بهزاد شیشه‌گران، هنرمند نقاش و طراح گرافیک در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد پوسترهایی که در حال اجرای آنهاست توضیح داد: زنده‌یاد آیتی یکی از کسانی بود که به وی علاقه داشتم و به احترام وی در تمام مراسم درگذشتش شرکت کردم ولی احساس کردم مراسم‌ها مناسب ایشان نبود.
وی افزود: در این مراسم نه عکس درست و نه نقاشی خوبی از ایشان بود و این مرا ناراحت کرد که شخصیتی در این حد و اندازه چرا نباید یک پوستر خوب داشته باشد که در شان نام و شخصیت آیتی او باشد؟ ایشان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی بود و آدم انتظار دارد که شخصیت این بزرگوار و امثال او بیشتر مورد بررسی هنرمندان قرار گیرد.
این هنرمند نقاش بیان کرد: 40 سال است که به مناسبت‌های مختلف پوستر طراحی می‌کنم. رویکردم بدین شکل است که مواردی را که توجه‌ام به آنها جلب می‌‌شود در قالب یک نمایشگاه و یا طراحی یک پوستر بروز می‌دهم.
این گرافیست با ذکر این جمله که نمی‌توانم نسبت به اتفاقات اطراف خودم بی‌تفاوت باشم، گفت: من همیشه درباره موضوعات مختلفی که در اطرافم هست و توجه من را به خود جلب می‌کند کار می‌کنم و نمی‌توانم به آنچه که در اطرافم می‌گذرد بی‌تفاوت باشم. این کارها همگی بدون سفارش و تاکید و توصیه کسی و یا جایی است.
شیشه‌گران در مورد پوستری که برای زنده‌یاد آیتی طراحی کرده است، توضیح داد: من نسبت به این شخصیت بزرگ ادبی احساس دین می‌کردم پس شروع به طراحی و اجرای یک پوستر برای آن زنده‌یاد کردم.
وی در پاسخ به این پرسش که چگونه و چرا به این طرح و رنگ برای پوستر زنده‌یاد آیتی رسیده‌اید؟ گفت: من نگاهی کلی نسبت به جایگاه تخصصی فرهنگی و شخصیتی ایشان داشتم که بر همین اساس به یک ترکیب‌بندی از چهره وی و رنگ‌بندی رسیدم. سعی کردم وقاری که در وی سراغ داشتم را دراین کار بروز دهم.
این طراح گرافیک با ذکر این جمله که برای این کار بیش از چند روز بیشتر وقت نگذاشتم، بیان کرد: این کاری نیست که بگویم ماه‌هاست بر روی آن وقت گذاشته بودم. این احساس درونی بود که طی یک لحظه بر آن شدم که برای این شخصیت اقدام به ساخت پوستر کنم.
عبدالمحمد آیتی در شهر بروجرد به دنیا آمد. والدینش آن را به دبستان اعتضاد که قدیمی ترین مدرسه در بروجرد بود، فرستادند.
وی در سال 1320 وارد دبیرستان شد و در سال‌های آخر دبیرستان به تحصیل علوم حوزوی علاقمند شد. آیتی در سال 1325 وارد دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران شد و بعد از تحصیل به خدمت آموزش و پرورش درآمد. پس از آن برای تدریس به بابل رفت و بیش از 30 سال در شهرستان ها و در تهران به عنوان دبیر به تدریس پرداخت.
به گفته زنده یاد آیتی از میان چهل عنوان کتابی که تألیف و ترجمه کرده است بیشتر از همه روی "گزیده و شرح خمسه نظامی"، "مخزن الاسرار"، "لیلی و مجنون"، "هفت پیکر" و "اسکندرنامه" زحمت کشیده است. یکی از کتاب های مورد توجه وی "شکوه قصیده" شرح تعدادی از قصاید قرن پنجم و ششم از "لامعی تا کمال الدین اسماعیل" است. در این کتاب زیباترین قصاید شاعران کلاسیک فارسی جمع آوری و به شرح آنها پرداخته است.
از دیگر آثار آیتی می توان به ترجمه های فارسی "قرآن مجید"، "نهج البلاغه" و "صحیفه سجادیه" کشتی شکسته (ترجمه)، شکوه سعدی در غزل، بسی رنج بردم، بازنویسی شده از فردوسی،قصه باربُد و بیست قصه دیگر از شاهنامه،در تمام طول شب، شرح چهار شعر بلند از نیما، تاریخ ادبیات زبان عربی (سال 1362)، کتاب برگزیده سال (این کتاب ترجمه "تاریخ الادب العربی" است که سیر تحول و دگرگونی های ادبیات زبان عربی را طی بیش از 1500 سال بررسی می کند)، اشاره کرد.
آیتی در 20 شهریور 1392 در 87 سالگی چشم از جهان فروبست.