احمدی بیگدلی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه فضای غالب ادبیات داستانی در سال 91 توسط نویسندگان جوان و نوقلم کشور تسخیر شده است، گفت: من همیشه آدم امیدواری بوده‌ام و حسم این است که حضور قابل توجه جوانان در عرصه ادبیات داستانی کشور در سال 91 مایه امیدواری و ایحاد تغییر در شرایط فعلی حاکم بر داستان‌نویسی معاصر ماست. به نظر من این حضور یعنی شروع یک روند صعودی در میان جوانان کشور در توجه به ادبیات داستانی که قابل تقدیر و تحسین است.
وی ادامه داد: مسئله دیگری که این حضور را خوشایند کرد، برخورد جدی و توام با عشق آنها با ادبیات بود. به نظرم بخش قابل توجهی از نسل جدید داستان‌نویسان ایران در سال جاری نشان دادند که از سر تفنن و جایزه گرفتن نیست که می‌نویسند. برای آنها نوشتن امری است مهم که با پشتوانه مطالعه آثار متعدد حاصل می‌شود و همین باعث شده که من به این نظر برسم که با این حضور جدی، سال آینده شاهد رویش آثار و تحول جدی در ادبیات کشور از سوی جوانان هستیم.
نویسنده برگزیده جشنواره ادبی شهید غنی‌پور ادامه داد: با وجود این رویش قابل اعتنا، در میان نویسندگان جوان کشور می‌توان این نگرانی را دید که آیا حاصل ذوق و خلق ادبی آنها در آینده نزدیک امکان چاپ شدن دارد و یا انتهای نوشتن برای آنها بن‌بست انتشار است؟ این دلواپسی به هر شکل نوشتن را دشوار می‌کند و نمی‌توان هم منکر آن بود، ولی من با همان امیدواری که دارم، چشم به گشاده‌دستی مسئولان دارم و امیدوارم که به زودی فضای مناسبی برای نوشتن این نسل فراهم شود.
خالق «آوای نهنگ» در ادامه با اشاره به آثار نویسندگان صاحب قلم و شناخته شده کشور و تولیدات آنها در سال جاری گفت: نمی‌توانم درباره نویسندگان شناخته شده‌تر به سادگی اظهار امیدواری کنم. امسال در میان آثار آنها هرچه می‌خواندم، سوژه‌هایش به طور عمده نوعی رجوع به گذشته و روایت تاریخی بود و این یعنی آنها بیشتر به سراغ موضوعاتی رفتند که چندان برای مخاطب امروز ملموس نیست.
بیگدلی افزود: این قشر از نویسندگان بعضا تکنیک خوبی دارند، اما به هر شکل تمایلی به حضور جریان‌های جدی معاصر در داستان‌هایشان ندارند. شاید هم البته از معاصر نوشتن از نظر آنها یعنی در نهایت به بن‌بست انتشار خوردن، ولی هرچه هست، این روند و ادامه یافتنش مطلوب نیست.
وی همچنین با اشاره به چالش جدی نشر کشور با مسئله کاغذ در سال آینده گفت: معضل گرانی کاغذ و قیمت کتاب بدون شک در سال آینده هم پیش روی ماست و بیشتر از امسال آزارمان می‌دهد و به نظر من با این وضع نمی‌توان چندان به تحول در ادبیات داستانی دل خوش داشت. من الان دوستان جوانی دارم که کتابی را از بازار تهیه می‌کنند که من همان کتاب را چند سال قبل با یک سوم قیمت فعلی آن خریده‌ام و این مسئله نگران‌کننده است.
این نویسنده در پایان اظهار امیدواری کرد، اهالی قلم باسابقه و به تعبیر او «پاسوخته» با وجود شرایط دشوار کار ادبی در ایران، سال آینده دست از تولید اثر نکشند و به هر شکل ممکن پیوند و نسبت خود را با ادبیات داستانی کشور تقویت کنند.