به گزارش خبرنگار مهر، به مرور زمان با افزایش جمعیت و افزایش تولید و مصرف، استفاده از اتاق های گندم (انبار) متداول شد. از آغاز قرن اخیر با توجه به پیشرفت هائی که بشر در زمینه راه و ساختمان و مهندسی داشت از تکنیک های ساختمانی پیشرفته جهت ساخت سیلوهای بلند استفاده کرده است.
شاید در بین عموم مردم نام اداره یا شرکت غله کمتر از سایر ادارات و نهادهای دولتی شناخته شده باشد ولی با نگاهی به مسئولیت و رسالت حاکمیتی این نهاد که از نسل یکی از قدیمیترین و بزرگترین سازمانهای دولتی کشور محسوب می شود و در امر تأمین و مدیریت حوزه گندم، آرد و نان و همچنین تولید ، ذخیره سازی و توزیع کالاهای اساسی مانند برنج، قند و شکر و غیره وظیفه ای مهم و حساس بر عهده دارد.
یکی از یادگارهای ماندگار در حوزه ذخیره سازی و آسیابانی گندم، سیلوی قدیمی زنجان است که به نام موزه غله نیز مشهور است.
این ساختمان کهن در محل مجموعه انبار گندم سابق در کنار ساختمان فعلی شرکت غله منطقه 14 واقع شده که امور مربوط به انبار گندم، بوجاری و پاکسازی و آسیاب گندم را انجام می داده و به عنوان اولین نسل از کارخانجات آرد سازی امروزه قلمداد می شود.
این سیلو در فاصله سال‌های 1940 تا 1945 میلادی در خلال جنگ جهانی دوم و قبل از اشغال ایران توسط متفقین و آلمانی‌ها ساخته شد.
گندم پس از تحویل به سیلو ابتدا به طور کامل توسط دستگاه‌های بوجاری تمیز و پاکسازی شده و گندم بدون هرگونه مواد خارجی در چهار کندوی بتنی موجود در این سیلو ذخیره می‌گردد. ظرفیت این سیلو 1000 تن گندم بوجاری شده است که این میزان برای منطقه خمسه (زنجان قدیم )کافی بوده و کل گندم منطقه و بخشی از گندم مناطق اطراف به سیلوی مورد نظر تحویل می‌شد. این سیلو دارای 4 طبقه بوده و یکی از نکات جالب آن استفاده از پرچ در نرده‌های پله‌های طبقات است
دستگاه‌های بوجاری این سیلو با مارک «میاگ» هنوز به طور سالم موجود بوده و شامل دستگاه‌های الک بوجاری، دستگاه حلزونی، دستگاه شن‌گیر، دستگاه ترییور و الواتورهای کاسه‌ای می‌باشد که برای جداسازی ذرات درشت و مواد خارجی، جداسازی سیاهدانه، جداسازی ذرات شن و ماسه و انتقال گندم بین طبقات است.
شرکت میاگ آلمان پدر صنعت آرد در جهان محسوب شده که بعدها شرکت ترکیبی بولر- میاگ تأسیس شده است. امروزه شرکت بولر آلمان قوی‌ترین شرکت سازنده ماشین‌آلات آردسازی است.