به گزارش خبرنگار مهر، "تئاتر همیشه از نبود امکانات رنج می‌برد". این جمله‌ای که بارها از زبان مدیران و مسئولان تئاتری شنیده شده است و هیچکدام منکر کمبود امکانات تئاتر نمی‌شوند. با وجود توافق بر سر چنین مشکلی، روند برنامه‌ریزی و فعالیت مدیران و مسئولان تئاتری طی چهار سال اخیر برای رفع این مشکل یا حداقل کمرنگ کردن آن نبوده است. مصداق این مدعا اتفاقی است که برای بنای قدیمی اداره برنامه‌های تئاتر به عنوان یکی از معدود داشته‌های تئاتر ایران، رخ داده است.
این بنای قدیمی تنها مکان تمرین گروه‌های تئاتری بود که به دلیل استفاده بیش از ظرفیت، فرسوده شده بود. بعد از پایان بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر اداره برنامه‌های تئاتر به بهانه بازسازی و مقاوم‌سازی تعطیل شد و مکانی استیجاری با تأخیر در اختیار گروه‌های تئاتری قرار گرفت. این مکان استیجاری با مبلغ رهن 100 میلیون تومان و هزینه ماهانه 15 میلیون تومان برای استفاده گروه‌های تئاتر در نظر گرفته شد و هزینه‌ای بالغ بر 50 میلیون تومان نیز صرف تجهیز و آماده‌سازی آن شد.
از سوی دیگر هزینه آب و برق مصرفی این ساختمان هر ماه مبلغی بالغ بر یک میلیون تومان می‌شود. اما از آنجایی که قرار نبود این هزینه‌ها به صورت بلندمدت از بودجه تئاتر صرف این مکان استیجاری شود، همه امیدوار بودند که هر چه زودتر بازسازی و تجهیز بنای قدیمی به پایان برسد. متأسفانه روزها سپری شد و نه تنها اقدامی برای بازسازی و مقاوم‌سازی ساختمان اداره تئاتر انجام نشد بلکه مدیران و مسئولان تئاتری برای توجیه این امر دلایل مختلفی را مطرح کردند.
یکی از این دلایل، همکاری نکردن شهرداری تهران عنوان شد. از سوی دیگر مسئولان مربوطه در شهرداری نیز پاسخی متقابل دادند که کم‌کاری از سوی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. از طرفی گویا مشکلاتی برای سند مالکیت بنای قدیمی اداره تئاتر وجود داشت که هیچگاه به صورت شفاف این مشکلات مشخص نشد.
حدود دو سال از تعطیلی اداره تئاتر گذشته است و با نزدیک شدن به پایان سال 91 شاهد آن هستیم که هیچ اقدامی در ساختمان اداره تئاتر انجام نشده است. از سوی دیگر موعد اجاره مکان موقت فعلی نیز خردادماه سال 92 به پایان می‌رسد و امیدی نیست که مدیران و مسئولان تئاتری طی ماه‌های باقیمانده تا آن زمان اداره تئاتر را که طی دو سال بازسازی نشد، بازسازی و تجهیز کنند.
وقتی مدیران و مسئولان تئاتری شعار راه‌اندازی مجموعه‌های تئاتر شهر در مراکز استان‌های مختلف را سر می‌دهند این سؤال پیش می‌آید که وقتی قدر داشته‌های اندک تئاتر را در تهران به عنوان کانون توجه تئاتر حرفه‌ای نداریم چگونه می‌توانیم این شعار را به درستی در سطح کشور محقق کنیم؟ اگر منظور از تمرکززدایی تئاتر از تهران حذف اندک داشته‌های تئاتری نظیر بنای قدیمی اداره تئاتر و شاید روزی مجموعه تئاتر شهر باشد، پس برنامه‌ریزی مدیران و مسئولان به خوبی پیش‌رفته است!
مشخص نیست که بنای اداره تئاتر چه زمانی بازسازی و تجهیز خواهد شد. اما تعطیلی آن به بهانه بازسازی در عملکرد چهار سال اخیر مدیران و مسئولان تئاتری قرار می‌گیرد. امید است حداقل کلنگ شروع بازسازی بعد از دو سال، در بخش پایانی این عملکرد قرار گیرد. نبود سالن تمرین مناسب برای گروه‌های تئاتری مشکلی است که تأثیرات خود را بر روی خروجی گروه‌ها که همان آثار تولیدی است نشان می‌دهد.
پس اگر دغدغه تولید آثار مناسب تئاتری مدنظر مدیران و مسئولان است باید امکانات و شرایط تولید مناسب نیز مورد توجه قرار گیرد. اگر چنین مهمی مورد توجه قرار گیرد بودجه تئاتر نیز بیش از اندازه به مکانی استیجاری تعلق نمی‌گیرد.