مجموعه داستان «هفده هجا» نوشته هیسایی یاماموتو، نویسنده ژاپنی همزمان با نمایشگاه کتاب در ایران منتشر می‌شود.

به گزارش خبرنگار مهر، مجموعه داستان «هفده هجا» اثر هیسایی یاماموتو نویسنده ژاپنی شامل هفت داستان کوتاه از این نویسنده با ترجمه مشترک بابک اشرف‌خانی و مازیار ادیب نصرت از سوی نشر افکار منتشر می‌شود.

 عناوین داستان‌های این مجموعه عبارتند از اتوبوس ویلشایر، باران صبحگاهی، زن بی خانمان، خانه  قهوه‌ای، هفده هجا، اوکالیپتوس و لاس وگاس چارلی.

هیسایی یاماموتو در سال 1921 از پدر و مادری ژاپنی‌الاصل در ردوندو، کالیفرنیا متولد شد و از چهارده‌سالگی به نوشتن پرداخت. یاماموتو از سال 1948 به چاپ داستان‌ها و نوشته‌هایش درمجلات از جمله پارتیزان، کنیون، هارپر بازار، کارلتون میسلنی، فیوریوسو، و فصلنامه‌ آریزونا پرداخت و یکی از داستان‌های کوتاهش با عنوان «زلزله‌ یونیکو» جزو بهترین داستان‌های کوتاه آمریکا در سال 1952 شناخته شد.

همچنین داستان‌های کوتاه «هفده هجا»، «خانه‌ قهوه‌ای»، و «نغمه‌ عروسی» به عنوان داستان‌های کوتاه برجسته برای چاپ در کتاب بهترین داستان‌های کوتاه آمریکایی برگزیده شدند. وی همچنین در سال 1986 برنده‌ جایزه کتاب بنیاد کلومبوس و در سال 1988 برنده جایزه‌ انجمن مطالعات آسیا ـ آمریکا شد.

سبک و سیاق داستان‌های یاماموتو غالبا با هایکوهای ژاپنی مقایسه می‌شود، از این‌جهت که ترکیبی از آرایه‌های ادبی چون استعاره و صور خیال و کنایه است، با وجود این، او هیچگاه ایجاز در آثارش را فراموش نکرده است و به اطناب و انحراف از موضوع اصلی نزدیک نمی‌شود.

یاماموتو مطالعه‌ وسیعی روی آثار نویسندگان آمریکایی و اروپایی دارد، و ازطرفی به‌ واسطه‌ پیشینه‌ عمیق فرهنگی خود، با سنت‌های ادبی آنگلو ـ آمریکایی و ژاپنی ـ آمریکایی کاملا آشناست، اما شخصیت‌های اول داستان او همگی ژاپنی ـ آمریکایی هستند، و احساس همدردی او همواره با کسانی است که در حاشیه‌ جامعه‌ آمریکا دست و پا می‌زنند.

در داستان‌های یاماموتو، زبان شکسته و فرهنگ ناقص (بخشی ژاپنی و بخشی آمریکایی) نمایانگر هویت گمشده‌ نسل جدید مهاجر در این کشور است. در داستان‌های او پاره‌ای از واقعیت‌های جسمانی از قبیل رنگ مو و چشم و پوست شخصیت‌ها را به مشخصه‌های ایدیولوژیکی خاصی مرتبط می‌سازند و سعی دارد این سوال را مطرح کند که چه عواملی تعیین کننده‌ ملیت ـ آمریکایی بودن یا شدن ـ هستند؟

وی همچنین با دیدی حساس، صمیمی، خالصانه، باریک‌بین و در عین‌حال بی‌پرده و موجز، سبکی خلق کرده است که با وجود حفظ پیوندهایش با میراث فرهنگ و ادب ژاپن و بزرگداشت آن، نزد خواننده‌ امروز هم جذاب و دلنشین است.