به گزارش خبرنگار مهر، بر اساس نامه شماره 21415/91 مورخه 16 مردادماه 91 دفتر مدیرکل دفتر ریاست سازمان و دبیرخانه شورای عالی محیط زیست مقرر شد که دو هزار هکتار از اراضی پارک ملی گلستان از منطقه حفاظتی خارج و به همان میزان از سایر مناطق به ظرفیت استان اضافه شود.
در این نامه به نامه شماره 454/9 مورخه 9 مرادماه 91 نماینده شاهرود و میامی در مجلس شورای اسلامی به مقام عالی سازمان اشاره شد که در آن پی نوشت شده است: در ملاقات حضوری با مدیرکل استان، فرمانداران منطقه و دکتر جلالی مقرر شد اقدامات ذیل انجام شود.
همچنین در این نامه اشاره شد، به گفته مدیرکل استان ( سمنان) حدود دو هزار هکتار مورد توقع فاقد ارزش زیستگاهی است و خوبست ایشان و آقای ممشتی ( مدیرکل محیط زیست گلستان) دنبال کنند تا با مصوبه شورای آموزش عالی محیط زیست از منطقه حفاظتی خارج شد شده و بجای آن حداقل به همان میزان از سایر مناطق با ظرفیت استان اضافه و مشکل فوق حل شود.
همچنین در این نامه آمده است که ثبت اسناد شهرستان، با کمک منابع طبیعی و مقام قضایی تکلیف مالکیت این مناطق را روشن کنند و متناسب ظرفیت منطقه دام مجوز چرا صادر شده و بقیه دامها بصورت صنعتی نگهداری و توسعه یابد.
در این نامه بر ضرورت کمک حوزه طبیعی و مدت مدیران سمنان و گلستان تاکید شده است.
این نامه برای دکتر فاضل معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی محیط زیست، ممشتی مدیرکل محیط زیست گلستان و مدیرکل محیط زیست سمنان ارسال شده است.
خبرنگار مهر پیش از این درباره تجزیه پارک ملی گلستان از مسئولان پیگیری کرده بود که مسئولان گلستان این موضوع را رد کردند.
نماینده مردم مینودشت، کلاله، مراوه تپه و گالیکش در مجلس از منتفی شدن بحث الحاق بخشی از اراضی پارک ملی گلستان به استان سمنان خبر داد.
عبدالکریم رجبی در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به نشست با نمایندگان استان سمنان درباره نامه محیط زیست کشور درباره الحاق حدود دو هزار هکتار از اراضی پارک ملی گلستان گفت: نمایندگان سمنان از جمله کاظم جلالی نماینده شاهرود، عنوان کرده اند که هدفشان از این نامه الحاق اراضی پارک ملی بویژه روستای حسین آبادکالپوش به سمنان نبوده است.
رجبی به تهیه طوماری با امضای اهالی روستای حسین آبادکالپوش و فرمانداری گالیکش خبر داد و گفت: اهالی در این نامه و طومار خواهان آن هستند که تحت پوشش فرمانداری گالیکش باشند.
پارک طبیعی و ملی گلستان با وسعت بیش از 91 هزار و 890 هکتار در شرق جنگلهای خزری شمال در استان گلستان واقع شده است و نخستین پارک ملی در ایران بوده که عنوان پارک ملی را به خود اختصاص داده است.
این پارک ملی در 19 مرداد 1336 به نام منطقه حفاظت شده "آلمه وایشکی" تحت حفاظت کانون شکار قرار گرفت و در 22 فروردین 1343 به نام پارک وحش نامگذاری شد.
همچنین در سال 1353 پس از اصلاح قانون شکار و صید، عنوان پارک وحش به پارک ملی تغییر داده شد و به دلیل موقعیت ممتاز این پارک و جاذبه های فراوان زیستی، پارک ملی گلستان در سال 1977 از سوی سازمان یونسکو عنوان "ذخیره گاه کره مسکون" را به خود گرفت.
پارک ملی گلستان نمونه ای بی نظیر از مجموعه پارکهای ملی ایران است که انواع مناظر طبیعی ایران از جنگل پهن برگ شمال و جنگل های ارس تا دشت های کم ارتفاع را در خود جای داده است.
پارک ملی گلستان با بیش از هزار و 362 گونه گیاهی دربر گیرنده یک پنجم گیاهان آوندی ایران است و این منطقه با حدود 17 گونه منحصربفرد مانند زعفران آلمه که در دنیا فقط در این پارک رویش دارند و صدها گیاه با ارزش دیگر مانند نیمی از ارکیده های ایران و اکثر گونه های گونه های سم دار ایران است.
مناطق حفاظت شده در دنیا که در آن انسان و طبیعت می توانند در تقابل با هم هر دو برنده باشند از سوی برنامه " انسان و کره مسکون" سازمان تربیتی و فرهنگی ملل متحد، ذخیره گاه ژنتیک نام گرفتند و به عنوان میراث جهانیان پذیرفته شدند.