آیت الله جوادی آملی در خصوص اهمیت و جایگاه ماه مبارک رمضان بیان می‌دارد: ماه مبارك رمضان ماه ضيافت خداست كه انسان در اين ماه مهمان الهي است. روح ما كلمه اي از كلمات الهي است.
قرآن هم كلامي از كلام هاي الهي است. هر اندازه كه توانستيد مهمان اين كتاب باشيد؛ از اين كتاب بهره ببريد، بخوانيد و بالا برويد و خودتان را ارزان نفروشيد. ماه مبارك رمضان، انسان بايد مهمان چنين كتابي باشد!
در آن بيان نوراني وجود مبارك رسول گرامي(ص) فرمود به اينكه: اين ماه شما با استغفار خودتان را آزاد كنيد! آزادي از بهترين نعمت هاست. آزادي از هوا و هوس، از عفريت درون و بيرون، بهترين فضيلت است. فرمود: اين ماه كه مهمان خدا هستيد، ان انفسكم مرهونه بذنوبكم ففكوها بالاستغفار. آن را با استغفار كردن آزاد كنيد. وقتي جانتان آزاد بود، مثل مرغ باغ ملكوت است كه قدرت پرواز دارد و مي تواند در كنار اين آيات الهي ترقي كند.
كسي كه آزاد نباشد، كسي كه مهمان خدا نباشد، كسي كه از آن طعام نچشيده باشد، نه براي خودش سودمند است، نه براي جامعه نفع آور! اين نه بالغ است، نه مبلغ! اگر ان شاءالله ضيف الرحمن شد، جزء ضيوف الرحمن شد، خودش را آزاد كرد و بهره اي از فيض الهي برد، آنگاه به نصاب تبليغ مي رسد. تا كسي بالغ نباشد، مبلغ نيست!
ایشان معتقد هستند: برخی تناسب نزول قرآن و روزه را چنین ترسیم کرده اند: چون قرآن که بزرگترین آیات ربوبی است در این ماه نازل شده، روزه که بزرگترین آیات عبادی است در این ماه واجب شد.
ایشان در جایی دیگر تصریح می‌کند: ما در اين ماه به مهماني خداي سبحان دعوت شده ايم. در مائده ضيافت الهي اسماي حسناي خدا مطرح است كه به ما گفتند: تخلقوا باخلاق الله. اگر در شب جمعه قرائت دعاي معروف جوشن كبير و مانند آن با فضيلت است، به معناي تسمي به اين اسماء است كه ما به اين نام هاي پربركت مسمي بشويم و مظهر خداي سبحان در اين اسماي حسنا بشويم، هر كسي در هر رشته اي كه دارد.
آیت الله جوادی آملی بهترين و شيرين ترين و آماده ترين غذاي اين ماه را معارف قرآن كريم می دانند: "قرآن هم به ما درس كرامت مي دهد. چون خودش به عنوان كتاب كريم معرفي شده است. انه لقرآن كريم في كتاب مكنون لايمسه الا المطهرون. اين كتاب، كتاب كريم است، نه كتاب علمي است! نه كتاب حكمت و فقه و اينهاست، كريم است. آن نورانيت را مي گويند: كريم.
اصلا در اين كتاب اشتباه نيست، اصلا در اين كتاب سهو و نسيان و خبط و غلط نيست. اصلا در اين كتاب فريب كاري نيست. اجحاف نيست. اصلا در اين كتاب ناديده گرفتن حق آسماني و زميني نيست. هيچ موجودي حقش در اين كتاب ناديده گرفته نشده. اين كتاب، كتاب كريم است. اگر ماه مبارك رمضان ماه قرآن كريم است، يعني درس كرامت انسان ياد مي گيرد... كساني كه دست اندركاران تعليم و تربيت اين كتاب اند، آنها هم آدم هاي كريمي اند، موجودهاي كريمي اند، معلمان كريمي اند. خداي سبحان براي اينكه اين بحث را خوب به ما تفهيم كند، فرمود: ما، همه ما، كادر آموزش ما كادرهاي كريمي اند.
اولا خود من هم با وصف كرامت ظهور كرده ام؛ اقرا و ربك الاكرم، الذي علم بالقلم. خدا رحمان هست، رحيم هست، هزار و يك نامش را شما در دعاي جوشن كبير مي بينيد، ولي فرمود: من به عنوان معلم قرآن با اسامي ديگر ام تجلي ندارم، آن طوري كه به اسم كرامت و اكرم بودن تجلي دارم. ما نمي خواهيم به مردم رحم بكنيم، ما مي خواهيم مردم را كريم بكنيم.
رحم كردن، عاطفي، اين كار كميته امداد است! اينجا يك رحم ديگر است، يك گذشت ديگر است. رحم كردن به مظلوم و افتاده و شكسته، اين كار كميته امداد است. حوزه كه كارش كميته امداد نيست! حوزه كارش اين است كه آدم را كريم درست كند. حالا بعد معلوم مي شود كه: گفت آن كه يافت مي نشود، آنم آرزوست!"
آیت الله جوای آملی معتقد است: کم خوری و رعایت اعتدال از بهترین راه های طی مسیر کمال است، چنانکه پرخوری از بزرگترین موانع کمال به شمار می آید. ممکن نیست انسان به صرف درس خواندن و پرداختن به یک سلسله الفاظ و نقوش مرکب و امواج ملفوظ به نورانیت علم که امری ماورای طبیعی و مجرد است راه یابد، زیرا محال است امری مادی موجب پیدایش امری مجرد شود.