اسدالله شعبانی در گفتگو با خبرنگار مهر از انتشار یک مجموعه 5 جلدی برای خردسالان با عنوان «هلم بده، قِلم بده» خبر داد و افزود: من در این مجموعه به بازآفرینی قصه‌های عامیانه برای بچه‌های خردسال پرداخته‌‌ام؛ چرا که ادبیات عامیانه، نزدیک‌ترین نوع ادبیات به زبان بچه‌هاست.
شاعر مجموعه «ترانه‌های خواب و خیال» ادبیات عامه را ریشه و سرمنشا ادبیات رسمی برشمرد و گفت: ادبیات خواص هم از ادبیات توده مردم نشئت گرفته است؛ برای مثال م.آزاد در قصه «زال و رودابه» زبان فاخر فردوسی را به زبان عامیانه نزدیک کرده است.
اسدالله شعبانی، سراینده «قصه امشب»، قصه‌ها و افسانه‌ها را در شمار ادبیات عامیانه و گونه‌ای بازسازی واقعیت دانست و افزود: قصه‌ها و اسطوره‌ها، واقعیت را به انسان نمایانده و بهتر زیستن را به او آموزش می‌دهند. همچنین دامنه تخیل مخاطبان خود را گسترش داده و با بردن آنها به جهانی خیالی و دیگرگون، حقیقت را به آنان نشان می‌دهند و ذهن و روحشان را تلطیف می‌کنند.
شاعر مجموعه «تکه‌ای از دریا» به قالب تمثیلی قصه‌ها اشاره و بیان کرد: قصه‌ها با زبانی نمادین از نیازها و خواسته‌های درونی انسان‌ها سخن می‌گویند و با آشکار کردن آرزوهای پنهان آدمیان، تخیل آنها را برمی‌انگیزند، اما مرز مشخصی میان افسانه، قصه، داستان و رمان وجود ندارد، جز آنکه داستان‌ها از زبانی مستقیم و بی‌واسطه بهره برده و بر بستر واقعیت جریان دارند، اما قصه‌ها در قالبی غیرمستقیم ریخته شده و به سمت سوررئالیسم یا فراواقع‌گرایی سیر می‌کنند.
وی قصه‌ها، افسانه‌ها و متل‌ها را جزو ادبیات شفاهی برشمرده و معتقد است: ادبیات و هنر را می‌توان به ادبیات و هنر رسمی و غیررسمی تقسیم کرد، به این معنی که نخبگان، اشراف و ثروتمندان جامعه از ادبیات و هنر رسمی برخوردار بوده‌اند و هنر و ادبیات غیررسمی نیز از آنِ توده مردم بوده است؛ ادبیاتی که به همت آنان شکل گرفته و سینه به سینه نقل شده تا به نسل حاضر رسیده است.
شعبانی، افسانه‌ها را متعلق به همه گروه‌های سنی دانست و گفت: همه انسان‌ها می‌توانند افسانه بخوانند و از خواندن آن لذت ببرند؛ چرا که افسانه‌ها چند لایه هستند و لایه‌ای که برای کودکان در نظر گرفته شده در سطح می‌گذرد و لایه دیگر برای پدر و مادرهایی است که پاکی و زلالی خود را فراموش نکرده و با نگاهی متعهدانه به پیرامون خود می‌نگرند.