دكتر حسن ذوالفقاري - نويسنده و پژوهشگر ، گفت : انتظار اهل قلم در هر دولتي مشخص است و اين چيزي جز توسعه آزادي هاي فكري و فرهنگي نيست ، بنابراين اولين و مهمترين خواسته " اهل قلم " آزادي انديشه است ، البته آزادي كه با تعاريف خاص و دقيق همراه باشد ، نه بي بند و باري . طبيعتا وقتي بتوانيم به اين هدف خيلي مهم دست پيدا كنيم ، بسياري از مسائل نيز دست يافتني مي شود .

 

اين نويسنده و پژوهشگردرگفت وگو با خبرنگارفرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : اهل قلم معمولا طالب آزادي قلم و حذف سانسور و واگاري مسائل نشر به خودشان مي باشند ، يعني تا زماني كه مكانهايي براي سانسورمطالب نوشته شده توسط نويسندگان وجود داشته باشد ، نشان دهنده بي اعتمادي به آنهاست .

دكتر حسن ذوالفقاري تصريح كرد : همان طور كه در" انتخابات " اعتماد به مردم را تكيه گاه قرارداديم و در صحنه نيازي به نيرو ، تبليغات خارجي و داخلي نبود ،  در عرصه فكر و فرهنگ هم بايد به همين مردم كه نويسندگان برخاسته ازآنها مي باشند ، تكيه و اعتماد كنيم.

ذوالفقاري : بايد مركزي از فرهيختگان و اهل قلم ما در قالب تشكلهاي خصوصي مشاور دولت باشند و اين يك اصل باشد كه كار كارشناسي را در چارچوبهاي دولت به دست بياوريم .

ذوالفقاري يادآور شد : طبيعتا در زماني كه آزادي به جامعه داده شود ، ممكن است خطاهايي نيز صورت گيرد اما اين ارزش را دارد كه اين خطاها را با جان و دل بپذيريم و با آنها مقابله كنيم و در مجموع اجازه ندهيم به خاطردرصد كمي كه ممكن است در جامعه انحرافاتي را پيش آورند ، كل فضاي فرهنگي را مسدود و محدود كنيم ، زيرا مسدود كردن فضاي فرهنگي خلاقيت را از بين مي برد و احيانا اثرخلق شده حاصل طبيعت وجود يك نويسنده و اهل قلم نيست .




اين نويسنده و پژوهشگر،  خاطرنشان ساخت : فكر و فرهنگ ، نبايد در فضاهاي بسته قرار بگيرد ،  بنابراين اولين كاري كه يك دولت فرهنگي و مردمي بايد انجام بدهد ؛ اعتماد و اعتمادسازي است تا جريان امور به درستي پيش رود.

حسن ذوالفقاري گفت : دولت جديد از اهل قلم ( نويسندگان ، شاعران ، مترجمان) بايد حمايت كند يعني نه فقط حمايت هاي مادي ، بلكه بخشي از آن بايد حمايت هاي معنوي باشد. حمايت هاي مادي كه مثل بيمه ، ايجاد موسسات رفاهي و ... است ، اما حمايت هاي معنوي درحوزه امنيت شغلي يك نويسنده مي باشد .

وي افزود : امروزه يك نويسنده قبل ازانتشارآثارش درخوف وهراس است كه آيا بعد از مجوز دادن ارشاد، نهادهاي ديگري نيز بايد اين كتاب را تاييد كنند يا خير. پس بايد امنيت شغلي تامين شود تا كتاب و كتابخواني رونق گيرد زيرا با رونق آنها قلم و نويسندگي و آفرينش رونق مي گيرد وقتي اثري مخاطب داشته باشد مسلما براي نگارش علاقه بيشتري بوجود مي آيد.

امروزه يك نويسنده قبل ازانتشارآثارش درخوف وهراس است كه آيا بعد از مجوز دادن ارشاد، نهادهاي ديگري نيز بايد اين كتاب را تاييد كنند يا خير ؟!

اين نويسنده اضافه كرد: كارها و فعاليتهاي فرهنگي مانند رشته اي است كه بايد تداوم داشته باشد و نبايد احيانا با اغراض سياسي آميخته شود و اين مسائل باعث شود كه كارهاي فرهنگي كه در طول سالها انجام شده و احيانا نيمه تمام مانده و كنار گذاشته شده قطع شود ، يعني ما بايد به مديران قبلي اعتماد داشته باشيم. پس در زمينه فرهنگي علاوه بر حمايت بايد به تدوم آن ها نيز كمك شود تا توسعه و گسترش پيدا كنند به خصوص در حوزه پژوهش ادبي كه معتقدم بسياري از كارهاي بنيادي و كاربردي درعرصه فرهنگ (زبان ، ادبيات و هنر) هنوز انجام نشده است و يا به صورت ناتمام گذشته شده اند و دچار يك نوع فرسايش زير عدم حمايت هاي مادي و معنوي قرار داريم و بايد با اراده اي بيشتر آنها را به اتمام برسانيم.

اين پژوهشگر گفت: بخش پژوهش نيز بايد از بدنه دولت جدا شود ، خصوصي سازي در كل اركان مطرح است و يكي از آسيب هاي مهمي كه ما با آن مواجه هستيم و به عنوان يك سياست اساسي دولت است و بايد حل شود اين است كه مراكز پژوهشي ، عمده بودجه پژوهش را در اختيار مراكز دولتي دارند و چون ما با ناكارآمدي مراكز پژوهشي دولتي مواجه هستيم بهتر است در اين زمينه ها مراكز خصوصي - ان جي او ها و مراكز تحقيقاتي را تقويت كنيم.

وي افزود: طبيعتا هر تصميمي جنبه اجرايي در دولت مي تواند داشته باشد و بايد مبتني بر زمينه هاي پيشينه اي تحقيقاتي و خوب باشد كه اين زمينه در وضع متخصصان اهل فرهنگ است. دولت آينده بايد خود با اين قشر نزديك باشد نه اينكه ابزاري و زمينه هايي را به وجود بياورد كه از اين گروه ها دور شود. تشكيل انجمن ها و نهادها به عنوان مشاوره لازم مي باشد به طوري كه هيچ طرحي در دولت اجرا نشود مگر اينكه يكي از اين قبيل نهادهاي دولتي مشاور آن طرح باشند.

حسن ذوالفقاري در پايان به مهر گفت : بايد مركزي از فرهيختگان و اهل قلم ما در قالب تشكلهاي خصوصي مشاور دولت باشند و اين يك اصل باشد كه كار كارشناسي را در چارچوبهاي دولت به دست بياوريم. در نهايت دولت بايد با اين گروه رابطه نزديك و سازمان يافته و هدفمند داشته باشد براي اينكه اگر سازمان يافته نباشد ممكن است اين مشاوره ها مقطعي باشد و نتيجه لازم را ندهد .