او پُر کردند.

وی تاکید کرد: دنیا امروز بسیار دوست دارد تا درباره جنگ ما اطلاعاتی داشته باشد و این یعنی ما وظیفه داریم جدای از جمع‌آوری اطلاعات و خاطرات جنگ، آنها را ترجمه بکنیم و این مساله باید یکی از ارکان جدی کار ما قرار بگیرد.

جنگ را باید مبنای تحول فرهنگی جامعه‌مان کنیم

در ادامه این نشست امير سرتيپ خلبان عزيزالله نصيرزاده، معاون هماهنگ كننده نيروی هوايی ارتش در سخنانی با اشاره به نبرد سی‌ساله استکبار جهانی با انقلاب اسلامی گفت: هدف استکبار جهانی جلوگیری از تاثیرگذاری و الگوسازی انقلاب اسلامی برای سایر کشورهاست. در سال‌های دفاع مقدس صدام برای این مقصود گزینه مناسبی بود که پتانسیل نبرد با ایران را داشت و امروزه اسناد زیادی بر جای مانده است که نشان می‌دهد صدام در حین نبرد با ما برای رسیدن به این مقصود از کمک‌های بین‌المللی زیادی برخوردار می‌شد.

وی با بیان اینکه نیروی هوایی همواره در خط مقدم دفاع هشت ساله علیه عراق حضور داشته است افزود: تثبیت حرکت عراق در جبهه‌ها، از کار انداختن قدرت هوایی عراق و مختل کردن اقتصاد کشور عراق از مهمترین برنامه‌های نیروی هوایی در سال‌های نخستین دفاع مقدس بود و همین موضوع در نهایت صدام را منجر به اعتراف به این موضوع کرد که محاسباتش درباره نیروی هوایی ایران اشتباه بوده است.

عزيزالله نصيرزاده افزود: در تمام دنیا جنگ را مبنای تحول در هر جامعه می‌دانند و امروز سوال اصلی ما این است که آیا می‌توان جنگ را مبنای تحول فرهنگی در جامعه خودمان هم بدانیم یا خیر؟ این موضوع بدون شک با استخراج و انتشار صفات و حالات معنوی رزمندگان ما و یا ویژگی‌های دیگری چون اقتصاد ویژه کشور در دوران جنگ، رخ خواهد داد.

نسل‌های آینده با این کتاب خلبانان دفاع مقدس را می‌شناسند

امر سرتیپ دوم خلبان احمد مهرنیا تدوین‌کننده این کتاب نیز دیگر سخنران این مراسم بود.

مهرنیا در سخنان خود با اشاره به خاطره تالیف کتاب حمله هوایی به الولید گفت: زمانی که این کتاب را می‌نوشتم، به اسامی زیادی برخورد کردم که با وجود اینکه همکار من بودند اما اطلاع زیادی از آنها در اختیارم نبود. این مساله باعث شد جرقه تدوین این کتاب در ذهن من زده شود تا نسل‌های بعد از ما نیز بتوانند با خلبانانی که در هشت سال دفاع مقدس حضور داشتند آشنا شوند.

مهر نیا افزود: این کتاب برای نشل‌های بعد یادگاری است که بدانند استقلال امروز کشورشان بر دوش چه کسانی شکل گرفته است. البته من معتقدم در دوران دفاع مقدس گستره وسیعی از انسان‌ها در خدمت رسانی به کشور ما نقش داشته‌اند و تابلوی این همکاری وسیع هنوز به درستی ترسیم نشده است.

مهر‌نیا در پایان افزود: امروزه در کشور ما برای تقدیر از یک فوتبالیست و یا وزنه‌بردار و یا حتی هنرپیشه شخص رئیس جمهور حاضر می‌شود و به او هدیه‌ای می‌دهد اما یک خلبان باید آنقدر درگیر مسائل اقتصادی خودش شود که حتی برای بیان خاطراتش هم از نویسنده عذرخواهی کند. شاید برای تالیف این کتاب تنها عاملی که نتیجه داد اصرار بیش از اندازه من از آنها بود و در غیر اینصورت این موضوع محقق نمی‌شد.