مدير گروه اخلاق دانشكده الهيات دانشگاه تهران با اشاره به اين نكته كه مهمترين گرفتاري جامعه ما عدم رعايت اخلاق حرفه اي در موسسات پزشكي است توجه به عدم رعايت اخلاق حرفه اي در موسسات پزشكي را يك ضرورت اجتماعي دانست.

دكتر احد فرامرز قراملكي، مدير گروه اخلاق دانشكده الهيات دانشگاه تهران، در گفتگو با خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر" درباره جايگاه و ضرورت، اهميت  اخلاق پزشكي در جامعه اظهار داشت : اخلاق پزشكي، شاخه اي از اخلاق حرفه اي است و اخلاق حرفه اي 53 گرايش دارد كه يكي از گرايشهاي آن اخلاق پزشكي است.

وي افزود : بنابراين مي بايست بحث اخلاق پزشكي را از ديدگاه اخلاق حرفه اي ملاحظه كرد. همچنين اخلاق حرفه اي را نبايد صرفا  به معناي اخلاق كار تفسير كرد. چنين ديدگاهي تقليل گرايانه است. همچنين اخلاق پزشكي را نبايد اخلاق پزشكان دانست بلكه بيان مسئوليتهاي اخلاقي بنگاه ها و موسسات پزشكي، درمان و بهداشت، در قبال محيط نيز بخشي از اخلاق پزشكي است.

دكتر قراملكي اخلاق حرفه اي را  دو امر متمايز اما مرتبط توصيف كرد و گفت : گاهي اخلاق حرفه اي را در كسب و كار، مديريت اجرايي و محيط عيني حرفه مطرح مي كنيم و عملكرد اخلاقي در كسب و كار را مورد بررسي قرار مي دهيم و گاهي مراد از آن شاخه اي از دانش بشري است كه نظامدار و روشمند در مراكز آموزشي و پژوهشي رشد مي يابد.

استاد دانشگاه تهران تصريح كرد : كارهايي كه تا به حال درباره اخلاق پزشكي انجام شده با جهت گيري اخلاق پزشكان و اخلاق پرستاران است. به عبارتي اخلاق كار است. اما اخلاق موسسات پزشكي تا كنون كار نشده است. اگر جهت گيري به سمت اخلاق بيمارستانها، موسسات درماني، درمانگاه ها و دانشگاه هاي پزشكي باشد با نتايج قابل توجهي روبرو خواهيم شد. 

دكتر قراملكي مهم ترين گرفتاري جامعه ما را عدم رعايت اخلاق حرفه اي در موسسات پزشكي دانست و گفت : پرداختن و توجه به اين امر يك ضرورت اجتماعي است. بنابراين  اخلاق پزشكي را نبايد تنها با رويكرد منابع انساني مورد توجه قرار داد ، بلكه اين توجه بايد  با رويكرد استراتژيك توام باشد. به عبارت ديگر، مباحث صرفا به تحليلهاي منطقي و انتزاعي محدود نشود بلكه فراتر از آن به تحليل مسايل عيني بنگاه ها و سازمانها نيز پرداخته شود.

مدير گروه اخلاق دانشگاه تهران خاطر نشان كرد : اخلاق پزشكي كه اينك در برخي از محافل علمي ما مورد توجه قرار گرفته بيشتر به خلق و خوي پزشكان و پرستاران مي پردازد. به عبارت ديگر ، منابع انساني را مورد توجه قرار داده است. مروجان بحث اخلاق پزشكي مي بايست ديدگاه سازماني بر اخلاق پزشكي داشته باشند. چرا كه اخلاقي بودن سازمان يك بحث است و اخلاقي بودن افراد آن سازمان بحث ديگري است. ما معتقديم تا سازمان اخلاق نباشد، اخلاقي بودن افراد مشكل دارد. 

وي در پاسخ به اين پرسش كه اخلاق پزشكي در جهت آموزش و ترويج مي بايست در دپارتمانهاي الهيات و فلسفه باشد يا دانشكده هاي پزشكي گفت : در هر دو امكان دارد.  چرا كه رشته اخلاق پزشكي رشته اي ميان رشته اي است، اينكه در كجا قرار گيرد ضرورت خاصي ندارد. بلكه مي بايست در تاسيس اين رشته مطالعات و روشهاي ميان رشته اي مورد توجه قرار گيرد. 

دكتر قراملكي در پايان تصريح كرد : اقدامات و فعاليتهاي كارگاه هايي كه به بحث اخلاق پزشكي مي پردازند اگر ميان هنجارها و اخلاق تمايز نداشته باشند با مشكل روبرو مي شوند. چرا كه هنجارهاي وابسته به حرفه با اخلاق حرفه اي تمايز دارد.