به گزارش خبرنگار مهر، «آنتوان چخوف» سومین عنوان از مجموعه آشنایی با استادان داستان است که توسط نشر رویش چاپ شده است. کتاب‌های این مجموعه برای نوجوانان دبیرستانی نوشته شده می‌شوند اما برای دیگر گروه‌های سنی بالاتر نیز قابل استفاده است. «تولستوی»، «داستایوسکی»، «همینگوی»، «گارسیا مارکز»، «تواین» و «دیکنز» دیگر نویسندگانی هستند که این مجموعه به آن‌ها پرداخته و خواهد پرداخت. دو کتاب پیشین این مجموعه «تولستوی» و «داستایوسکی» به قلم نقی سلیمانی نوشته شده‌اند.
ولادیمیر ناباکوف نویسنده شهیر روس، گفته است: «بین روس‌ها رسم بود که آشنایان‌شان را به دو دسته تقسیم می‌کردند؛ یک دسته آن‌ها که چخوف را دوست داشتند و دسته دیگر، آن‌ها که نداشتند. آن‌ها که دوستش نداشتند، آدم‌های درست و حسابی نبودند.» کنستانتین پائوستوفسکی نیز گفته است: «به نظر می‌رسد که همه واژه‌های روسی که می‌توان درباره چخوف به کار برد، گفته شده و استعمال شده است. عشق به چخوف، از همه گنجینه‌های لغوی ما برتری یافته است. عشق به چخوف نیز مانند هر عشق بزرگی، با سرعت، ذخیره بهترین واژه‌های ما را به ته رسانده است.»
کتاب «آنتوان چخوف» از 3 بخش تشکیل شده است. بخش اول کتاب به زندگی چخوف می‌پردازد و بخش دوم نیز خواننده را وارد جهان داستانی این نویسنده می‌کند. رویکر این کتاب بررسی آثار چخوفِ داستان‌نویس است و در آن از تحلیل نمایشنامه‌های این نویسنده، صرف نظر شده است. تنها در بخش دوم اشاره‌هایی به این موضوع شده است.
بخش اول شامل این عناوین می‌شود: شهر زندگی چخوف، چشم‌انداز، سال‌شمار زندگی چخوف، دریچه اول، دریچه دوم، دریچه سوم، دریچه چهارم. بخش دوم کتاب هم درباره چخوف در جهان داستان است. بعد از چشم‌انداز این بخش، با مطالب و مقالاتی چون «پزشک در خدمت نویسنده»، «می‌دانید چطور داستان‌های کوتاهم را می‌نویسم؟»، «بگذار هیئت منصفه داوری کند»، «آدم‌های چخوف»، «آشتی کمدی و تراژدی»، «قهرمان دو صد متر!»، «ویژگی‌های دیگر»، «نمایشنامه‌ها»، «کیشی به نام چخوف‌پرستی»، «داستان وانکا»، «دریچه پنجم» و فهرست منابع روبرو می‌شویم. بخش سوم کتاب هم شامل تصاویر و عکس‌های چخوف است.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
بنابراین، بهتر است در این‌جا بیشتر به تفاوت نمایشنامه‌های چخوف با معیارهای مرسوم نمایشنامه‌نویسی در روزگار او بپردازیم. به این ترتیب، نوآوری‌های چخوف در عرصه نمایشنامه‌نویسی هم، خود به خود آشکار خواهد شد. به اعتقاد نمایشنامه‌نویسان و منتقدان سنتی، هر نمایشنامه یا درامی، باید دارای چند ویژگی مهم باشد تا بتوان آن را نمایشنامه نامید و صفت «دراماتیک» را برازنده آن دانست. در نظر آن‌ها، نمایشنامه باید اولا دارای یک موضوع یا داستان واحد باشد که تمام نمایشنامه حول محور آن بچرخد، ثانیا باید دارای «کشمکش دراماتیک» باشد؛ به این معنی که شخصیت‌های نمایشنامه بر سر موضوع واحد، به دو دسته تقسیم شوند و هر کدام برای رسیدن به خواسته خود، دست به اعمال و رفتارهایی بزنند و این اعمال و رفتارها، اندک اندک اوج بگیرد و کشمکش میان شخصیت‌ها بیشتر و بیشتر شود تا جایی که به نقطه اوج نمایش و گره‌گشایی بی‌انجامد.
شاید این عناصر، مهم‌ترین ویژگی‌های نمایشنامه‌های مرسوم تا زمان چخوف باشد. حال ببینیم این عناصر مهم نمایشنامه‌های سنتی، در نمایشنامه‌های چخوف چه جایگاهی دارند. در یک کلام، نمایشنامه‌های چخوف یکسره متفاوت با نمایشنامه‌های سنتی هستند و از اصولی که سال‌ها و قرن‌ها بر نمایشنامه‌نویسی حاکم بود، پیروی نمی‌کنند؛ به‌طوری که حتی یکی از منتقدان روس، نمایشنامه‌های او را «درام غیر دراماتیک» نامیده است.
چخوف «در حقیقت، معکوس کلیه روش‌های مورد قبول را ارایه می‌کند و تمام تئوری‌ها و کتبی را که در زمینه ساختمان نمایشنامه وضع شده و نگارش یافته‌اند، نادیده می‌گیرد... به همین جهت بود که منتقدان و خوانندگان‌شان که با روش مرسوم خو گرفته بودند، سال‌ها بر این گمان بودند که وی را اصلا با نمایشنامه‌نویسی پیوند نیست.»...
این کتاب با 96 صفحه مصور، شمارگان 2 هزار نسخه و قیمت هزار و 500 تومان منتشر شده است.