يك جانباز 35 درصد در گفتگو با خبرنگار گروه دفاع مقدس خبرگزاري«مهر» ضمن اشاره به وضعيت تأسفبار معيشتي جانبازان گفت: براي ما ديگر مرگ معنايي ندارد . كسي كه عنوان جانبازي را در اين مملكت يدك مي كشد در حاليكه به نان شبش محتاج است ، روزي هزار بار جلوي زن و بچه اش از خجالت مي ميرد!مرگ يعني چه؟!براي ما اين از مرگ بدتر است.
اين جانباز دوران دفاع مقدس با اشاره به مناعت طبع اكثريت جانبازان،اظهار داشت : اگر حق هركسي را درست بدهند ديگر جانباز لازم نيست هر روز از اينجا بلند شود وهفت هزار تومان خرج كند و برود بنياد براي پنج هزار تومان! ما جانبازان زيادي را مي بينيم كه به خاطر عزت نفس و غرورشان سالهاست كه به بنياد مراجعه نمي كنند. و در سخت ترين شرايط شغلي و معيشتي زندگي كرده اما نمي خواهند وبال گردن كسي باشند.من خودم بعد از مجروحيتم مشغول به كار شدم. شايد حقوقم مقداري بيشتر از برخي جانبازان باشد و راضي هستم اما از اينكه بنياد حق و ناحق مي كند رنج مي كشم.
ما با كوچكترين اعتراضي برچسب مخالف نظام را مي خوريم و با اين برخورد جاي هيچ شكايتي برايمان نمي ماند. ما به خاطر استقرار همين نظام جنگيديم. ما با مسئولين بنياد شهيد و امور ايثارگران، سلسله مراتب خودمان و كساني كه مسئول ما هستند و در حقيقت پدر جانباز هستند كار داريم . |
وي تاكيد كرد: مي خواهم بگويم، آقايي كه پشت ميز نشسته اي بين خدا و جانبازان،نسبت به چيزهايي كه مي دهي مسئولي.اين امكانات و خدمات به همه جانبازان تعلق دارد .
وي ضمن بيان اينكه ما با كوچكترين اعتراضي برچسب مخالف نظام را مي خوريم و با اين برخورد جاي هيچ شكايتي برايمان نمي ماند، بنياد را مانند پدر جانباز توصيف كرد وافزود: ما به خاطر استقرار همين نظام جنگيديم. ما با مسئولين بنياد شهيد و امور ايثارگران ، با سلسله مراتب خودمان و كساني كه مسئول ما هستند و در حقيقت پدر جانباز هستند كار داريم . چرا حق بعضي را پايمال مي كنند و در حق جانباز ظلم مي كنند . كارهايي در حق جانباز مي كنند كه روحش هم خبر ندارد.
جانباز 35% دوران دفاع مقدس با انتقاد از تبليغات خدمات به جانبازان در رسانه ها، در خصوص تاثير سوء آن در جامعه خاطر نشان كرد: ما گله منديمان از بنياد شهيد و امور ايثارگران است كه اگر حقي داريم به ما بدهند و اگر حقي نداريم چرا اينقدر در راديو و تلويزيون و رسانههاي ديگر تبليغ مي كنند كه براي جانبازان چنين كرديم و چنان كرديم! الان همه مملكت فكر مي كنند كه اين خانه ها براي جانبازان رايگان هست اما نمي دانند كه به جانباز بعد از 25سال يك خانه 38متري داده اند و يا جانبازي بعد از بيست سال خانه اي 70متري گرفته كه اصلا نمي توان اسمش را خانه گذاشت.
ما گله منديمان از بنياد شهيد و امور ايثارگران است كه اگر حقي داريم به ما بدهند و اگر حقي نداريم چرا اينقدر در راديو و تلويزيون و رسانههاي ديگر تبليغ مي كنند كه براي جانبازان چنين كرديم و چنان كرديم! |
وي كه به دليل شرايط نامساعد جسمي و روحي قادر به كار كردن نيست و با داشتن سه فرزند محصل با حقوق ناچيز و از كار افتادگي زير چرخ سنگين زندگي با تني مجروح همچنان مقاومت مي كند ، در اين خصوص اظهار كرد: كارمند بودم ودر حال حاضر از كار افتاده كه حقوق اداره را مي گيرم، هيچ چيزي از بنياد نگرفته ام و در اين سالها تنها چيزي كه بنياد به من داد يك يخچال بود كه در پرونده ام ثبت شده است .آنرا هم آقاي . . . زماني كه دخترم بدنيا آمد آورد و گفت اين به عنوان جهيزيه دخترت هست. اين خانه را هم كه مي بينيد چه وضعي داريم. به پير به پيغمبر راضي هستم الان همان پولي را كه سال 79-78به حساب بنياد ريختم همان دو ميليون و ششصد و نود و شش هزار تومان را به من بدهند و از اينجا بروم اين خانه هم مبارك خودشان.
اين جانباز 35% خاطر نشان كرد: هر موقع كه مي روم بنياد آقاي . . . برمي گردد مي گويد:« به شما چيزي تعلق نمي گيرد»! من يك كارمند ساده بودم از ابتدا روي پاي خودم بودم و بعد از مجروحيت به دنبال كار رفتم، الان نمي توانم كار كنم. آنوقت ميگويند به من هيچ امكاناتي از بنياد تعلق نمي گيرد؟!
وي تاكيد كرد:ما به خاطر خدا و مملكتمان رفتيم منطقه نه براي ماديات. آن موقع كدام جانباز كدام شهيد فكر اين بود كه در آينده مي خواهد چه بشود تا به خاطر ماديات جبهه برود كه حالا اين برخوردها مي شود.
همانطور كه پيش از اين گفته شد «مهر» به دليل مسائل پيش آمده ، از ذكر نام و مشخصلات جانبازان عزيز در اخبار و گزارشات اجتناب كرده و متذكر ميشود مستندات مصاحبه فوق به همراه نام و مشخصات كامل مصاحبه شونده جهت ارائه به هر مرجع صلاحيتداري در خبرگزاري مهر نگهداري ميشود.