به گزارش خبرگزاری مهر، خداوند متعال جهان وجود را به قدرت و اراده خويش خلق فرمود و همه چيز را به شكل نطفه بيافريد، كه در تحت مراقبت طبيعت و اسباب و وسايل خلقت مرتبا از عقبات مختلف نشو و نما عبور نموده و منازل طفوليت را طي كرده و به مقام بلوغ برسد. البته تا اينجا، حركت هر موجودي حركت طبيعي بوده و جنبش هر جنبنده اي جنبش فطري به شمار مي رود و بعد از اين مرحله، براي رسيدن به كمال مطلوب و هدف نهايي،به دست تواناي ديگر نيازمند است.
به امر و اراده تواناي خداوند متعال، طبيعت در شكم زمين، سنگ و خاك را به تدريج مي پروراند و بعد از هزاران سال به آهن و يا معادن ديگر تبديل مي كند و يا در آغوش زمين انواع درخت ها را پرورش مي دهد و نهال ضعيفی را درختي برومند مي سازد. اين كار بشر كه آهن بي بهايي را در اثر تربيت، ماشين و ابزار پرقيمت مي سازد اين هنر امثال ما و شماست كه آهن سنگين را پرواز مي دهد و هواپيما مي سازد.
اين مقدمه برای این بود که بگوییم انسان را تن و جاني مستعد و رواني جاودان است و به تربيت جاوداني هم نيازمند است، بنابراین انسان بايد به دست خود آدم آفرين تربيت شود.
فرق ميان انسان و ساير جانوران اين است كه آنان با خوف و طمع پرورش مي يابند، اما انسان با ميل و رغبت كامل و عشق وصول به اوج انسانیت، خويش را براي تربيت مهيا مي سازد و فقط از ناحيه حضرت خالق يكتا امکان تربیت کامل و درست دارد.
در برنامه هاي اسلامي ادب و تربيت فرزندان آدمي از برآوردن حوائج جسماني آنان ارزنده تر است. پدران در اين برنامه مسئوليت ويژه اي به عهده دارند كه بايد با مراقبت كامل به انجام آن همت گمارند. اميرالمومنين(ع) می فرماید: "لا ميراث كالادبِ" هيچ ارثي براي فرزندان نيكوتر از ادب نيست.
پرورش فرزند يك وظيفه مقدس ديني است و يك فرضيه حتمي است. پيامبر بزرگوار اسلام (ص) می فرماید: لعنت خدا بر پدر و مادري باد كه فرزند خود را بد تربيت كنند و موجبات عاق خود را فراهم سازند.
همان طور كه انسان آهن كم قيمت را با دست تواناي خود تربيت مي كند و به صورت انواع وسايل مورد نياز در مي آورد انسان نيز مي تواند بر اثر تربيت صحيح به مقام عالي آدميت برسد و بر فرق جهانيان قدم گذارد. بر اين اساس است كه پروردگار توانا پيامبراني را براي تربيت بشر فرستاده است تا انسانها را به زيبايي وجودش متوجه سازند و حجاب هاي شهوت و غضب و خودبيني را پاره کنند و بر تخت سلطنت انساني تكيه زنند و بنده اي شايسته در دستگاه خداوند باشند. مربيان بشر در طول قرنها تلاش كرده اند كه بشر را به اين طريق صحيح در مسايل مادي و معنوي تربيت كنند كه داراي زندگي آرام و پربركت گردند.
انسانهاي تربيت يافته به ايمان هيچ گاه مقررات انساني را در هم نمي ريزند و اضطراب و نگراني در محيط خويش به وجود نمي آورند و از دايره عدل و انصاف پا را فراتر نمي گذارند، در جهان امروز زمامداران كشورها در مقام سخن داد از عدل و آزادي و آرامش مي زنند، به گوشهاي جهانيان مي رسانند اما اگر با دقت ملاحظه كنيم آنچه حاكم است زور و قلدري است نه عدل و انصاف.
تربيت صحيح اسلامي چنين است كه اميرالمومنين(ع) از ناسزاگويي بعضي از سربازانش نسبت به فرزندان معاويه ناراحت مي شود و آنها را منع مي كند. اين است پيشواي عالي و مربي انسانها، اما معاويه بر خلاف تمام اصول انساني دستور مي دهد كه در مساجد به حضرت علی (ع) ناسزا بگويند و در اين راه چقدر از بيت المال پول خرج مي كند.