پرویز سیار در گفتگو با خبرنگار مهر خاطرنشان کرد: متاسفانه برخی از دوستان رسانه ای از آنچه که در ظاهر اتفاق می‌افتد صحبت می‌کنند ولی هیچ وقت اعداد یا آماری وجود ندارد. نمی‌دانم وقتی صحبت از مشکلات داوری است باید آن را با چه چیزی مقایسه کنیم. ای کاش این مشکلات را می‌توانستیم با یک کشور دیگر مقایسه کنیم. من حدود 44 سال است که اشتراک یک مجله داوری در آلمان به نام "مجله داور" را در اختیار دارم که تمامی بازیهای بوندس لیگا و حتی برخی کشورهای دیگر را مورد آنالیز قرار می دهد و آمارهای عجیب و غریبی را ارایه می‌کند که بسیار جالب توجه است.
وی افزود: جمعه شب همه مسابقات کشتی را نگاه کردند. در یک صحنه که کشتی‌گیری حریف خود را سالتو کرده بود یکی از شانه های او به زمین خورد و یک شانه دیگر در آستانه چسبیدن به تشک بود که داور زانو زد از 15 سانتیمتری هم صحنه را ندید و حتی دست خود را زیر شانه کشتی‌گیر قرار داد تا ببیند که هر دو شانه او به زمین خورده است یا نه. اما وقتی به فوتبال می‌رسیم شرایط عوض می‌شود. وقتی در فوتبال می‌گوییم یازده مورد خطا رخ داده است کمترین آن در میانه میدان است و ما بقی در حوالی محوطه جریمه اتفاق می‌افتد و چند مورد آن هم در داخل محوطه جریمه است.
این کارشناس ادامه داد: بعضی وقت‌ها به هنگام زدن کرنر 21 بازیکن در محوطه جریمه یک تیم جمع می‌شوند و بر سر یک توپ ممکن است همزمان چهار بازیکن خطا انجام دهند. گاهی اوقات داور در یک متری صحنه هم حضور دارد ولی نمی تواند همزمان همه خطاها را تشخیص دهد اما بعدا دوربین‌های تلویزیونی زوم می کنند که چرا داور خطای دیگری را تشخیص نداده است. منظورم این است که نوع بازی فوتبال و خطاهای آن با کشتی، والیبال و خیلی از رشته های دیگر فرق می کند. فوتبال یک ورزش دوست داشتنی است که 120 هزار نفر برای دیدن آن به استادیوم می‌روند و درآمد تلویزیونی آن هنگام دربی 150 برابر حالت عادی است.
سیار در پاسخ به این سوال که آیا اشتباهات در لیگ ایران با هجمه‌های علیه داوران هم‌خوانی دارد، گفت: باید بپذیریم که اشتباهات یک اصل جدانشدنی از فوتبال است. ممکن است اشتباهات در فوتبال ایران در مقاسیه با کشورهای بزرگ فوتبال مثل ایتالیا، فرانسه، آلمان و حتی برزیل به دلیل مطالعات صورت گرفته بیشتر باشد ولی من اعتقاد دارم در ایران خدا را شکر اشتباهات داوری وحشتناک نیست!. قبول دارم که این اشتباهات در مقایسه با آنها بیشتر است اما وحشتناک نیست.
وی درباره راهکارهای کاهش این مشکلات عنوان کرد: آموزش، آموزش و فقط آموزش! باید آموزش داوران ما بیشتر از کشورهای اروپایی باشد. ما در این باره هزینه نمی‌کنیم. حداقل باید سه بار در طول سال مدرسان خارجی مثل "مارکوس مرک" را به ایران بیاوریم تا داوران را آموزش بدهند. حتی در برخی کلاس‌ها باید خود عسگری و اصفهانیان که خود از اساتید داوری هستند هم شرکت کنند.
کارشناس داوری فوتبال همچنین اظهار داشت: زمانی که در آلمان حضور داشتم هر دو هفته یک بار از ساعت 5 عصر تا یازده شب در یک جلسه داوری شرکت می‌کردیم و ساعت‌ها روی مسایل مربوط به داوری بحث می‌کردیم. به نظرم چنین جلساتی در طول سال باید حداقل 56 بار در فوتبال ایران برگزار شود. بنابراین آموزش در صدر اقداماتی است که باید در داوری کشورمان مورد توجه قرار گیرد.