برزو سریزدی در گفتگو با خبرنگار مهر، با اعلام این خبر گفت: یونسکو در بخشی از فعالیت‌های جاری و معمول خود، تلاش می‌کند به طور صلح‌آمیز و بدون خشونت به طرح و حل و فصل یک معضل فرهنگی بپردازد. دفتر آسیا و اقیانوسیه این بخش از یونسکو در کره جنوبی مستقر است و نویسندگان و شاعران از این دو قاره تا 31 می (اوایل خردادماه) فرصت داشتند آثار خود را به این دفتر ارسال کنند تا مورد ارزیابی یونسکو قرار گیرد. من چند روز پیش از اتمام مهلت متوجه شدم و یکی از داستان‌های خود با عنوان «آهنگ شهر» را به همت ایرج اسماعیل‌پور قوچانی ترجمه و ارسال کردم.
«آهنگ شهر» که از سوی یونسکو به عنوان یکی از آثار برگزیده شناخته شده، درباره تعدادی بچه 4 ـ 5 ساله است که به کلاس موسیقی می‌روند و چون سواد ندارند و نت‌خوانی نمی‌دانند، نت‌ها را با رنگ یاد می‌گیرند. حالا دلشان می‌خواهد آهنگ شهر را بنوازند، اما رنگی نمی‌بینند؛ چرا که در دل مردم یک مربع سیاه است (در موسیقی، طولانی‌ترین سکوت را با مربع سیاه نشان می‌دهند) به همین خاطر بچه‌ها به پارک می‌روند و تا آنجا که می‌توانند آهنگ شاد می‌زنند. اینجاست که مربع سیاه محو می‌شود و مردم زیبایی‌ها را می‌بینند و خانه‌هایشان رنگ می‌گیرد.
سریزدی با اشاره به اینکه موضوع داستان «آهنگ شهر» با الهام از ماجرای دخترش دریا و کلاس‌های موسیقی او بوده است، گفت: دختر 4 ساله من موسیقی را با استفاده از روش ارف می‌آموزد؛ در حالی که دوست دارد با موسیقی ایرانی آشنا شود و نت‌ها را با رنگ می‌آموزد. به همین خاطر، 70 درصد این داستان واقعی و برگرفته از ماجراهای دختر خودم است.
سه کتاب برنده جایزه یونسکو شده‌اند. دو کتاب دیگر از مالزی و مالدیو هستند. یکی از شرایط یونسکو برای پذیرش اثر این است که کار چاپ نشده باشد. البته به گفته سریزدی، قرار بوده داستان را انتشارات شباویز منتشر کند و کار در مرحله تصویرگری بوده، اما مدیر این انتشارات پذیرفته کار نویسنده کار را تحویل بگیرد و برای یونسکو ارسال کند.
این نویسنده کودک و نوجوان از انتشار داستان «آهنگ شهر» از سوی یونسکو خبر داد و افزود: قرار است این کتاب به چند زبان ترجمه شود؛ چه زبان‌هایی نمی‌دانم! در هر حال من همه امتیازات را به یونسکو واگذار کرده‌ام و کار نشر و اشاعه با خود این سازمان فرهنگی است.