از بركات میهمانی بزرگ رمضان "استجابت دعا" است. البته استجابت دعا چنان نيست كه هميشه محسوس باشد به طوري كه آدم با چشم ببيند يا با گوش بشنود، چه بسيار حوادثي كه در اين جهان رخ می دهد و ما كمتر به آنها پي می بريم و چه بسيار حوادث و بلاهایی ست كه امكان دارد اگر دعاهاي ما نبود دچار آنها مي شديم.
بسياري از دعاها هست كه به هدف اجابت هم رسيده، ولي ما به آن توجه نكرده و خيال كرده ايم كه خود به خود مشكل حل شده است. مثلا، زيارت نصيب شده، فرزند نداشته ايم، ولي فرزند دار شده ايم و به صدها نعمت ديگر رسيده ايم، در صورتي كه اگر پرده از روي آنها برداشته شود و بشر از اوضاع اطلاع پيدا كند بسياري از آنها را اثر اجابت دعاي خود مي بيند، چنانكه از پيامبر اسلام (ص) روايت شده است: هيچ مسلماني نيست كه خدا را بخواند مگرآنكه دعايش را مستجاب كند يا در دنيا به او مرحمت مي كند و يا براي او ذخيره مي نمايد و يا كفاره گناهان او قرار مي دهد.(بحار/ج 93/ص 378 )
گاهي انسان براي موضوعي دعا مي كند كه از نظر خدا اجابت آن صلاح نيست. مانند بچه اي كه با ما به بازار مي آيد و به هر چه كه چشمش می افتد گريه می كند و می خواهد، اما آيا پدر و مادر خواسته او را هميشه عملي مي كند، يا آنكه صلاح او را در نظر مي گيرند. حاجت هاي ما هم همچنين است گاهي فرزندي مي خواهد، ولي خداوند مي داند اگر داراي فرزند شود ننگ پدر و مادر مي شود و رسوايي به بار مي آورد و يا براي ديگران خطرناك مي شود، چون پدر و مادر را دوست دارد دعاي آنها را اجابت نمي كند و يا مال مقام و منصب و علم و كمالي را مي خواهد كه خداوند مي داند بود آنها به ضرر اوست، لذا به او نمي دهد تا كه بنده خود را در بندگي خودش نگه بدارد.
معمولا ما در اجابت دعا، خيلي عجله داریم و مي خواهيم همان لحظه اي كه دعا می کنیم، نتيجه اش را ببينيم در صورتي كه قاعدتا نبايد چنين باشد چون گاهي در تاخيرآن مصلحتی است و خدا هم قول نداده كه همان لحظه اجابت كند، لذا بنابر فرموده امام رضا(ع) ممكن است گاهي اجابت چهل سال طول بكشد. چنانكه بنابرفرموده امام صادق(ع) دعاي موسي و هارون كه بر فرعون نفرين كردند چهل سال طول كشيد. با اينكه خداوند به آنها فرموده بود: به تحقيق دعاي شما مستجاب شد.(آيه شريفه 89 سوره يونس)
گاهي علت تاخير، قطع نشدن مناجات بنده با خدا است چون پروردگار دوست دارد بنده اش به درگاهش بنالد، ولي اگر بزودي دعاي او را اجابت كند،آن ناله بريده مي شود. وقتي خداوند بنده اش را دوست دارد، دو فرشته را بر او مامور كرده پس به آنان دستور مي دهد"بدن او را مريض كرده، معيشت او را تنگ ساخته و حاجت او را تاخير اندازيد تا مرا بخواند زيرا كه من صداي او را دوست دارم. و هنگامي كه بنده اي را دشمن دارد دو فرشته را بر او مامور كرده فرمان مي رسد بدن او را سالم كنيد، روزي او را توسعه دهيد حاجت او را آسان داريد و ياد مرا از ذهن او ببريد، زيرا من صداي او را ناخوش دارم. (بحار/ج93/ص37)
گاهي اثر اجابت دعا در آخرت معلوم مي گردد و پروردگار اجابت آن را ذخيره آخرت مي فرمايد، براي اينكه دوست دارد بنده اش را در آنجا پذيرايي كند. از امام صادق(ع) روايت شده است: به راستي خداوند وقتي بنده اش را دوست بدارد در بلا فرو برد و بر او بلا را مانند باران بباراند پس وقتي خدا را بخواند مي فرمايد؛"لبيك عبدي لبيك"؛ هرآينه اگر بخواهم در حاجت تو تعجيل مي كنم چون بر آن قادرم و اگر تاخير اندازم پس آنچه براي تو ذخيره مي شود بنده من!براي تو بهتر است. (بحار/ج93/ص137)
بنابراین انسان عاقل بايد بداند خداوند براي بنده مومن خود، حساب پس انداز باز كرده و اجابت دعاي آنها را ذخيره مي نمايد و شكي نيست در اينكه اجابت اخروي به مراتب بالاتر از اجابت دنيوي است، زيرا آن، هميشگي و اين فناپذير است و پاداش ارزنده تر مي باشد و به همين جهت از امام صادق(ع) نقل شده است: به جهت عظمت پاداش اخروي، مومن در آخرت آرزو مي نمايد كه اي كاش از او در دنيا دعايي مستجاب نمي شد.
ممكن است جلوي اجابت ما را گناهي گرفته باشد كه همچون سدي مانع از اجابت دعا گردد چنانكه در دعاها مي خوانيم؛خدايا براي من گناهاني را بيامرز كه دعا را حبس مي كند. بنابراين ما كه در شب و روز چقدر گناه مي كنيم از دروغ و بهتان گرفته تا غيبت و تهمت و نگاه به اجنبي و ربا و زنا و ترك امر به معروف و نهي از منكر و حسد و كينه و صدها معصيت ديگر،چگونه انتظار اجابت دعا را داريم؟!راستي اگر دعاي ما اجابت شود عين كرم و احسان است.