هنرمند و پژوهشگر موسیقی نواحی ایران با انتقاد از وضعیت نامطلوب موسیقی ایران در چند ساله اخیر از 21 سوال بی‌پاسخی یاد کرد که در ابتدای فعالیت دولت دهم از وزیر ارشاد مطرح کرده بود.

هوشنگ جاوید در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه به طور حتم شرایط موسیقی در ایران شرایط حساسی نیست که بخواهیم نسبت به وضعیت آن در دوره مدیریتی جدید و چند ماه مانده به انتخابات نگران باشیم، خاطرنشان کرد: اصولا موسیقی طی سال‌های اخیر شرایط حساسی نداشت که بخواهیم در مورد آن شرایط حساس اظهارنظری کنیم؛ چراکه موسیقی برای دولتمردان اصلا اولویت ندارد که بخواهد دراین مقطع نزدیک به انتخابات مشکل‌ساز باشد.

وی ادامه داد: موسیقی به ویژه موسیقی ایرانی در سال‌های اخیر همواره مسیر مشخصی را طی کرده و با آمدن و رفتن مدیران در مقاطع مختلف هم تغییر چندانی را در خود مشاهده نکرده است.

این پژوهشگر موسیقی نواحی ایران تاکید کرد: چون هیچ برنامه مشخصی برای ارتقای سطح موسیقی در کشورمان توسط ارکان مدیریتی وجود ندارد و اصولا بودجه‌ها و برنامه‌ها به غیر از معدود دفعاتی به برگزار نشدن جشنواره‌های موسیقی منجر می‌شود، نمی‌توان در انتظار خبر خوش و امیدوارکننده در موسیقی ایران باشیم.

از مدیر جدید دفتر موسیقی وزارت ارشاد شناخت چندانی ندارم

جاوید با اشاره به حضورعلیرضا پاشایی به عنوان مدیر جدید دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: من شناخت چندانی از آقای پاشایی ندارم. فقط می دانم ایشان مدتی بود که در دفتر موسیقی ارشاد حضور داشتند که هم اکنون به حوزه مدیریت ارتقا یافته و جایگزین آقای میرزمانی شده‌اند .البته باید به این نکته هم اشاره کنم که دفتر موسیقی حدود یک سال و نیم بدون مدیر بود اما روندی که باید طی می کرد را طی کرد و هیچ اتفاقی هم نیفتاد. اینکه بودجه‌ای باشد و جشنواره‌ای به راه بیفتد و دوستان در کنار هم باشند تنها فعالیتی بود که می توان به آن اشاره کرد.

وی گفت: ما وقتی می توانیم نسبت به نحوه مدیریت موسیقی در مقاطع حساس تاریخی کشورمان دغدغه داشته باشیم که موسیقی مانند یک طرح ملی مورد نظر باشد در غیر اینصورت هیچ گاه هیچ اتفاقی نمی افتد که بخواهیم به عنوان یک دغدغه به آن بنگریم.

تلاش برای بقای موسیقی حماسی و انقلابی در سازمان بسیج هنرمندان

دبیر چند دوره جشنواره های موسیقی نواحی کشورمان در بخش دیگری از صحبت‌هایش به فعالیت‌های جدید موسیقایی در سازمان بسیج هنرمندان ایران هم اشاره کرد و گفت: طی ماه‌های اخیر سعی کردم خانه‌نشینی را به هر فعالیت دیگری ترجیح دهم؛ چراکه شرایط به هیچ عنوان شرایط مساعدی نیست اما با این حال نظر به مسوولیتی که در سازمان بسیج هنرمندان دارم در آنجا حرکت‌هایی را شروع کردیم که بعد از تدوین اساسنامه و تشکیل شورای هنری این بخش، امیدواریم کارهای خوبی با موضوعیت حماسی، انقلابی و مذهبی داشته باشیم. کارهایی که مدیریت موسیقی کشور می‌توانست قبل از ما آنها را انجام دهد و نداد.

موسیقی ایران طی 10 گذشته در  بدترین وضعیت خود قرار گرفت

جاوید در ادامه به شرایط نامطلوب توجه به موسیقی ایرانی از سوی بدنه مدیریتی موسیقی در وزارت ارشاد هشدار داد و گفت: قاطعانه می‌گویم موسیقی ایرانی چه در زمینه نواحی و چه در زمینه های دیگر طی 10 سال گذشته در بدترین شرایط خود قرار گرفته به طوری که ما کمتر و یا شاید اصلا شنونده یک آواز خوب ایرانی که از گلوی خوانندگان ایرانی بیرون آمده باشد نبودیم .این شرایط نامطلوب را می‌توانیم در موسیقی پاپ و گونه‌های دیگر موسیقی نیز به وضوح ببینیم.

