محمود جوانبخت، نویسنده کودک و نوجوان، در گفتگو با خبرنگار مهر، جنگ را واقعه‌ای تاریخی دانست و گفت: بچه‌های ما تاریخ را ندیده و نشنیده‌اند اما با مطالعه آن می‌توانند دریابند که چه اتفاقی افتاده و چه بر سر مردم این سرزمین آمده است. از این‌رو هنرمندان باید با مراجعه به مقاله‌ها و کتاب‌های بسیاری که درباره جنگ نوشته شده این پدیده تاریخی را به تصویر بکشند.
او همچنین توجه به حواشی جنگ را بسیار دشوارتر از خود جنگ برشمرد و افزود: پرداختن به حاشیه‌های جنگ، جزئیات بیشتری را می‌طلبد و هنرمندان باید مسائل سیاسی، روانی و اجتماعی را شناخته و به کشف و درک جزئیاتی بپردازند که انسان‌های معمولی از درک آن ناتوان هستند، آن‌گاه به تصویر هنرمندانه این زیبایی‌ها روی آورند.
جوانبخت ، جنگ را بخشی از زندگی دانست و گفت: تا وقتی زخمی خون چکان وجود دارد و تا هنگامی که خیابان‌ها و کوچه‌های ما به نام آدم‌هایی است که از همه زندگی خود گذشتند، جنگ ادامه دارد و باید درباره آن نوشت.
این نویسنده کودک و نوجوان، نوشتن درباره جنگ را همان اندازه مهم دانست که پرداختن به حواشی آن را و گفت: کودکان و نوجوانان امروز از یک‌سو باید جنگ و رشادت‌های رزمندگان ایرانی را بشناسند و از طرف دیگر درد و رنج مادری که تنها فرزند خود را فدای این مرز و بوم کرده یا فرزندی که با یاد و خاطره پدرش بزرگ شده است را درک کنند.
جوانبخت، هنرمندان و نویسندگان را به دو دسته تقسیم و بیان کرد: کسانی که برای کودکان می‌نویسند باید به کودکی بی‌آلایش خود دست پیدا کنند و لطیف، هوشیار و کودک‌وار باشند چرا که هیچ کودکی، نویسنده یا فیلم‌ساز نیست و چه بخواهیم و چه نخواهیم کسانی برای این گروه سنی می‌نویسند که کودکی خود را پشت‌سر گذاشته و در پی تصور کردن آن هستند بنابراین باید کودکی خود را حفظ کرده باشند.
به گفته نویسنده کتاب «ماهی‌ها در آب زنده‌اند»، نوجوانان امروز با تنش‌ها و مشکلات ویژه خود دست به گریبان هستند، بنابراین کسانی که برای آنان می‌نویسند باید این حساسیت‌ها را درک کنند و با زبان آنان آشنا باشند اگر چه چیزی به نام زبان نوجوان به مفهوم خاص وجود ندارد و تنها می‌توان از واژه‌هایی ساده‌تر و قابل فهم‌تر برای این گروه سنی بهره برد.