حسن کریم‌پور نویسنده در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: «نامههای پراکنده» چند نامه و در انتهای آن یک داستان بلند را شامل می‌شود. نامه‌ها متفاوت هستند و از طرف افراد مختلفی نوشته شده‌اند. یکی از نامه‌ها از طرف یک زندانی برای پدرش، دیگری از طرف زنی که از همسرش طلاق‌گرفته و یک نامه دیگر هم از طرف دختری به مادرش است.
وی افزود: نامه‌ها در واقع چند نامه اجتماعی از آدم‌هایی هستند که درد و رنج کشیده‌اند. در پایان کتاب هم داستان بلندی به نام «بیگانه‌ای در خانه من» قرار خواهد داشت که ادامه همان داستان‌ها است. در نامه‌ها و داستان مذکور، موبایل و تلفن دستی را به عنوان یک درد و مرض و نوعی از مواد مخدر معرفی کرده‌ام. البته این کار را به طور مستقیم انجام نداده‌ام ولی واقعا مضرات موبایل را چشیده و لمس کرده‌ام. خیلی دوست دارم یک مقاله مفصل درباره این معضلی که به جان مردم به ویژه جوان‌ها افتاده است، بنویسم. به نظرم تلفن همراه به دلیل این که فرهنگش در جامعه وجود ندارد، از مواد مخدر خطرناک‌تر است؛ به ویژه در شهرستان‌های ما که خودم به شخصه شاهد آسیب‌های آن بوده‌ام.
این نویسنده در ادامه گفت: «نامههای پراکنده» تقریبا یک کار نو است. خواننده خود با خواندن داستان و نامه‌ها، منظور را متوجه خواهد شد و این‌گونه نبوده که من به طور مستقیم اشاره کنم که موبایل وسیله مضرری است. این کتاب مجوز چاپ را دریافت کرده و قرار است توسط انتشارات علمی به چاپ برسد.
از حسن کریم‌پور رمان جدید «دلم زیاد گرفته» در دست انتشارات اوحدی است که چندی پیش به این ناشر تحویل داده شده است.