این کارشناس خاطرنشان کرد: اگر شرایط به همین ترتیب هدایت شود به طور حتم در آینده‌ای نزدیک شاهد حذف آواز از موسیقی ایران خواهیم بود؛ هنر بزرگی که در مقاطع مختلف معرف فرهنگ و هنر ایران زمین به جهانیان شد و حتی در زمانی باعث شد فرهنگی دینی، مذهبی و عرفی جامعه کاملا شناخته شود. هنر ارزشمندی که حتی در 20 سال گذشته به غیر از دفعات معدود ترنم زیبای خود را به گوش‌های شنوندگان انتقال نداد و چنین شد که دیگر باید منتظر زوال آن بود و ما می بینیم آموزشگاه‌های کشور فقط مشغول آموزش شیوه‌های مختلف آموزش ترانه‌ها هستند.

جاوید گفت: متاسفانه در این مدت به وفور خبر درگذشت هنرمندان و آهنگسازانی به دست ما می‌رسد که هرکدام به سهم خود تاثیرگذارترین افراد در عرصه موسیقی بودند اما ما هنوز نتوانستیم دنبال جایگزینی برای این عزیزان باشیم. همه اینها آسیب‌هایی است که مدیریت موسیقی کشور توجه چندانی به آن ندارد.

تکلیف 21 سوال من از وزیر ارشاد چه شد؟

عضو سابق شورای موسیقی نواحی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه این گفتگو با انتقاد دوباره از شرایط موسیقی کشور در بدنه مدیریتی وزارت ارشاد خاطرنشان کرد: قبل از اینکه دکتر حسینی به عنوان وزیر مشغول به فعالیت شوند در یک یادداشت کامل که در مطبوعات نیز به چاپ رسید 21 سوال را از ایشان مطرح کردم که متاسفانه تا به امروز حتی به یک سوال هم پاسخ داده نشد که هیچ بلکه نحوه مدیریت موسیقی به سمتی هدایت شد که تولیدات موسیقی هیچ دردی را دوا نکرد و ما غرق در تولید آثاری شدیم که همگی آنها نشات گرفته از موسیقی کلاسیک غرب بدون توجه به موسیقی ایرانی شد.

جاوید ادامه داد: وقتی به این تولیدات که اغلب هم شکل سمفونی به خود گرفت نگاهی بیندازیم خواهیم دید که این نوع تولیدات هیچ کاربردی در اعتلای موسیقی ایران نداشت و ما سرمایه ملی خود را صرف آثاری کردیم که معطوف به اجرای سمفونی‌های بزرگ با هزینه‌های گزاف و فقط اجرا در حضور مدیران دولتی شد.

وی تصریح کرد: آقایان باید بدانند مردم جامعه ما کودکان خردسال نیستند که این عدم مدیریت‌ها را متوجه نشوند. خوشبختانه جامعه ایرانی آنچنان دارای شعور و فهم بالایی است که می‌داند موسیقی‌ای، موسیقی مطلوب خواهد بود که صرف‌نظر از هزینه‌ها معرف خوبی برای فرهنگ این سرزمین باشد. موسیقی که هیچ تلاشی برای نگهداری آن نکردیم و به راحتی مشغول نابودی آن هستیم.

دبیر جشنواره خنیاگران انقلاب اسلامی که طی سال‌های اخیر با مدیریت حوزه هنری در استان لرستان برگزار می شود، در ادامه این گفتگو به سرنوشت نامعلوم برگزاری این جشنواره هم اشاره کرد و گفت: سه سال قبل در حوزه هنری طرحی را ارائه دادم که نهایت آن منجر به برگزاری جشنواره موسیقی خنیاگران انقلاب اسلامی در حوزه هنری استان لرستان شد. این جشنواره مبنایی خوبی برای فراموش نکردن موسیقی انقلاب اسلامی در قالب موسیقی نواحی ایران بود که اگر مقداری نگاه تخصصی‌تری به آن می شد آینده بهتری در انتظار آن بود.

چرا موسیقی نواحی بین مردم خریدار ندارد

جاوید در بخش پایانی صحبت‌های خود بار دیگر گفت: باز هم می گویم آمدن و رفتن‌های مدیران در دفتر موسیقی ارشاد تفاوت چندانی را در موسیقی کشور به وجود نخواهد آورد؛ چراکه وظیفه این دوستان در مدیریت متاسفانه به ابلاغ چند بخشنامه اداری و امضا برای صدور مجوز آلبوم ها و کنسرت های موسیقی منحصر شده است.

وی در پایان اشاره کرد:‌ زمانی که توسط آقای میرزمانی برای عضویت در شورای موسیقی نواحی دفتر موسیقی ارشاد دعوت شدم تلاش کردیم بر مبنای تدوین یک اساسنامه، آلبوم‌های موسیقی نواحی با کیفیت مطلوب و مردم‌پسند به بازار موسیقی راه پیدا کند اما متاسفانه به دلیل نگاه‌های شخصی و سلیقه‌ای موسیقی‌هایی وارد بازار شدند که با کمترین مخاطب مواجه شدند و ما را مجبور به کناره گیری کردند و به نظر من یکی از دلایل مهم عدم استقبال مردم از موسیقی نواحی ایران نشات گرفته از همان نگاه نظارتی مدیران است.