حمید نصیری در گفتگو با مهر اظهار داشت: لجبازی شدید و غیرقابل کنترل در کودکان نتیجه رفتارهای والدین، تنبیه و تشویق‌های آنان است که کودک را به لجبازی بیشتر وادار می سازد.
نصیری با بیان اینکه لجبازی در کودکان باید از سوی والدین پذیرفته شود، ادامه داد: کودک بدون اینکه درباره لجبازی آگاهی داشته باشد یا بد و خوب آن را بداند تنها لجبازی را برای محک زدن و واکنش دیگران در برابر کارهایش انجام می‌دهد.
وی با اشاره به اینکه واکنش‌های عصبی، هیجانی و تنبیه گونه در برابر لجبازی کودکان می‌تواند ابعاد آن را گسترده کند و لجبازی را به عادتی دائمی در کودک تبدیل سازد، افزود: کودک از سن دو تا سه سالگی لجبازی کردن با اطرافیان به ویژه با کسانی که از نظر عاطفی وابستگی بیشتری به آنان دارد را شروع می‌کند.
نصیری لجبازی در کودکان را یکی از راه های ارضای حس کنجکاوی در آنان دانست و گفت: رفتارهای بد والدین در برابر لجبازی کودک و سرکوب آنان منجر به عدم شکل گیری استقلال شخصیتی کودک در سنین بالاتر می شود.
این روانشناس بالینی ادامه داد: حق انتخاب کودک به انتخاب لباس، وسایل شخصی، رنگ اسباب بازی و انتخاب بازی مورد علاقه محدود نمی‌شود، بلکه هر کودکی با توجه به سن و میزان درک از محیط از طریق لجبازی و پا فشاری بر آنچه می‌خواهد، شخصیت خود را به عنوان یک فرد مستقل تقویت می‌کند.
نصیری بیان داشت: مشارکت دادن کودک در انجام امور، مشورت خواستن از کودک به طور مستقیم، احترام گذاشتن به نظر او در چیدمان اتاقش، احترام گذاشتن به درخواست کودک، تشویق کودک در صورت درست انجام دادن کارها و توجه کافی به او مهم ترین روش های کاهش لجبازی در کودک به شمار می‌روند.