به گزارش خبرنگار مهر، جشن برپایی هفتصدمین نشست و درسگفتار موسسه فرهنگی شهر کتاب، سه‌شنبه شب 15 اسفند با حضور چهره‌های فرهنگی و هنری کشور در محل موسسه فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.
سید علی موسوی گرمارودی در بخشی از این نشست به خوانش متنی ادبی که درباره جلسات فرهنگی شهر کتاب نوشته بود، پرداخت. این محقق در بخشی از سخنانش گفت: امروز در کشورمان اگر فردی بخواهد بدون دولت کاری فرهنگی انجام دهد، با سختی‌های فراوان روبرو خواهد شد و اگر تیغ بر سرش نزنند، تاج بر سرش نخواهند گذاشت. به قول اخوان ثالث عده‌ای عاطل و باطل گوشه‌نشین هستند که عیب‌جویی می‌کنند. شرایط به گونه‌ای است که به قول یکی از طنزپردازانمان، زنده خوب و مرده بد نداریم.
هوشنگ مرادی کرمانی در این نشست گفت: یک بار در محفلی درباره مجله فیلم حرف می‌زدم و سه نفر مد نظرم بود؛ آقایان گلمکانی، یاری و مهرابی. این سه نفر هستند که سال‌ها دارند مجله فیلم را منتشر می‌کنند. یکی از دوستان می‌گفت همین که این سه نفر طی این مدت از هم جدا نشده‌اند، به هم فحش نداده‌اند و مجله فیلم 1 و 2 و 3 به راه نینداخته‌اند، باید به آن‌ها جایزه نوبل داد. چنین چیزی در این زمانه واقعا نکته مثبتی است چون در این روزگار هیچ دو آدمی را نمی‌توان یافت که مثل هم فکر کنند. همین که آقای محمدخانی توانست این همه اندیشه و تفکر متفاوت را در زمینه ادبیات، تاریخ، فلسفه و هنر دور هم جمع کند، کار بزرگی است.
مصطفی مستور هم در بخش دیگری از این برنامه گفت: ما مردمی هستیم که اعتقاد داریم چرخ را باید خودمان اختراع کنیم، تاریخ با ما شروع شود و با ما به اتمام برسد. نمی‌دانم شگفتی ناشی از برگزاری این 700 جلسه از کجا ناشی شده است. نفس تداوم برای ما ایرانی‌ها عجیب است. این شگفتی از کجا می‌آید؟ شهر کتاب یک موسسه فرهنگی است و طبیعا اگر در 7 سال 700 جلسه برگزار کرده، در طول 14 سال هم هزار و 400 جلسه برگزار خواهد کرد.
این نویسنده در ادامه گفت: نیویورکر 80 سال در قالب هفته نامه منتشر شد و مجله فیلم هم چند وقت پیش، صدمین شماره‌اش را منتشر کرد. یکی از مخاطبان در بخش نظرات شماره صدم مجله فیلم نوشته بود، مجله‌ای که طی صد شماره دوام آورده باشد، به درد نمی‌خورد. این حس در ما وجود دارد که کار نمی‌تواند استمرار داشته باشد و این خیلی عجیب است. من بنابر تمایل شخصی روزنامه کیهان نمی‌خوانم و اگر از مقابل دکه روزنامه فروشی عبور کنم، سعی می‌کنم چشمم به تیترهای کیهان نیافتد اما خوشحالم که کیهان به عنوان یک موسسه فرهنگی پا برجاست. چون چیزی که تداوم پیدا کند، هویت پیدا می‌کند حالا چه با آن موافق باشیم چه مخالف. شهر کتاب هم هویت‌ساز است و شاید دلیل شگفتی ما این باشد که شهر کتاب 700 جلسه دوام آورده است.
نویسنده کتاب «روی ماه خداوند را ببوس» گفت: در کشور ما نهادها قائم بر فرد هستند و این نگرانی وجود دارد اگر آقای فیروزان و آقای محمدخانی نباشند، این جلسات چگونه برگزار شوند.