حمیدرضا امیدی سرور در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به درگذشت فهیمه رحیمی اظهار داشت: بسیاری از نویسندگان و منتقدان بر این باورند که رحیمی هیچ سبکی ندارد و داستان‌هایش نیز اثر فاخر و برجسته‌ای نیست. حتی برخی معتقدند که او در نوشتن از کلیشه‌های رایج و مرسوم برای نوشتن این سبک داستان‌ها بهره می‌برده است، ولی به اعتقاد من نمی‌شود چندان و با قطعیت این حرف را زد؛ چون هر نویسنده‌ای هرچند معمولی سبک منحصر به خودش را دارد که شاید فاخر نباشد، اما انکارشدنی نیست.
وی افزود: سبک نوشتاری رحیمی موضوع تازه‌ای نبود و حتی در میان عامه‌پسندنویس‌ها نیز نمی‌توان گفت که او دارای نثر برجسته‌ای بوده است، اما تمایز اصلی کار او با سایر نویسندگان عامه‌پسند به زمانی باز‌می‌گردد که او شروع به کار نوشتن کرد و موجی را در فضای ادبیات کشور ایجاد کرد.
نویسنده رمان «از پائولوکوئیلو متنفرم» ادامه داد: داستان‌های رحیمی به طور معمول برای خانم‌ها در گروه‌های مختلف سنی جذابیت داشت. او در زمانی شروع به خلق رمان کرد که نبود آثار فرهنگی سرگرم‌کننده در کشور به شدت حس می‌شد و حتی تلویزیون هم برنامه‌های سرگرم‌کننده ویژه‌ای نداشت و روزنامه‌ها هم تمایلی به پاورقی‌نویسی نداشتند. رحیمی در این فضا خود را نشان داد و با استمرار بخشیدن به کارش بود که توانشت خود و داستان‌هایش را مطرح کند.
امیدی سرور افزود: رحیمی تا مقطع زیادی چندان رسانه‌ای نبود. با وجود اینکه اشتیاق زیادی از سوی مخاطبانش وجود داشت تا وی را بشناسند، اما او وارد فضاهای رسانه‌ای نمی‌شد و همین مسئله هم باعث شد که از زندگی او و شیوه کاری‌اش چندان اطلاعی در دست نباشد. جدای از این با گذشت زمان مخاطبان ادبیات داستانی در ایران بیشتر از این نویسندگان، به ورود در دنیای زندگی شخصی نویسندگان روشنفکر تمایل نشان دادند، چرا که این مسئله به آنها کمک می‌کرد تا گره‌های موجود در داستان‌های آنها را باز و از متن آنها رمزگشایی کنند؛ در حالی که آثار نویسندگانی مانند رحیمی هرگز با چنین مشکلی مواجه نبود.