به گزارش خبرنگار مهر، اول اردیبهشت، روزی است که با نام سعدی شیرازی مزین شده است. سعدی در میان اهل ادب آنقدر مورد احترام بوده و هست که به وی لقب استاد سخن داده‌اند.
شعر معروف سعدی بر سر در سازمان ملل که "بنی آدم اعضای یکدیگرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند/ چو عضوى بدرد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار" آنقدر خوب بیان شده که دیگر مهم نیست چه کسی و کجا آن را سروده است. وی حتی با همین دو بیت هم به ابدیتِ اذهان زمینیان پیوسته است.
وی شاعر قرن هفتم هجری بوده و بسیار سفر کرده و نصایح و کتاب‌هایش را در طول سفرهایش نوشته است.
دکتر عبدالرضا رادفر در خصوص سعدی به خبرنگار مهر گفت: سعدی یکی از بزرگان پهنای ادب است که هم به لحاظ زبانی و هم به لحاظ تنوع نگاه و خلق آثار جاودان و ماندگاری چون بوستان، گلستان و دیوان غزلیات و قصاید و... از جمله کسانی به شمار می آید که شایسته تقدیر و بزرگداشت است.
وی افزود: زبان فاخر ، نوع نگارش و وجود موضوعات زندگی انسان ها به طرز شگفت و به روز از جمله ویژگی های تمایز و ماندگاری آثار سعدی است.
این استاد ادبیات ادامه داد: در حقیقت موضوعات بزرگ هستی‌شناسانه، جامعه‌شناسی و... از جمله دلایلی است که باعث شده سعدی زنده، پویا و اثربخش باشد.
وی گفت: در آثار به جا مانده از سعدی موضوعاتی چون عشق، دوستی، صلح، حمایت فرودستان، خدا، زیبایی، سفرو جوانی نصیحت و پند و اندرز که چاشنی همه‌ی موضوعات است به ویژه روایت گلستان و بوستان وجود دارد.
استاد ادبیات کرمانشاهی افزود: از طرف دیگر سعدی پیش‌قراول غزل عاشقانه است، به گونه‌ای که نوع لطافت عاشقانگی غزل به صورت کلی در غزلیات عاشقانه‌ی او قابل لمس و دید است و می‌توان چار‌چوب‌های آن را به عنوان یک اصل در ارتباط با غزل عاشقانه معرفی کرد.
رادفر ادامه داد: سعدی شاعری جامعه‌شناس، انسان‌شناس و عاشق و بهره‌مند از موهبت هنر عشق شعر و ظرایف زبانی است.
این استاد ادبیات دانشگاه در پایان جوانان را تشویق به خواندن آثار سعدی کرد و گفت: آثار سعدی دارای ویژگی های مردمی، انسان‌شناسی و ... است که می تواند تا حد زیادی زندگی و مهارت های آن را به ما بیاموزد.
وی افزود: باید هر تحصیل کرده و هر ایرانی که سواد خواندن و نوشتن دارد از کتاب‌های سعدی بخواند تا به دریای آرامش سعدی و مهرورزی او دست‌یابد.
و ی تصریح کرد: مهم‌تر از همه موضوعاتی است که سعدی در بوستان و گلستان به آن اشاره داشته و هر روز بیش از پیش قابل لمس است.
لازم به ذکر است، از سعدی آثار بسیاری در نظم و نثر به جای مانده است که از آن جمله این آثار می توان به بوستان، کتابی منظوم در اخلاق، گلستان: کتابی به نثر مسجع، دیوان اشعار: شامل غزلیات و قصاید و رباعیات و مثنویات و مفردات و ترجیع‌بند و غیره (به فارسی) و چندین قصیده و غزل عربی، صاحبیه: مجموعه چند قطعه فارسی و عربی که سعدی در ستایش شمس‌الدین صاحب دیوان جوینی، وزیر اتابکان سروده‌است، قصاید سعدی: قصاید عربی سعدی حدود هفتصد بیت است که بیشتر محتوای آن غنا، مدح، اندرز و مرثیه‌است، قصاید فارسی در ستایش پروردگار و مدح و اندرز و نصیحت بزرگان و پادشاهان آمده‌است، مراثی سعدی: قصاید بلند سعدی که بیشتر آن در رثای آخرین خلیفه عباسی المستعصم بالله سروده شده‌است و در آن هلاکوخان مغول را به خاطر قتل خلیفه عباسی نکوهش کرده‌است اشاره کرد.
سعدی چند چکامه نیز در رثای برخی اتابکان فارس و وزرای ایشان سروده که از آن جمله می توان به مفردات سعدی: مفردات سعدی شامل مفردات و مفردات در رابطه با پند و اخلاق است، کتاب نصیحةالملوک، رساله ای در شرح در عقل و عشق، الجواب که در تربیت یکی از ملوک گوید، مجالس پنجگانه و هزلیات سعدی اشاره کرد.