تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۱

امام زمان (ع) در سحرگاه نیمه شعبان در سال 255 هجری در شهر سامره به دنیا آمد، نامش نام پیامبر و لقبش مهدی قائم، امام زمان و ولی عصر است.

به گزارش خبرگزاری مهر، رسول خدا (ص) می فرماید: شما را به مهدی بشارت می دهم، او در امت من مبعوث می شود در حالی که امت در اختلاف و لغزش هاست، پس زمین را پر از عدل و داد نماید طوری که پر از ظلم و جور شده باشد، اهل آسمان و اهل زمین از او راضی و خشنود می شوند.

امام زمان (ع) در سحرگاه نیمه شعبان در سال 255 هجری در شهر سامره به دنیا آمد. نام زیبایش نام پیامبر و لقبش مهدی قائم، امام زمان و ولی عصر است. ایشان فرزند گرامی حضرت امام حسن عسگری (ع) است. خلفای عباسی حضرت امام حسن عسگری(ع) را به همراه پدر بزرگوارش به شهر سامره برده و در یک محله و پایگاه نظامی تحت نظر قرار داده بودند. گاهی آنها این امام بزرگوار را به زندان می افکندند و بالاخره در سن 28 سالگی پدر ایشان را به شهادت رساندند.

عباسیان در جست و جوی جانشین او بودند تا او به قتل برسانند به همین دلیل ولادت امام زمان در خفا و پنهانی انجام گرفت و او به امر خدا از زمان کودکی از نظرها غایب شد و در حال خفا به زندگی خود ادامه داد. حضرت مهدی (عج) دو غیبت دارد یکی کوتاه، غیبت صغری و دوم غیبت کبری که بلند و طولانی است. غیبت صغری از زمان شهادت امام حسن عسگری (ع) در سال 260 هجری آغاز شد و تا سال 329 (به مدت 69 سال) ادامه یافت. امام زمان در این مدت از نظر مردم غیب بود، اما به وسیله چهار نفر نماینده و وکیل که تعیین کرده بود، با مردم ارتباط داشت. مسلمانان به وسیله این چهار نفر نماینده و وکیل که تعیین کرده بود، با مردم ارتباط داشت.

خدای بزرگ با قدرت بی پایان خود به امام زمان (ع) مهدی عمری طولانی بخشیده و به او فرمان داده که در غیبت زندگی کند و در موقع لزوم به یاری مسلمانان بشتابد و دل های پاک را به سوی خدا هدایت کند. اکنون هر چند امام زمان (ع) از نظرها غایب است، اما در میان مردم رفت و آمد دارد، به آن ها کمک می کند و مسئولیت های الهی خویش را انجام می دهد.

در غیبت صغری، رابطه مردم با امام (ع) به کلی قطع نشد اما محدود بود و هر فردی از شیعه می توانست به وسیله «نواب خاص»، که از بزرگان شیعه بودند مشکلات و مسائل خود را به عرض امام (ع) برساند و توسط آنان پاسخ دریافت دارد و احیانا به حضور امام (ع) شرفیاب شود. این دوره را می توان دوران آمادگی برای غیبت کبری دانست که در آن ارتباط قطع شد و مردم موظف شدند در امور خود به نواب عام یعنی فقها و آگاهان به احکام شرع مراجعه کنند. اگر غیبت کبری، یک باره و ناگهان رخ می داد ممکن بود موجب انحراف افکار شود و ذهن ها آماده پذیرش آن نباشد. اما به تدریج و در طول مدت غیبت صغری، ذهن ها آماده شد و بعد غیبت کامل آغاز گردید.

برای هر حادثه بزرگی از حوادث تاریخ، مقدمات و نشانه های فوق العاده ای وجود دارد که از آن حادثه ی عظیم حکایت دارند. ظهور حضرت مهدی (عج) یکی از بزرگترین وقایع بزرگ تاریخ بشر است؛ از این رو رسول اکرم (ص) ظهور مصلح بزرگ را، چنان که خداوند سبحان از عالم غیب به او خبر داده بود، به امتش اطلاع داده است.

در این جا لازم است خاطر نشان گردد، آنچه در کتابهای حدیثی و تاریخی راجع به حضرت مهدی (عج) به چشم می خورد، خالی از اشکال نیست، زیرا با دخل و تصرف در آن ها، دروغ ها و افسانه های زیادی با حقایق در آمیخته و مخلوط شده است.