به گزارش خبرگزاری مهر، بهترين معناي شكر خداوند متعال، خرج نعمت هاي خدادادي در مسير عبوديت و بندگي است. البته خداوند رحیم خود وضعيت بندگان را ترسيم كرده و در سوره سبا آيه 13 می فرماید: و قليل من عبادي الشكور؛ ولي عده كمي از بندگانم شكرگذارند.
امام صادق (ع) در معنای شكر و سپاس می فرماید: شكر هر نعمتي پرهيز از استفاده آن نعمت در حرام ها و عصيان هاست.(الكافي، ج2، ص 94 و 95 )
شكر گفتاري بيان عبارت نوراني "الحمدلله رب العالمين" است و شكر رفتاري استفاده هر نعمتي در مسير شايسته و بايسته آن نعمت كه از سوي خالق هستی ترسيم شده است، خواهد بود. امام صادق(ع) مي فرمايند "شكر هر نعمت يپرهيز از حرام ها و دوري از گناهان درباره آن نعمت است".(الكافي، ج 2، ص 94و 95)
با دقت مي توان به ابعاد جالب اين سخن پي برد و دانست كه به طور مثال شكرگذاري چشم و گوش، بهره گيري اين اعضا در امور مباح و حلال و پرهيز از گناه و حرام است، آنچه مي بينيم و آنچه مي شنويم بهترين نماد شكر گزاري و كفران اين دو نعمت خواهد بود و همينطور درباره ديگر الطاف و نعمت هاي الهي كه زمان ها و زمين هاي استفاده از اين اعضا در روز رستاخيز در دادگاه الهي، همراه با يكايك اعضا زبان به نوع استفاده از آنها گشوده و ما را سربلند يا سرافكنده مي سازند.
اظهار نعمت و بيان علاقه ها و دوستي ها شيوه اي بسيار شايسته در مسير زندگي و ايجاد صميميت و سازندگي است. راز اینکه توصيه به اظهار عشق و علاقه نسبت به همسر شده آن است كه آگاهي اطرافيان از احساس پاك و بي آلايش ما در استحكام پيوند و عمق بخشيدن به دوستي ها و رفاقت معجزه می كند.
حال اگر اين شيوه شايسته در برابر خالق هستي صورت پذيرد و هر يك از ما گاه و بيگاه لب به اقرار خوبي هاي خدا و بدي هاي خود نماييم و چون امام حسين(ع) در دعاي عرفه نخست صفات والا و بي همتاي خداي را بازگو کنیم و سپس اقرار به زشتي هاي خويش نماييم، به يقين شاهد بارش رحمت و مغفرت الهي خواهيم بود.
نقل شده که هرگاه رسول خدا(ص) حادثه اي رخ مي داد كه شادمان مي شد، مي فرمودند: خدا را بر اين نعمت شكر و چون امري پيش مي آمد كه غمگين مي شد، مي فرمود: "خدا را در هر حال شكر" و آن حضرت مي فرمود:خدايا هر نعمت يا سلامتي كه در دين يا دنيا دارم از توست، تو يكتا و بي شريكي...
آموزه هاي آسماني اسلام، "ارتباط با پروردگار" را يگانه راه محبت و عنايت خدا به بندگان معرفي كرده اند و در نگاه پر مهر پيامبر اسلام (ص) هيچ چيزي ارزشمندتر از دعا به درگاه خداوند متعال نبود؛ به راستي هر گاه دعا كه "قرآن صاعد" نام گرفته و برترين اعمال و عبادات يا مغز و محتواي اطاعات لقب يافته و "عباده الكبري" خوانده مي شود، همراه با زمزمه و راز ونياز به پيشگاه پروردگار بي نياز براي شكر نعمت هاي الهي باشد، يكي از بهترين نمادهاي شكرگزاري خداوند متعال نخواهد بود.