به گزارش خبرنگار مهر، والتر مایر یوهان که ظهر پنجشنبه نمایش "مصائب وُرتر جوان" وی براساس رمانی از ولفگانگ گوته ، به مناسبت هفته فرهنگی اصفهان و فرایبورگ در تالار هنر اصفهان اجرا شد، در نشست بررسی نمایش خود که با حضور هنرمندان تئاتر اصفهان برگزار شد، اظهار داشت: پس از اجرای پیش نمایش در اصفهان، به ما اعلام شد که اختلافات فرهنگی وجود دارد و به همین دلیل، تغییراتی در اثر ایجاد کردیم.
وی با بیان این که این تغییرات باعث نارضایتی و مانع کار ما نشد، افزود: به هر حال ما در فرهنگ دیگری اجرا می کردیم و بیشترین تفاوتی که در اجرای اصفهان ما نسبت به اجرای آلمان وجود داشت، پوشش بازیگر زن بود.
یوهان با اشاره به این که عمدا در ابتدای نمایش، حالت راه رفتن بازیگر بر روی طناب را انتخاب کرده، چون قرار بوده وی، یک انسان در آستانه سقوط را تداعی کند، بیان داشت: گوته در رمان خود زیبایی های طبیعت را به شکلی فوق العاده تصویرسازی کرده، اما نمی توانستیم آن ها را در اثر نمایشی خود بازسازی کنیم و به همین دلیل از یک پرده سفید در پشت صحنه استفاده کردیم.
وی اضافه کرد: در آلمان، سنتی وجود دارد که براساس آن، نمایش در نقطه مقابل نمایشنامه قرار می گیرد و به همین دلیل سعی کردیم به هنگام دراماتورژی نمایشنامه، آن را براساس روزنگاری برای نمایش آماده کنیم.
این کارگردان آلمانی اظهار داشت: هر تاریخ از روزنگاری شخصیت ولتر، رویه دیگری از روحیات او را نشان می دهد و بازی بازیگر هم این حالات روحی مختلف شخصیت را به هم پیوند می دهد، به طوری که بازیگر، برای هر حالت روحی شخصیت، نوع بازی خاصی را انتخاب کرده است.
وی ادامه داد: میزانسن اثر برای اجرا در شهر فرایبورگ، به گونه ای بود که صحنه از سه طرف توسط تماشاگران، احاطه و اثر بر روی صحنه سقف مانندی اجرا می شد و به همین دلیل مجبور بودیم از تصویرسازی های صحنه ای استفاده کنیم، به طوری که مخاطبان در پایین صحنه قرار می گرفتند و صحنه در بالا بود.
یوهان گفت: این نوع میزانسن، پرهزینه بود و به همین دلیل پس از یک هفته تغییر کرد و با وجود این که در آلمان مرسوم نیست و از شش ماه قبل برای نمایش خود برنامه ریزی می کنیم، صحنه را از لحاظ میزانسن تغییر دادیم.
وی یادآور شد: در نهایت، صحنه ساز گروه به ایده استفاده از صحنه ساده رسید تا بتوانیم به تماشاگر، امکان خیال پردازی بیشتری بدهیم و در واقع سعی کردیم صحنه را به شکل یک برگه سفید طراحی کنیم که نمادی از تکه کاغذ بزرگی است که شخصیت های داستان از آن خارج می شوند.