شادی یا نشاط لازمه زندگی متعادل و سالم است به تعبیر دیگر همانطور که در روانشناسی اعتقاد بر اینست که گریه به تخلیه انواع استرس ها ٬ نارحتی ها و بغض ها منجر می شود شادی و نشاط هم به انبساط خاطر افراد منجر شده و تعادل و سلامت روانی افراد و جامعه را تضمین می کند٬ این در حالی است که اغلب اندیشمندان علوم تربیتی و روانشناسی انسانها را به دوری از افسردگی و تامین شرایط لازم برای برخورداری از یک زندگی با نشاط دعوت می کنند.
افسردگي يكي از مهم‌ترين دلايل افت شادي جمعي و نشاط اجتماعي است. البته لازمه و مهم‌ترين عامل شاد بودن نيز چيزي نيست جز مثبت‌انديشي و جست و جوي خوبي‌ها و زيبايي‌ها.
به تجربه ثابت شده شادي و نشاط، عامل تغيير جامعه و تحول و تكامل دروني انسان‌هاست. يكي از مباحثي كه اگر به آن درست و مبنايي پرداخته شود مي‌تواند موجب انبساط خاطر و تحرك و آرامش فردي و اجتماعي شود و فرايند رشد و توسعه جامعه را شتاب بيشتري بخشد، بحث شادي و نشاط است.
منظور از نشاط در جامعه آرامش فكري به دور از هرگونه دغدغه اضافه و يا افكار پريشان در بين مردم است كه آسيب‌هاي اجتماعي و هياهوي زندگي شهري باعث شده است اين نشاط به‌تدريج در جامعه كمتر از گذشته شود.
نشاط و شادي در يك جامعه آن‌قدر با اهميت است كه در دين اسلام هم بارها به آن اشاره شده است. از ديد اسلام زندگي بانشاط، نعمت و رحمت خداست و زندگي توأم با گريه و زاري و ناله و افسردگي، خلاف رحمت و نعمت خداست، چرا كه شادي باعث نشاط و اميد و غم و اندوه باعث افسردگي و يأس و نااميدي است. اسلام همواره به زدودن اندوه از دل افراد مؤمن سفارش مي‌كند.
شادي يك هيجان است كه در اثر محرك‌هاي دروني و بيروني ارگانيسم را در جهت انبساط عضلاني، انبساط و بهجت روحي سوق مي‌دهد و تمايل فرد براي تداوم چنين احساسي زياد است؛ بر عكس اندوه كه تمايل انسان به عدم‌تداوم آن است.
ذات شادي در انسان، اوليه است اما نوع شادي كردن آن به يادگيري و متغيرهاي محيطي و فرهنگي بستگي دارد. هر انساني يك يا چند مطلوب دارد كه رسيدن به آنها براي وي مهم و لذت‌بخش خواهد بود. گاهي انتظار و اميد براي رسيدن به مطلوب‌ها نيز لذت‌بخش است. رسيدن به مطلوب و يا نزديك شدن به آن در انسان احساس شادي مي‌آفريند و نرسيدن و عدم‌اميد به آن اندوه و حزن ايجاد مي‌كند. طبيعي است مطلوب آدم‌ها با يكديگر متفاوت خواهد بود.
وجود کارکردهای مثبت فردی و اجتماعی متعدد شادی و نشاط عمومی، مانند تقویت مبانی و ارزش های وطن‌دوستی٬ احساس تعلق به خاک و کشور، افزایش امید به زندگی، تقویت انگیزه کار و فعالیت در خدمت توسعه کشور، تقویت سرمایه اجتماعی (پیوند و اعتماد عمومی)، تخلیه و مدیریت انرژی های منفی و مخرب، تقویت انسجام اجتماعی و نظایر آن، شادی و نشاط عمومی را به یک ضرورت بسیار حیاتی و لازم برای تداوم حیات هر جامعه مبدل ساخته است.