"هوگو چاوز" رئیس جمهور فقید ونزوئلا علاوه بر اقدامات مثبت متعدد در راستای بهبود سطح معیشتی مردم این کشور، فعالیتهایی داشت که شاید کمتر به چشم آمده است. کمکهای نفتی ونزوئلا به کشورهای فقیر آمریکای لاتین و حتی اقشار فقیر برخی ایالتهای آمریکا، حمایتهای وی از مسائل مهم جهان عرب و اسلام از جمله موضوع فلسطین تنها دو مورد از این اقدامات بود که وی را به شخصیتی منحصر بفرد نه در ونزوئلا بلکه در منطقه آمریکایی لاتین و عرصه بین المللی تبدیل کرده بود.
چاوز بر خلاف برخی مقامات جهان به لزوم پایان درد و رنج مردم فلسطین و اشغالگری رژیم صهیونیستی اعتقاد داشت تا جایی که در دوران حکومت وی نمی توان تصویری از وی در کنار مقامات صهیونیستی یافت. این در حالی است که چاوز همواره از حامیان موضوع فلسطین بود و بارها با مقامات فلسطینی از جمله "محمود عباس" دیدار کرد و حتی نشانهای ویژه و ملی ونزوئلا را تقدیم وی کرده بود.
رئیس جمهور فقید ونزوئلا در دوران حکومت خود هرگز با آمریکا رابطه خوبی نداشت. نگاه منفی وی به آمریکا علاوه بر موضوع تلاشهای امپریالیستی این کشور برای بسط سیطره بر جهان، ناشی از حمایتهای متعدد آمریکا از رژیم صهیونیستی بود.
وی حتی در جریان جنگ 22 روزه علیه نوارغزه روابط خود با رژیم صهیونیستی را به صورت یکجانبه قطع و سفیر اسرائیل را از این کشور اخراج کرد. کاری که بسیاری از سران عرب جرات انجام آن را نداشتند، چه آنکه با توجه به عدم استقلال سیاسی هرگز به خود اجازه ناراحت کردن همپیمان دیرینه واشنگتن را ندادند و در طول 22 روزه حملات وحشیانه این رژیم در جایگاه تماشاگر نشستند.
اینها تنها گوشه هایی از اقدامات چاوز در حمایت از موضوع فلسطین بود. تا جایی که می توان ادعا کرد اعتقاد وی به حل موضوع فلسطین، پایان اشغالگری رژیم صهیونیستی و بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین اصلی شان راسخ تر از بسیاری از سران فعلی جهان عرب بود.
مسئله دردناک اینکه در مراسم تشییع و خداحافظی با این شخصیت حامی فلسطین غیر از رئیس جمهوری ایران، هیچ مقام ارشد عربی و حتی اسلامی حضور نداشت تا بیشتر متوجه واقعیت تلخ تبعیت این کشورها از نظام سلطه شویم. جایی که ابومازن با وجود حمایتهای چندین ساله چاوز از حل مسئله فلسطین بدون چراغ سبز آمریکا جرات حضور در این مراسم را پیدا نمی کند و تنها "ریاض المالکی" نماینده فلسطین در سازمان ملل با یک بلیط دوطرفه از نیویورک به کاراکاس می آید تا مراسم یکی از اصلی ترین حامیان فلسطین شرکت کند.
البته این برای نخستین بار نیست که خیانت اعراب به قضیه فلسطین و حامیان این مسئله مهم جهان اسلام به اثبات رسیده است. وقایع جنگ 22 روزه که در آن "حسنی مبارک" حاکم وقت مصر به یکی از اصلی ترین عاملان کشتار مردم فلسطین با تشدید محاصره غزه، تبدیل شده بود را کسی از یاد نبرده است.
سکوت مرگبار اعراب در قبال تداوم محاصره نوارغزه از سوی رژیم صهیونیستی و حمله به کشتی فعالان صلح در سال 2010 از خاطره ها پاک نشده است. روابط ویژه قطر و عربستان سعودی با رژیم صهیونیستی در راستای ضربه زدن به محور مقاومت در منطقه را نمی توان کتمان کرد.
تاسف بار اینکه سران عرب از دوسال پیش تاکنون دغدغه‌ای بسیار مهمتر در سر دارند، آنان منتظر نشسته اند که شاهد تعبیر خواب سرنگونی نظام حامی مقاومت در سوریه باشند تا کمی از زخمیهایشان را با سقوط نظام "بشار اسد" التیام بخشند. البته در موضوع سوریه بر خلاف مسئله فلسطین، هرگز دست بسته ننشسته اند و بر عکس از هر اقدامی در راستای سرنگونی نظام دمشق فروگذار نکرده اند.
عدم حضور مقامات عربی در مراسم تشییع چاوز حتی موجبات تعجب و انتقاد رسانه های عربی نیز قرار گرفت. شبکه المنار روز گذشته در گزارشی مفصل نوشت: "اعراب در مراسم تشییع چاوز عرب حضور نداشتند". "محمد علوش"، نویسنده این سرمقاله با انتقاد شدید از سران عرب به کاهش سطح روابط کاراکاس و تل آویو در دوران چاوز به پایین ترین سطح ممکن اشاره کرده است.
این نویسنده لبنانی همچنین به اظهارنظر تاریخی چاوز درباره روابط با این رژیم اشاره کرده است که در در زمان جنگ 33 روزه تاکید کرده بود: "رابطه با اسرائیل بی معناست".
شبکه خبری المیادین نیز لقب "الناصر" (یاری رسان) را برای چاوز انتخاب کرده و هر از چندگاهی گزارشهایی درباره حمایتهای وی از موضوع فلسطین و جهان عرب پخش می کند.
اما بر مبنای روال گذشته نمی توان از شبکه هایی همچون الجزیره و العربیه انتظار پرداختن به این موضوع را داشت، چه آنکه آنان پس از گذشت دوسال از بحران سوریه و ناکامی جبهه بین المللی در سرنگونی نظام دمشق با وجود انتشار موجی از اخبار دروغین، دچار سردرگمی پیچیده ای شده اند.
-------------------------------------
گزارش: محمدعلی تخت رونده