آنچه در ادامه می آید سخنان مقام معظم رهبری در خصوص ماه مبارک رمضان است که در فرصتهای مختلف بیان شده است.
... ماه رمضان در هر سال، قطعه‌اى از بهشت است که خدا در جهنّم سوزان دنیاى مادّى ما آن را وارد مى‌کند و به ما فرصت مى‌دهد که خودمان را بر سر این سفره الهى در این ماه، وارد بهشت کنیم. بعضى همان سی روز را وارد بهشت مى‌شوند. بعضى به برکت آن سی روز، همه سال را و بعضى همه عمر را. بعضى هم از کنار آن، غافل عبور مى‌کنند که مایه تأسّف و خسران است. حالا براى خودشان که هیچ، هر کس که ببیند این موجود انسانى، با این همه استعداد و توانایىِ عروج و تکامل، از چنین سفره باعظمتى استفاده نکند، حق دارد که متأسّف شود. این، ماه رمضان است. ماه ضیافت اللَّه است. ماه لیلةالقدر است.
ایشان در جایی دیگر می فرمایند:
عزیزان من! ماه رمضان را براى استغفار مغتنم بشمارید و از خداى متعال طلب مغفرت کنید. ملت ما با این روحیه فداکارى، با این استقامتى که نشان داده، با این کار بزرگى که کرده است، با جوانان نورانى و خوبى که دارد (این جوانان با این تعداد، غیر از جامعه ما، قطعاً در هیچ جاى عالم وجود ندارد) با این زنان و مردان و مادران و فداکاری‌های گوناگونى که از این مردم سرزده است، استعداد پیشرفت زیادى در زمینه‌هاى مادّى و معنوى، دنیایى و اخروى دارد. این ملت، با استغفار، رحمت الهى را به سوى خود جلب کند.
همه استغفار کنید. آن کسانى که اهل عبادتند، آن کسانى که در امر عبادت متوسّطند، آن کسانى که حتّى کاهل در کار عبادتند و فقط به اقلّ واجبات اکتفا مى‌کنند، آن کسانى که حتّى گاهى خداى نخواسته بعضى از عبادت واجب هم از آن‌ها ترک مى‌شود، همه و همه توجّه داشته باشند که این رابطه بین آن‌ها و خدا، کار را پیش مى‌برد. از خداى متعال، آمرزش و مغفرت بخواهید و طلب عفو کنید. از خدا بخواهید که مانع گناه را بردارد؛ این ابر را از مقابل خورشید فیض و لطف و تفضلّات خودش برطرف کند، تا لطفش بر این دل‌ها و جان‌ها بتابد. آن وقت ببینید که تعالى و اعتزازى به وجود خواهد آمد.
ایشان در جایی بیان می دارند که رحمت الهى در ماه رمضان، ناشى از حسناتى است که شما در این ماه مبارک توفیق آن را پیدا مى‌کنید. در ماه رمضان، توجّه به خدا و احسان به مستمندان و صله رحم و توجّه به ضعفا و پاک‌دامنی و پارسایى هست؛ آشتى با کسانى که از آن‌ها دورى گزیده‌اید، هست؛ انصاف با کسانى که با آن‌ها دشمنى داشته‌اید، هست. ماه رقّت و توجّه و توسّل است؛ دل‌ها نرم و جان‌ها با نور فضل و رحمت الهى نورانى مى‌شود و انسان نسبت به انجام این حسنات توفیق پیدا مى‌کند. این را تا سال آینده ادامه دهید؛ درس ماه رمضان را براى دوره سال فرا گیریم. این مى‌شود یکى از بزرگ‌ترین پاداش‌های خداوند، که چنین توفیقى را به ما بدهد. رضا و رحمت و قبول و عفو و عافیت را از خداى متعال طلب کنیم.
مقام معظم رهبری در جایی به درسهای ماه رمضان پرداخته‌اند و اظهار می دارند: این ماه رمضان براى ما درس‌هایى دارد؛ نه از قبیل درس‌هایى که انسان از زبان معلم یا از روى کتاب فرا می‌گیرد، بلکه از قبیل درس‌هایى که انسان در یک تمرین عملى، در یک کار دسته جمعى بزرگ فرا می‌گیرد. اولش همین درس ارتباط با خدا و حفظ پیوند قلبى با ذات احدیت و حضرت محبوب است. لذت این درس را چشیدید، دیدید که چگونه می‌توان آسان با خداى متعال تماس برقرار کرد. «و انّ الرّاحل الیک قریب المسافة و انّک لا تحتجب عن خلقک الّا ان یحجبهم الاعمال دونک»؛ به خدا راه نزدیک است. این را در شب قدر دیدید؛ در هنگام توسل و زیارت و دعا دیدید؛ راز و نیاز کردید؛ دل خودتان را براى خداى متعال به ارمغان بردید و محبت خودتان را با خدا محکم کردید. این لذت بزرگ را براى خودتان نگه دارید. این رابطه را نگذارید قطع شود.
از نظر معظم له خودسازی، بزرگ‌ترین درس ماه رمضان به شمار می رود:
بزرگ‌ترین درس ماه رمضان، خودسازى است. اوّلین و مهم‌ترین قدمِ خودسازى هم این است که انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادى نگاه کند؛ عیوب خود را با روشنى و دقّت ببیند و سعى در برطرف کردن آن‌ها داشته باشد. این از عهده خود ما برمى‌آید و این تکلیفى بر دوش ماست.
در ماه رمضان، دستور و اراده الهى این است که انسان مؤمن، با همه استعداد خود، با توانِ کامل، در راه تکامل، در راه خودسازى، در راه ترقّى و عروج، حرکت شتابانى انجام دهد. هدف از ماه رمضان این است. همین است که انسان مؤمنْ این فرصت را پیدا کند که در این ماه، خود را شستشویى دهد و تطهیر کند. انسان دچار سهو و نسیان است؛ دچار گرفتارى است؛ دچار غفلت است؛ گناه مى‌کند؛ از خدا دور مى‌شود؛ از هدف خلقت خود دور مى‌افتد. باید به انسان مؤمن و پرهیزکار فرصتى داد که بتواند آن عقب‌ماندگی‌ها را جبران کند. این فرصت در بهترین فصلش، ماه رمضان است.