به گزارش خبرنگار مهر، هنرمندان پیشکسوت روایتگر یک عمر هنر و هنرمندی در استان لرستان هستند، کسانی که برای رسیدن هنر این دیار به نقطه امروز از آنچه داشته و توانسته اند مایه گذاشته اند و حال نیز بدون هیچ چشمداشتی عاشقانه می خواهند مسیر آمده را به سرانجام برسانند.
نشست تجلیل از یک عمر هنرمندی این پیشکسوتان فرصتی برای درددلی عمیق بود؛ دردی که در عمق روح حساس و هنرپرورشان ریشه دوانده و حال در فرصتی کوتاه مجال طرح پیدا کرده بود.
هنرمند پیشکسوتی می گفت که معلوم نیست من تا بهار آینده زنده باشم ولی سینه ام لبریز از تجربیات و درس هایی است که در این مسیر فرا گرفته اند، کاش فرصتی فراهم می شد که حداقل تا نفس می کشم آنچه می دانم را به مشتاقان هنر این دیار بیاموزم و آنگاه با خیالی آرام ادامه مسیر هنر و هنرمندی را به جوانان بسپارم.
گفتن این حرفش جماعت حاضر را به سکوتی عمیق مهمان می کند، خواسته های پیشکسوتان هنر این دیار هم حرفهایی برای طرح نیازهای شخصی خودشان نیست، این فرصت را غنیمت شمرده اند و دغدغه های استمرار مسیر رو به اوج هنر استان را دارند.
کمبود زیرساختهای فرهنگی و تعطیلی سینماهای لرستان
ناصر غلامرضایی پیشکسوت حوزه فیلمسازی لرستان از کمبود زیرساختهای فرهنگی در این استان گلایه مند است و می گوید: زمانی خرم آباد با جمعیت 100 هزار نفری پنج سالن سینما داشت و حال با جمعیت نیم میلیون نفری یک سالن سینمای فعال دارد.
وی به تعطیلی سینماهای استان اشاره می کند و ادامه می دهد: سالنی که با حمایت اداره کل ارشاد لرستان توسط بخشی خصوصی ساخته شده مدتهاست تعطیل است و فیلمی در آن نمایش داده نمی شود.
غلامرضایی معتقد است که لرستان نیازمند پردیس سینمایی است و عنوان می کند: در طول سالهای گذشته علاوه بر اینکه به زیرساخت ها در این بخش افزوده نشده بخش تابستانه یکی از سینماهای استان تبدیل به پارکینگ مینی بوس شده است!
ساختمانی که می تواند تبدیل به دانشگاه هنر لرستان شود
وی می گوید ما کمبود مراکز فرهنگی و آموزشی در استان داریم و حتی یک فرهنگ سرا و یک پردیس سینمایی در این استان ساخته نشده است. سالهاست این استان چشم به راه احداث یک سالن استاندارد نمایش مانده ولی هنوز این خواسته به نتیجه ای نرسیده است.
این هنرمند پیشکسوت لرستانی به مزایده ساختمان قدیمی استانداری لرستان اشاره می کند و می گوید: این ساختمان با بیش از 70 سال قدمت به راحتی برای تبدیل به مجتمع تجاری به مزایده گذاشته شده است در حالیکه می توان این ساختمان را به فضایی فرهنگی تبدیل و بخشی از کمبودها در این بخش را جبران کرد.
غلامرضایی یادآور می شود که امروز لرستان نیازمند یک دانشگاه هنرهای زیبا است و هنوز هیچ مرکزی در زمینه آموزش رشته های هنری فعالیت نمی کند که اگر فضای کنونی استانداری به این مهم اختصاص یابد می توان امیدوار بود که از این فضا نهایت استفاده برای توسعه فرهنگی استان شده است.
درجه های هنری که به زمان حیات هنرمند نمی رسد!
هنرمند خوش نویس لرستانی نیز در حوزه کاری خود گلایه هایی دارد. مهران جمشیدی از معلق شدن انجمن خوش نویسان ایران می گوید و از نحوه اعطای درجه هنری انتقاد دارد.
وی معتقد است که در زمینه اعطا درجه های هنری سلیقه ای عمل می شود و ادامه می دهد: گاهی آنقدر روند این کار طول می کشد که وقتی هنرمند از دنیا رفت تازه نشان هنری اش را به او اعطا می کنند!
جمشیدی می گوید: من با بیش از 30 سال سابقه تدریس خوشنویسی، نوشتن بهترین کتاب خط ایران و چندین عنوان ملی و بین المللی هر بار پرونده ام برای دریافت نشان هنری عودت داده می شود.
وی معتقد است که هنر خوشنویسی متعالی ترین هنر ایرانی است و عنوان می کند: متاسفانه متولیان امر در معاونت هنری وزارت ارشاد برای این حوزه کار چندانی نکرده اند.
آموزشگاههای هنری تبدیل به یک جریان مرده شده اند
جمشیدی از بی توجهی به آموزشگاههای هنری هم انتقاد دارد و می گوید: متاسفانه این آموزشگاهها تبدیل به یک جریان مرده شده اند چرا که از روند فعالیت آنها هیچ حمایتی صورت نمی گیرد.
این هنرمند خوش نویس لرستانی ادامه می دهد: این آموزشگاهها تنها به مراکزی تبدیل شده اند که متولیان امر از آنها آمارهای هنرجویان را می گیرند و در عملکرد خود می آورند و دیگر هیچ توجه و حمایتی از این مراکز صورت نمی گیرد.
آسیب های سلیقه ای عمل کردن در جشنواره های داخلی
نصرت الله مسعودی هنرمند پیشکسوت تئاتر لرستان از سلیقه ای عمل کردن جشنواره ها گلایه دارد. وی در این میان به جشنواره تئاتر فجر اشاره می کند و می گوید: این جشنواره 33 سال است که برگزار می شود و هر سال جایزه نمایشنامه نویسی آن به سه نویسنده اعطا می شود ولی آیا می توانیم بگوییم که در حال حاضر حوزه تئاتر کشورمان 100 نمایشنامه نویس خوب دارد؟
وی معتقد است که با توجه به انتخاب های سلیقه ای در جشنواره نمی توان گفت که افراد برگزیده شده نمایشنامه های فاخر را به اجرا رسانده اند و امیدوار بود که این افراد مسیر نمایشنامه نویسی کشور را به اوج برسانند.
مسعودی که مولف 14 عنوان کتاب در این زمینه است و تاکنون 28 نمایشنامه را روی صحنه برده است، عنوان می کند که معیارها گاه در جشنواره ها غلط است و از سوی دیگر متاسفانه رابطه در جشنواره های داخلی در اوج قرار دارد و همین امر می تواند به حرکت هنر در مسیر درست خود آسیب بزند.
وی همچنین از عدم فعالیت های سخت افزاری در حوزه هنر انتقاد دارد و می گوید: در صورت عدم تقویت زیرساخت ها هیچ پیشرفتی در حوزه هنر اتفاق نخواهد افتاد.
مسعودی یادآور می شود که برای دگرگونی و تحول در حوزه فرهنگ و هنر باید زیرساخت های این بخش اعم از سالنهای نمایش، تئاتر و ... توسعه داده شود.