هادی خورشاهیان، نویسنده و شاعر کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر، جنگ را مهم‌ترین رویداد پس از انقلاب اسلامی دانست و گفت: جنگ، مهم‌ترین مسئله و اتفاق در روزگار نوجوانی من است. من که در سال 61 پدر خود را در جنگ از دست دادم و هنوز تحت تاثیر این رویداد مهم هستم.
نویسنده کتاب «پلاک 61»، معتقد است: هم باید به اصل جنگ پرداخت و مستنداتی را که در این زمینه وجود دارد، گردآوری کرد و هم به حواشی جنگ. گرچه به گفته او پرداختن به حاشیه‌های جنگ مهم‌تر از اصل است. بچه‌ای که پدر یا مادر خود را از دست داده و بی‌خانمان شده، فرع است یا اصل؟
خورشاهیان، بار دیگر به ضرورت پرداختن به اصل و حواشی جنگ اشاره و بیان کرد: اگرچه نشان دادن دلاوری‌ها و رشادت‌های رزمندگان، زیبا و تاثیرگذار است، اما مگر می‌توان مادری که تنها پسر خود را فدای وطن و مردم هموطنش می‌کند، نادیده گرفت و از کودک خردسالی سخن نگفت که قدر و ارزش شهادت را نمی‌داند و تفکر شیعی را نمی‌شناسد و تنها می‌خواهد سایه پدر و دست نوازشگر او را برسر خود حس کند و این همان بُعد تراژیک جنگ است که نویسندگان باید به آن بپردازند.
شاعر مجموعه «دل داده‌ام به تاریکی» معتقد است: ادبیات دفاع مقدس، زمانی می‌تواند موفق باشد که از شعار فاصله بگیرد و از نظر بیان ادبی، ساختار، زبان، شخصیت‌پردازی، پایان‌بندی، تعلیق هنری و ... به جایگاه مطلوب دست یابد و دگرگونی شخصیت‌ها، تزلزل و تردید آنها و کمال‌خواهی‌شان را به تصویر بکشد و برای رسیدن به این جایگاه باید قالب‌های ادبیات دفاع مقدس شکسته شود و مرزها از میان برود. برای نمونه می‌توان از تردید و شک سربازان و فرماندهان جنگی که انسان‌هایی چون ما بوده‌اند سخن گفت؟
به گفته خورشاهیان، همیشه می‌توان از جنگ و پیامدهای آن سخن گفت. جنگ جهانی دوم مدت‌هاست که به پایان رسیده اما هنوز درباره آن می‌نویسند و فیلم می‌سازند. بستگی دارد که تعبیر ما از جنگ چه باشد. من فکر می‌کنم این رویداد تنها به فاصله سال‌های 59 تا 67 محدود نمی‌شود.