به گزارش خبرگزاری مهر، با توجه به مشکلات زیست‌محیطی ناشی از کاربرد پلیمرهای سنتتیک (مصنوعی) در بسته‌بندی مواد غذایی در سال‌های اخیر مطالعات گسترده‌ای در زمینه به کارگیری پلیمرهای طبیعی زیست تخریب‌پذیر، در صنعت بسته‌بندی صورت پذیرفته است. علی رغم تمام مزایایی که این نسل جدید از ترکیبات دارند کاربرد عملی آنها به‌دلیل حساسیت بالا به رطوبت، نفوذپذیری نسبت به بخار آب و خواص مکانیکی ضعیف با محدودیت روبرو شده است.
در این راستا محققان دانشگاه تربیت مدرس در تحقیقاتی تلاش کردند تا با به کارگیری فناوری نانو بخشی از ضعف‌های پلیمر طبیعی آلژینات را به عنوان یک ترکیب طبیعی از منابع دریایی برطرف کنند.
این پروژه با هدف تولید نانو کامپوزیت‌هایی با دارا بودن قابلیت‌های زیست تخریب پذیری و در عین حال نفوذپذیری کم نسبت به گازها، حساسیت کمتر نسبت به آب و در نهایت دارای خواص ضد میکروب و ضد اکسیداسیون جهت کاربرد در نگهداری مواد غذایی اجرایی کردند.
برای این منظور نخست نانو ذرات کریستاله سلولز تولید و سپس نانو ذرات تولیدی و نیز نانوذرات رس برای ایجاد نانوکامپوزیت‌های زیستی در غلظت‌های مختلف به پلیمر آلژینات اضافه شد. به این ترتیب بهترین نانو ذره و غلظت‌ها برای ساخت نانوکامپوزیت با نفوذپذیری کم، خواص مکانیکی بهینه و نیز حساسیت کمتر نسبت به رطوبت تعیین شد.
در گام بعدی نانوکامپوزیت تولیدی به‌وسیله‌ی اسانس گیاهی مختلف برای ایجاد خواص ضد میکروب و ضد اکسیداسیونی فعال شدند.
این طرح ضمن تلاش برای غلبه بر برخی از مشکلات پیش روی پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر کاربردی در بسته‌بندی مواد غذایی، نسل جدیدی از نانوکامپوزیت‌ها را که در عین زیست تخریب پذیری دارای خواص آنتی اکسیدان و ضد میکروب نیز هستند، تأمین می‌سازد. همچنین نانوذرات ارگانیک سلولز به‌دلیل داشتن منشأ طبیعی در مقایسه با نانوذرات معدنی رس می‌توانند از مطلوبیت بیشتری جهت کاربرد در صنعت بسته‌بندی مواد غذایی برخوردار باشند.