به گزارش خبرنگار مهر، جشن برپایی هفتصدمین نشست و درسگفتار موسسه فرهنگی شهر کتاب، سه‌شنبه شب 15 اسفند با حضور چهره‌های فرهنگی و هنری کشور در محل موسسه فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.
محمدعلی موحد در قسمتی از این نشست گفت: 700 نشست، مساله بزرگی است که محتاج مشاطه نیست. کسی که یک نشست برگزار کند و با مشکلاتش دست و پنجه نرم کند، می‌فهمد که برگزاری 700 نشست، مانند عبور از 7 خوان است. حرکت کار فرهنگی در کشورمان بسیار کند است و مداومت لازم دارد. خوب است که مشکلات، برگزار کنندگان جلسات شهر کتاب را دلسرد نکرده است. من از وقتی آقای محمدخانی را دیده‌ام، همین‌جور بوده است. بعید می‌دانم طی این مدت، پیشنهاد آب و نان دار به او نشده باشد.
وی افزود: در رمضان، که البته رمضان هم رمضان‌های قدیم، رسم بود عده‌ای در کوچه و گذر دف می‌زدند و مردم را برای سحری بیدار می‌کردند. قصه‌های شمس تبریزی فوق‌العاده هستند. او یک قصه درباره درویشی دارد که دف می‌زد به روز. کار او خرق عادت بود چون چنین دف زدنی برای شب و قبل از سحر بوده است. این درویش مقابل یک خانه خالی دف می‌زد و وقتی علت را از او پرسیدند، گفت: ول کنید ما را، مردم مسجد و خانقاه و مسجد می‌سازند. ما هم در راه خدا همین دف را می‌زنیم.
این مولوی‌پژوه در ادامه گفت: حالا مولانا در دفتر ششم مثنوی این داستان را با کمی تغییر آورده است. دوریشی که مولانا از او گفته، نیمه شب دف می‌زده است. زمان دف زدن او خیلی تا سحر فاصله داشته و وقتی علت کارش را پرسیدند، می‌گوید من می‌بینم که سحر می‌شود ولی شما غافل‌اید. قصه این درویش همان قصه آقای محمدخانی و دوستانش است که دارند دف می‌زنند و برای خدا کار می‌کنند. شهر کتاب با این جلساتش بیشتر از یک دانشگاه کار کرده است.
فتح‌الله مجتبایی هم در این نشست گفت: هیچ دانشگاهی نمی‌تواند چنین کاری کند که در شهر کتاب شد. در هر جلسه این موسسه می‌توان چهره انسان مختصصی نو و تازه را دید. یک استاد وقتی در دانشگاه درس می‌دهد، به آن عادت می‌کند و به مرور از کاری که می‌کند زده می‌شود. این‌گونه فعالیت‌ها که شهر کتاب می‌کند، مکمل کار دانشگاه‌ها هستند. این نکته را هم بدانید که هیچ‌کس از دانشگاه دانشمند بیرون نمی‌آید. دانشمند کسی است که اگر چیزی از دانشگاه به دست آورد، بتواند از آن استفاده کند.
این استاد ادبیات گفت: کسانی که به جلسات شهر کتاب می‌آیند برای حاشیه نمی‌آیند بلکه برای دل خودشان می‌آیند. چون کسی در این هوای آلوده برای فرهنگ از خانه‌اش بیرون نمی‌آید. گاهی به خاطر شرایطی که در آن زندگی می‌کنیم دچار دلسردی و افسردگی می‌شوم ولی وقتی چهره اندیشمندان را این‌جا می‌بینم، در این سن و سالم نشاط و نیرو می‌گیرم.
نجمه شبیری و حسن بلخاری آخرین سخنرانان این برنامه بودند که به دلیل کمبود وقت، به بیان سخنان کوتاهی پرداختند.