ابراهیم حسن‌بیگی در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه چرا این روزها مانند سال‌های نخست حضورش در فضای ادبیات داستانی به سوژه‌هایی مرتبط با دفاع مقدس نمی‌پردازد، اظهار داشت: اینکه ابراهیم حسن بیگی دیگر نخواهد درباره دفاع مقدس بنویسد ـ حوزه‌ای که نخستین آثارش را در این حوزه نوشته ـ تایید نمی‌کنم، ولی مدتی است که دغدغه‌ها و دلمشغولی‌های تازه‌ای دارم که انگیزه دیگری برای نوشتن به من می‌دهد و روال دیگری در کار حرفه‌ای من ایجاد می‌کند.
وی ادامه داد: آخرین رمان من در سال 84 با نام اشکانه با موضوع دفاع مقدس نوشته و منتشر شد. در این سال‌ها نیز کتاب‌هایی با موضوع زندگی رزمنده‌ها نوشته‌ام؛ مثل کتابی درباره شهید صیاد شیرازی و وحید دستجردی، اما دغدغه‌های این روزهایم مفاهیم دینی و خلق آثاری مثل قدیس و پیامبر و ... است.
حسن‌بیگی افزود: من در این سال‌ها با دغدغه‌ای تازه تلاش داشتم رمان اجتماعی با رویکرد سیاسی بنویسم که حاصلش شد رمان «عالیجناب شهردار» که هم به مسائل روز جامعه می‌پردازد و هم مخاطب عام دارد که متاسفانه با نگاه بد وزارت ارشاد به آن از انتشار باز ماند و چهار سال است در انتظار مجوز نشرش هستم. با اینکه این دست آثار در کنار داستان‌های کودکان و نوجوانانه گرایش امروز من در ادبیات است، تاکید دارم که دفاع مقدس را هرگز فراموش نکردم. هرچند که باور دارم امروز باید نگاه تازه‌ای به جنگ نگاه کرد.
نویسنده مجموعه داستان دفاع مقدسی «چته‌ها» در نیمه نخست دهه 60 ادامه داد: به صورت عام نویسندگانی که در سال‌های پس از آغاز جنگ تحمیلی وارد حوزه دفاع مقدس شدند، امروز در سه دسته تقسیم می‌شوند. دسته نخست نویسندگانی هستند که امروز نگاه و دغدغه تازه‌تری نسبت به آن سال‌ها دارند. البته من به آنها حق می‌دهم. قرار نیست نویسنده‌ای که نوشتنش را از دفاع مقدس شروع کرده در همه آثارش آن را ادامه دهد. او حق دارد آثار دیگری را در گونه‌های دیگر خلق کند تا پخته شود و بتواند روزی دوباره به ادبیات دفاع مقدس رجوع کند و اثری بدیع بیافریند؛ همچنانکه خود من همواره این انگیزه را داشتم، اما دسته دوم کسانی هستند که دیدگاهشان به دفاع مقدس و انقلاب اسلامی عوض شده و دیگر انگیزه‌ای ندارند که در این باره بنویسند.
حسن بیگی افزود: عده‌ای دیگری هم اساسا می‌نویسند برای اینکه کتاب‌هایشان بفروشد. این افراد وقتی در مورد دفاع مقدس اثری می‌نویسند و می‌بینند که نمی‌فروشد دیگر به این حوزه وارد نمی‌شوند. از طرف دیگر کتاب‌های داستانی دفاع مقدس هم معمولا در ایران بازتاب خوبی ندارد و همین کافی است تا یک نویسنده معمولاً انگیزه‌اش را برای کار در این زمینه از دست بدهد و به همین خاطر است که امروز هم شاهدیم که این دست کتاب‌ها دیگر مخاطب عامش را از دست داده است.
وی در پایان با تاکید بر اینکه علت حضور نداشتن هر نویسنده در یک فضای ادبی شخصی است، تاکید کرد: باور کنید فضای عمومی کشور هم در این سال‌ها چندان مطلوب نبوده است. من به عنوان نویسنده دفاع مقدس عرض می‌کنم که شرایط فعلی اصلاً مناسب خلق اثر داستانی مناسب در این حوزه نیست. نویسنده در وضعیت موجود خودش را سانسور می‌کند و خود را اسیر خط قرمز‌های ارشاد می‌‌بیند. به او می‌گویند باید برخی موضوعات را کنار بگذارد و تنگ‌نظری‌های موجود در ممیزی به ویژه ممیزی آثار دفاع مقدس هم بیش از پیش نویسنده را در محدودیت گذاشته است؛ در حالی که برای رجوع دوباره نویسندگان به این گونه از ادبیات باید فضا را برای نویسندگی در این زمینه باز کرد و به نویسندگانی که مورد اعتماد نظام هستند، اما سال‌هاست در این حوزه ننوشته‌اند برای ورود دوباره به آن اعتماد کرد.