به گزارش خبرگزاری مهر، سه سنگی که توسط آندری زلوبین از موزه زمین شناسی ورنادسکی در آکادمی علوم روسیه در سیبری مرکزی پیدا شده شاید قطعاتی از شهاب سنگ تونگوسکا باشد که در سال 1908 در منطقه سیبری منتشر شد.
وی نتایج تحقیقات خود را در پایگاه اینترنتی Arxiv.org دانشگاه کورنل منتشر کرده است.
اگرچه انفجار تونگوسکا یک هزار برابر قوی تر از بمب هسته ای بود که در سال 1954 در هیروشیما منفجر شد اما دانشمندان نتوانستند هیچ کدام از قطعات این جسم کیهانی را پیدا کنند.
برآوردهای انجام گرفته از محدوده انرژی حاصل از انفجار از 5 مگا تن تا بیش از 30 مگا تن ماده انفجاری تی‌ان‌تی، و به احتمال زیاد 10 تا 15 مگاتن بوده است. این مقدار تقریبا به اندازه قدرت انفجار هسته‌ای- حرارتی موسوم به قلعه براوو است که توسط ایالات متحده آمریکا در اواخر ماه فوریه سال 1954 آزمایش شد.
یک نظریه مشهور رویداد تونگوسکا را به یک سیارک یخی یا دنباله داری نسبت می دهد که در اتمسفر منفجر و بدون برجای گذاشتن ردی از خود بخار شده است.
این درشرایطی است که زلوبین اظهار داشت چندین قطعه از سنگ کیهانی تونگوسکا را در سفر اکتشافی سال 1988 خود به این منطقه یافته است.
وی گفت: سه سنگ از آن را در رودخانه نزدیک محل صابت شهاب سنگ پیدا کرده است که روی آن رد ذوب شدگی و فرورفتگیهایی مشاهده می شود که در اثر عبور شهاب سنگ از اتمسفر روی آن ایجاد شده است.
مطالعات مختلفی جهت تخمین اندازه این جسم صورت گرفته و با توافق کلی پهنای آن را چند ده متر برآورد کرده‌اند. با وجودی که این شهاب یا دنباله دار در هوا منفجر شد و به طور مستقیم به سطح زمین برخورد نکرد ولی این رویداد هنوز هم به عنوان یک ضربه تماسی قلمداد می شود.
این تحقیق یادآور شده است که این سه سنگ هنوز در انتظار تحلیلهای شیمیایی هستند، حتی اگر ارتباط این سنگها به رویداد تونگوسکا تصدیق شود این نمونه ها الزاما نظریه دنباله دار یخی را رد نمی کند، چرا که هسته این دنباله دار می تواند دربرگیرنده جسم سنگی کوچکی بوده باشد.
براساس تحقیقات محقق روسی، محاسبات نشان می دهد که جسم کیهانی تونگوسکا دارای تراکمی قابل قیاس با هسته دنباله هالی بوده است که از یخ و غبار تشکیل شده است.